تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۳ - ۰۸:۴۱

قزوین - ایرنا - نیاز دارم در جایی نرم و گرم استراحت کنم، شب ها سرم را روی بالش بگذارم یا پا در خانه ای بگذارم که چراغش روشن است و بوی غذایش تا هفت در آن ورتر پیچیده است، دروغ چرا! حتی دلم برای دعواهای خانوادگی نیز تنگ می شود.

به گزارش خبرنگار ایرنا، اینها را احسان کمالی می گوید، ۲ خواهر و یک برادر دیگر هم دارد، اما ۱۵ سالی می شود که از آنها بی خبر است، دقیقا از زمانی که اعتیادش به موادمخدر آن قدر زیاد می شود که به قول خودش به آفتابه دزدی هم رو می آورد.

کمالی که حالا جایی هم برای زندگی ندارد به خبرنگار ایرنا می گوید:‌ ۲ سال قبل از ازدواجم به تریاک آلوده شدم، مکانیکی داشتم و جیبم همیشه پر از پول بود، اما اعتیاد به مواد برای من که فقط می خواستم تفریحی مصرف کنم، روز به روز بیشتر شد، تا اینکه چشم باز کردم و دیدم هم همسرم و هم اعضای خانواده ام تنهایم گذاشتند، کم کم وسایل منزل و بعد خود خانه را هم برای دود از دست دادم و حالا پشت شمشادهای خیابان ولیعصر و یا پشت دیوارهای مدرسه یا خانه مخروبه ای شب های زمستان و تابستانم را می گذرانم.

الهام نوری، دختر ۲۸ ساله ای است که در نقطه جنوبی شهر قزوین زندگی می کند و از ۲۰ سالگی مصرف مواد مخدر را شرع کرده است، پدر و مادرش هر دو معتاد بودند و البته به گفته وی، مادرش بعد از ازدواج با پدرش معتاد می شود. الهام می گوید ۲ سال از خانه زدم بیرون و علنا جایی برای زندگی نداشتم و در پارک و خیابان روزگار می گذارندم، اما بعد تصمیم گرفتم که به کمپ ترک اعتیاد بروم تا شاید بتوانم مصرف مواد را کمتر کنم چرا که دیگر نه پولی برایم مانده بود و نه جانی.

الهام که حالا سه ماهی است مصرف مواد را با برنامه ریزی و احتیاط انجام می دهد، می گوید: حالم کمی بهتر است، فکر می کردم می توانم بزودی استفاده از مواد مخدر را کنار بگذارم اما تلخی آن در جان و تنم نشسته و فکر می کنم حالا حالاها نمی توانم از مواد رهایی یابم.

حالا در خیابان ها و کوچه ها که گذر می کنید، نمی توانید ردی از حضور کارتن خواب ها و یا معتادان متجاهر را ندید بگیرید که یا سر در سطل های زباله شهر دارند و یا خمار و خسته در گوشه ای افتاده اند و سر در گریبان خود گذر عمر می کنند.

چنانکه که مهدی کوزه گرها سرپرست سامانه ۱۳۷ شهرداری قزوین نیز به درخواست های مردم از مرکز توسعه خدمات اجتماعی اشاره می کند و می گوید: تماس های بسیاری از سوی مردم با سامانه ۱۳۷ مبنی بر جمع آوری و ساماندهی معتادان متجاهر صورت گرفته است اما باید این نکته را مدنظر قرار دهیم که جمع آوری معتادان و کارتن خواب ها مشکل اصلی را حل نمی کند و شهرداری توان انجام این کار را به تنهایی ندارد چرا که بعد از جمع آوری آنها وظیفه درمان جسمی و روانی آنان بسیار موضوع مهمی است که باید به آن پرداخته شود.

معتادان در ترک اعتیاد پرهیزمدار زندگی می کنند

در خصوص معتادان متجاهر و نحوه برخورد با آنها را با کارشناس روان شناسی بالینی و مددکار اعتیاد درمیان گذاشتیم، احد صمدی به خبرنگار ایرنا گفت: اختلال اعتیاد یا سوء مصرف مواد مخدر برای افراد یک شخصیت معیوب محسوب می شود که در خانواده های ناسالم بیشتر شکل می گیرد، یعنی کانون روابط در این گونه خانواده ها گرم نیست و افراد از لحاظ عاطفی تامین نیستند.

وی ادامه داد: براساس علم روان شناسی، رشد شخصیت معیوب، شخصیت بیمارگونه ای را به وجود می آورد و علت اصلی موضوع اعتیاد به هسته اصلی شکل گیری شخصیت در خانواده باز می گردد اما ژنتیک، یعنی وجود مشکلاتی در شخصیت و روان افراد نیز در برخی موارد می تواند در این موضوع دخیل باشد.

به گفته صمدی، معتادان در زندگی خود عزت نفس، تکریم وجود یا احترام به خود را از دست می دهند و اختلال اعتیاد به نوعی از دیدگاه روان شناسی و روان ‌کاوی یونگ، یک نوع خود تخریبی و دشمنی با خود است.

این روان شناس توضیح می دهد: بنابراین یک شجره خانوادگی ناسالم و یا شکست های عاطفی و کاری در زندگی افراد دست به دست یکدیگر می دهد و ماندن در وضعیت اعتیاد به مواد مخدر، باعث بروز اتقافات و آسیب های اجتماعی بیشتری از جمله زندان، فقر و جرایم دیگری می شود.

وی در خصوص ترک اعتیاد معتقد است: بهبودی از اعتیاد درمان پذیر نیست بلکه افراد معتاد همانند دیگر بیماران پرهیزمدار زندگی می کنند چرا که درمانی برای همه عمر ندارند بلکه بیشتر حمایتی و بهبودی است تا دوباره به مصرف زیاد مواد روی نیاورند.

صمدی به نحوه مراقبت و حمایت از معتادان برای ترک مواد مخدر اشاره کرد و یادآور شد: در مراکز اقامتی نگهداری از معتادان باید روان شناسان حاذقی حضور داشته باشند که درد آنها را بتوانند درک کنند و همچنین خانواده هایی می توانند به بیماران معتاد خود کمک کنند که دست از کنترل آنان بردارند، چرا که مواد مخدر چنان تاثیری در مغز و روان افراد معتاد گذاشته که با یک جرقه می تواند دوباره آنان را به سمت مواد بازگرداند، بنابراین اول باید حمایت را یاد بگیرند و مهارت های خودآگاهی و خودشناسی خود را بالا ببرند و با حداقل اشتباهات خود بدانند که با بیمار معتاد به مواد مخدر چه طور رفتار کنند.

۲ هزار معتاد متجاهر در قزوین وجود دارد

در ادامه و برای پیگیری بیشتر وضعیت معتادان متجاهر و کارتن خواب قزوین، به سراغ سرپرست شورای مبارزه با مواد مخدر استان قزوین رفتیم تا از آمار جمع آوری و ترخیص معتادان شهر جویا شویم.

حسن خدابنده در خصوص جمع‌آوری و رسیدگی به معتادان در سطح شهر قزوین اظهار کرد: سال گذشته بیش از سه هزار معتاد متجاهر در سطح استان قزوین دستگیر و حدود ۲ هزار و ۸۶۱ نفر نیز پذیرش و سپس ترخیص شدند.

وی ادامه داد: هم‌اکنون یک مرکز دولتی کمپ ماده ۱۶ در شهر الوند با ظرفیت ۲۰۰ معتاد وجود دارد و هشت مرکز تبصره ماده ۱۶ نیز در سطح شهرستان های استان مشغول به فعالیت هستند که یک هزار و ۴۵۰ معتاد در مرکز ماده ۱۶ شهرستان الوند و مابقی در هشت مرکز سایر استان نیز جمع آوری شده اند.

به گفته این مسوول، برآوردها حکایت از وجود حدود ۲ هزار معتاد متجاهر در قزوین دارد که ظرفیت های این استان در جمع آوری آنها بسیار محدود بوده تا جایی که هم ظرفیت تبصره ۲ و هم ماده ۱۶ استان حدود ۶۰۰ معتاد است.

خدابنده به وجود سه مرکز نگهداری شبانه معتادان و کارتن خواب ها در قزوین تحت پوشش بهزیستی اشاره کرد و توضیح داد: این مراکز برای استراحت خانم ها و آقایان به عنوان یک سرپناه محسوب می شود که ۴۰۰ نفر در سال گذشته در این مراکز جمع آوری شدند و خدماتی از قبیل ارایه غذای گرم، حمام کردن و نظافت به معتادان صورت گرفت.

وی با اشاره به هزینه سنگین نگهدای معتادان، تاکید کرد: مبالغی از سوی شهرداری ها جهت جمع آوری و اسکان معتادان متجاهر استان اتخاد شده که ۸۰ میلیارد ریال نیز تاکنون در این زمینه هزینه شده اما نکته ای که وجود دارد این است که این هزینه ها باید بیشتر در جهت پیشگیری خرج شود تا درمان، اما متاسفانه بیشتر هزینه ها بعد از آلوده شدن افراد به موادمخدر هزینه می شود.

سرپرست شورای مبارزه با مواد مخدر استان قزوین خاطرنشان کرد: متاسفانه سن اعتیاد رو به کاهش است و ضرورت دارد تا همه دستگاه های مربوطه استان پیشگیری از اعتیاد و توانمندسازی جوانان، به خصوص در حوزه فرهنگی و ورزش را در دستور کار خود قرار دهند تا با آگاه سازی و اطلاع رسانی درست بتوانیم افراد جامعه را بیش از پیش توانمند و سالم نگاه داریم.

کلام آخر:

آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد در زیر پوست شهر جا خوش کرده و بی پاسخ گذاشتن خواسته و کمبود حوزه های مربوطه می تواند خسارت های جبران ناپذیری را برای شهر ایجاد و معضلات مختلف را نیز افزایش دهد، از این رو مسوولان در برخورد با این آسیب‌های اجتماعی باید به صورت جدی تری برخورد داشته باشند.