به گزارش بامداد پنجشنبه ایرنا، برنامه‌های نوروزی سیما از دیرباز آوردگاهی برای گردهم آمدن خانواده‌ها پای جعبه جادویی بود و همه خانواده‌ها در ساعات مانده به سال تحویل دور هم پای تلویزیون می‌نشستند و از حضور چهره‌ها و ستاره‌های شاخص حوزه‌های مختلف لذت می‌بردند. پس از گسترش شبکه‌های تلویزیونی، رقابت برای برنامه‌های نوروزی داغ‌تر شد تا جایی که شبکه‌های متعدد تلاش می‌کردند مجریان تراز اول را به عنوان ویترین و مغز متفکر گفت وگوها با میهمانان، جذب کنند.
در همه این سال‌ها مجریان و چهره‌های بزرگ سیما از دل برنامه‌های نوروزی برآمدند اما در سال‌های اخیر به دلایل متعدد، این افراد از صدا و سیما دور شده بودند و این مهم در رخوت برنامه‌های نوروزی موثر بود و گاه برخی اظهارات مجریان کارنابلد، اعتراض‌های اقشار مختلف را به همراه داشت.
با تغییر سیاست‌های صدا و سیما در نوروز ۱۴۰۳ و بازگشت برخی چهره‌ها از جمله فرزاد حسنی با برنامه «آی نسیم سحری عید شد»، وزن و تراز برنامه‌های نوروزی بار دیگر به استانداردها نزدیک شد تا جایی که پرسشگری دقیق همراه با اطلاعات درست و متنوع از میهمانان در کنار احاطه به فضای فرهنگ و هنر و کارنامه اهالی فرهنگ و هنر، حفظ چارچوب ادب و احترام در عین طنازی و شناخت ساختار رسانه و البته گفت وگوهای کوتاه از جمله مواردی است که در برخورد مجری و میهمانان دیده شد.
از سویی دیگر حضور دوباره چهره‌هایی که برآمده از تلویزیون بودند در رسانه ملی بار دیگر نگاه مخاطبان را به این رسانه جلب کرد و حضور چهره‌هایی همچون استاد ایرج، حامد بهداد، لیندا کیانی، بهرنگ علوی، حامد همایون، علیرضا طلیسچی، امیر عظیمی، امیر کاظمی، میلاد کی مرام، هادی حجازی فر، منوچهر والی زاده، خسرو خسرو شاهی، افشین علا، امیر عباس گلاب و... در شبکه نسیم نمونه‌ای از تلاش سیما برای آشتی دوباره مخاطب با صدا و سیما است.
از نکات دیگر تابو شکنی تلویزیون با دعوت از خوانندگانی بود که سالیان سال ممنوع الکار بودند و نمونه این مهم آوازخوانی استاد ایرج در برنامه شبکه نسیم بود و از نکات مهم این بخش نوازندگی و نشان دادن ساز بود.
ذکر این نکته مهم ضروری است که اجرای برنامه های نوروزی نیازمند تبحر و تخصص در اجرا است و سپردن این کار به خواننده، بازیگر و یا هر هنرمند دیگری که جزئیات و شناخت دقیقی از چالش‌های اجرا آن هم در بزنگاه‌هایی همچون نوروز را ندارد، می‌تواند برای برنامه‌های سیما آسیب زا باشد و به نظر می رسد صدا و سیما باید از این روال که به اشتباه در سالیان گذشته در دستور کار قرار گرفته است، دست بکشد.
در مجموع برنامه‌های تحویل سال موفق سیما با استفاده از مجریان قدیمی و کاربلد، دعوت از چهره‌هایی که سالیان سال از سیما دور بودند و البته حضور درست مسئولان و ارائه توضیحات درباره اتفاقات و مسائلی که دغدغه مردم است، نشان داد که می‌توان مدیریت خوب مخاطب را با تلویزیون آشتی داد و این مهم تنها نیازمند تابوشکنی و برهم زدن قواعد منسوخ است.
صدا و سیما هنوز یک رسانه مهم و قابل دسترس برای مردم محسوب می‌شود و هرچه قوام و کیفیت برنامه‌های این رسانه بالاتر باشد، مردم کمتر به رسانه‌های فارسی زبان اعتماد خواهند کرد.