به گزارش ایرنا خسارات سنگین به بخش کشاورزی: سیل، مزارع، باغات و تاسیسات کشاورزی را به شدت تخریب کرد و بیش از ۱۰۰۰ میلیارد تومان خسارت برجای گذاشت. نابودی کامل یا جزئی محصولات زراعی و باغی، از بین رفتن زیرساخت‌های کشاورزی مانند کانال‌ها، زهکشی‌ها و قنوات، از جمله پیامدهای غم‌بار این سیل بود.
تهدید امنیت غذایی: سیل با کاهش تولید محصولات کشاورزی، می‌تواند بر قیمت مواد غذایی و ضرورت واردات آنها اثر بگذارد. این موضوع، امنیت غذایی جامعه را به خطر انداخته و نیاز به برنامه‌ریزی دقیق برای مدیریت این بحران را به وجود می‌آورد.
معیشت در خطر کشاورزان: سیل، معیشت کشاورزان را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. از دست رفتن سرمایه و درآمد کشاورزان، آنها را با انبوهی از مشکلات اقتصادی و بدهی روبرو کرده و نیاز به حمایت‌های دولتی و مردمی را افزایش داده است.
تخریب زیرساخت‌ها: سیل، به جاده‌ها، پل‌ها، شبکه‌های برق و مخابرات، و سایر زیرساخت‌های استان نیز خسارات قابل توجهی وارد کرد.
ریشه‌های بحران:
تخریب محیط زیست: قطع بی‌رویه درختان، جنگل‌زدایی، و عدم توجه به حفظ آبخیزها، از جمله عواملی هستند که سیل را تشدید می‌کنند. جنگل‌ها نقش مهمی در جذب و ذخیره آب باران دارند. قطع بی‌رویه درختان، باعث کاهش این توانایی شده و به روان شدن سریع آب و وقوع سیل کمک می‌کند.
جنگل‌ها به حفظ خاک و جلوگیری از فرسایش آن کمک می‌کنند. جنگل‌زدایی، باعث سست شدن خاک و افزایش احتمال سیل می‌شود.
آبخیزها، مناطقی هستند که آب باران را در خود جذب و ذخیره می‌کنند. عدم توجه به حفظ آبخیزها، مانند عدم احداث سدهای آبخیزداری، باعث افزایش احتمال سیل می‌شود.
توسعه ناپایدار: ساخت و سازهای غیراصولی در حریم رودخانه‌ها و مسیل‌ها، و عدم توجه به اصول شهرسازی و مهندسی سیل، از دیگر عوامل تشدید کننده سیل هستند. این ساخت و سازها، مسیر عبور سیل را مسدود کرده و به افزایش ارتفاع و شدت سیل کمک می‌کنند.
در شهرسازی و مهندسی سیل، باید به مواردی مانند زهکشی مناسب، احداث کانال‌های سیل‌بر، و طراحی اصولی پل‌ها و جاده‌ها توجه شود. عدم توجه به این اصول، می‌تواند به تشدید سیل کمک کند.
کمبود برنامه‌ریزی و مدیریت بحران: عدم وجود برنامه‌های جامع برای پیشگیری از سیل و مقابله با آن، از جمله عواملی هستند که به افزایش خسارات سیل دامن زدند.
راهکارهای عبور از بحران: گامی در جهت آینده‌ای امن‌تر
پیشگیری:لایروبی رودخانه‌ها و مسیل‌ها: لایروبی و ساماندهی رودخانه‌ها و مسیل‌ها، می‌تواند از انباشت رسوبات و انسداد مسیر آب جلوگیری کرده و به عبور روان‌تر سیلاب کمک کند.
احداث سدها و سازه‌های آبخیزداری: احداث سدها و سازه‌های آبخیزداری، می‌تواند به کنترل سیلاب و ذخیره آب برای مصارف مختلف کمک کند.
آموزش و آگاهی‌رسانی: آموزش و آگاهی‌رسانی به کشاورزان، ساکنین مناطق سیل‌خیز و سایر اقشار جامعه در خصوص مخاطرات سیل و نحوه مقابله با آن، می‌تواند به کاهش خسارات جانی و مالی سیل کمک کند.
حمایت از آسیب دیدگان:جبران خسارات: جبران خسارات کشاورزان، شامل پرداخت غرامت، ارائه تسهیلات و کمک‌های بلاعوض، و حمایت از آنها برای بازگشت به فعالیت‌های کشاورزی، نقشی اساسی در بازسازی معیشت آنها خواهد داشت.
بازسازی و ترمیم زیرساخت‌ها: بازسازی و ترمیم زیرساخت‌های آسیب‌دیده مانند جاده‌ها، پل‌ها، شبکه‌های برق و مخابرات، و واحدهای مسکونی، برای بازگشت به زندگی عادی در مناطق سیل‌زده ضروری است.
حمایت‌های اجتماعی و روانی: ارائه خدمات حمایتی اجتماعی و روانی به سیل‌زدگان، به ویژه کودکان و سالمندان، برای عبور از بحران و ترومای سیل ضروری است.
نقش‌آفرینان کلیدی:
دولت: دولت موظف است با برنامه‌ریزی دقیق و تخصیص منابع لازم، در زمینه پیشگیری از سیل، حمایت از آسیب‌دیدگان، و بازسازی مناطق سیل‌زده اقدام کند.
سازمان‌های مردم‌نهاد: سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند با جلب مشارکت‌های مردمی، در زمینه‌های مختلف مانند امدادرسانی، توزیع اقلام ضروری، و بازسازی مناطق آسیب‌دیده نقش‌آفرینی کنند.
مردم: مردم می‌توانند با مشارکت در برنامه‌های پیشگیری از سیل، و کمک به سیل‌زدگان، در عبور از این بحران نقش موثری داشته باشند.
بارش‌های سیل‌آسای بهاری در استان کهگیلویه و بویراحمد، اگرچه نویدبخش سالی پربرکت برای کشاورزان بود، اما با خود سیل ویرانگری را نیز به همراه داشت. این سیل، خسارات سنگینی به بخش‌های مختلف استان، به ویژه بخش کشاورزی، وارد کرد و معیشت بسیاری از مردم را به خطر انداخت.
با اتخاذ تدابیر پیشگیرانه، برنامه‌ریزی دقیق برای مقابله با سیل و سایر بلایای طبیعی، و حفظ محیط زیست، می‌توان از بروز خسارات سنگین و جبران ناپذیر سیل و سایر بلایای طبیعی جلوگیری کرد و به سمت آینده‌ای امن‌تر گام برداشت.