تهران- ایرنا- نویسنده «قیام گوهرشاد» با روایت خاطره‌ای از دوران اسارت در زندان قصر در دوره پهلوی گفت: بعد از ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ حدود یکصد بچه را که بزرگترینشان ۱۸ ساله بود به زندان آوردند، بچه‌های یک یتیم‌خانه دولتی بودند که به صورت دسته‌جمعی برای تظاهرات رفته بودند. 

سینا واحد در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره شعار سال «جهش تولید با مشارکت مردم» اظهار داشت: از حیث شعار و ماهیت شعار، «جهش تولید با مشارکت مردم»، کاملا ملی در قله وطن‌پرستانه و در اوج قوس و قزح قدرت آینده ایران است. اما درباره اهمیت آن، اساسا از ابتدای انقلاب تاکنون، فرهنگ به خصوص در بخش تولید راهبرد، نظام مشخص و جای خاصی نداشته و تنها در گوشه‌ای به عنوان نمونه در ارتباط با شعر و موسیقی در جاهایی مواردی و اقداماتی شده بود، اما این مسئولیت‌ها به اندازه کشور و شعار امسال نیست.

«بهترین حرفی که می‌توانم به لحاظ تاریخی مصداق بیاورم همان مطالبات است که رهبر معظم انقلاب برای ترجمه شعر در حوزه مقاومت کردند. زیرا این مساله در ۴۰ سال مورد غفلت واقع شده است»

ضرورت فرهنگ «جهش تولید» برای تحقق شعار سال

نویسنده سال‌های دور کیهان گفت: مگر ما در این انقلاب حمید سبزواری و احمد عزیزی نداشتیم؟ حتی قیصر امین‌پور. ما به کارکرد عاطفی شعر، هم در منطقه و هم در جهان از همان ابتدا بی‌اعتنا بودیم، اول اینکه کسانی که در آغاز انقلاب در راس کار آمدند و بر صندلی‌های تصمیم‌گیری برای فرهنگ نشستند اهل این حرف‌ها نبودند. گام‌هایی برداشته شده و خیزهایی برای گام‌های بلند دیگر در ارتقای سطح فرهنگ به عنوان پایه ارتقا در دیگر حوزه‌ها برداشته شده اما کافی نیست.

واحد خاطرنشان کرد: تحقق شعار امسال نیازمند حرکتی جدید در جااندازی فرهنگ جهش تولید است که البته خود بخش فرهنگ نیز از این قاعده مستثنی نیست.

سینا واحد نویسنده «قیام گوهرشاد»

بچه‌های یک یتیم‌خانه دولتی را به زندان قصر آوردند

واحد همچنین درباره این‌که آیا تصمیمی برای نوشتن خاطرات خود از زندان قبل از انقلاب دارد یا خیر؟ گفت: اگر بخواهم مسائلی که در زندان با آنها مواجه شدم از منافقان گرفته تا دیگر گروه‌های سیاسی بداخلاق، می‌توانم ۳۰ مقاله بنویسم، اما هنوز اقدام به این کار نکرده‌ام.

این نویسنده پیشکسوت خاطره‌ای کوتاه از دوران زندان روایت کرد و افزود: قبل از انقلاب در زندان قصر بند یک بودم که روزی حدود 100 نفر زندانی را به داخل زندان آوردند که همگی بچه بودند و بزرگترینشان ۱۸ ساله بود. بچه‌های یک یتیم‌خانه دولتی بودند که به صورت دسته‌جمعی برای تظاهرات رفته بودند دستگیرشان کرده بودند و به زندان آورده بودند. این داستان مربوط به قتل عام ۱۷ شهریور است که تاکنون وقت نکردم بنویسم.