زهرا سادات دلاور در گفت‌وگو با خبرنگار تلویزیون ایرنا، درباره سری جدید برنامه «از مامان بگو» بیان کرد: آنچه در نزد مردم گل درشت شده، دکور و صحنه آرایی این کار است. همه چیز در خدمت یک هدف است و آن، درگیر کردن متین احساسات مخاطب است. متین از آن حیث که یک مجله زرد که صرفا قصد دارد، مخاطب را به هر قیمت در مواجهه‌ای سوزناک با مهمان قرار دهد، نیست.
وی افزود: سری جدید «از مامان بگو» از فرشته صفتان می‌گوید؛ از کسانی که برای همه و نه فقط برای اعضای خانواده خود مادری کرده‌اند و می‌کنند. این افراد به واقع بهشتی‌اند و جایگاهشان بهشت است. وظیفه کارگردان تلویزیونی، کمک به نمایش هرچه بهتر اتفاقات رخ داده در چنین بهشت ترسیم شده‌ای است. جریان سیال در بهشت، با وقار و آرامش همراه است. حرکات ملایم دوربین‌ها، ثبت به موقع اکشن و ری اکشن‌های مجری و مهمانانی که هر یک، حامل کوهی از عواطف هستند، آسان نیست! نگرانی بابت از دست دادن یک کنش یا واکنش شکل گرفته در رخساره مهمان یا مجری، در حکم یک خسران است که لزوما جبران مافات ندارد.
دلاور با تاکید بر این‌که اهمیت کارگردانی تلویزیون، پاسداشت چنین ظرائفی است توضیح داد: به تعبیری، همه ارکان و عناصر دخیل و موثر در همذات پنداری مخاطب، از زیر میز کارگردان تلویزیونی گذر می‌کند؛ گذری که می‌تواند به سلامت نباشد و به پاشنه آشیل کار تبدیل شود و عصاره نهادینه شده در ذهن کارگردان هنری برنامه را دستخوش لطمه قرار دهد.
وی که همچنین مسئولیت کارگردانی تلویزیونی برنامه «سحرنشینی» را هم بر عهده داشت، درباره این برنامه گفت: برنامه «سحرنشینی» با تداعی مناسک وقت سحر ماه مبارک رمضان بر بستر طراحی شده روستایی از معدود کارهای تلویزیونی استودیو محور بود که شائبه رئال بودن فضای فیلمبرداری را در اذهان مخاطبان به وجود می‌آورد و همین مهم به تنهایی کافی است تا کارگردانی پروژه اعم از هنری و تلویزیونی، نیازمند درانداختن طرحی نو باشد.
دلاور افزود: به جرات می‌توان اذعان داشت، تجربه هدایت دوربین‌ها در خلق میزانسن‌های به دست آمده در طول هر برنامه، متفاوت از برنامه دیگر بوده است و در فضایی به ظاهر تکرار شونده، ظرفیت‌های سیال، کارگردان را صدا می‌زنند تا به قدر بضاعت مکانی، خودنمایی داشته باشند. دست اندرکاران تهیه این پروژه جملگی تلاش داشته‌اند تا حس سکون و رخوت از کار به بیننده در وقت سحرنشینی ساطع نشود و ریتم، القا کننده طراوت و پویایی به روزه داران باشد؛ لذا از آنجا که در هر کلاکت با فضایی تقریبا تعریف شده از قبل به استقبال مخاطبان می‌رویم، تنوع و گه‌گاه تغییر موقعیت دوربین‌ها و استفاده کارآمد از حرکات نرم دالی (حرکت دوربین روی ریل) و تراولینگ توام با سوپرایمپوزهای موجز (تداخل یا روی هم قرار گرفتن چند تصویر)، افزایش ریتم را بدنبال خواهد داشت.
پرهیز از اطوارهای مصطلح دوربین
دلاور افزود: آنچه مهم است، پرهیز از اطوارهای مصطلح و حرکات اغواگرانه دوربین‌ها در راستای متانت برنامه و حرمت سحرنشینان است که سعی شده رعایت شود. کارگردان تلویزیون به هنگام اجرای محترمانه مجری برنامه که به واقع، همساز با روح یک گپ نشینی فاخر است، لازم است تا بر روح این وقار بیفزاید؛ همچنین، در بخش‌های مربوط به پادکست برنامه، با اجرای آقای حجازی در عمل با یک پرسوناژ و یک مونولوگ برخوردار از بن مایه پژوهشی مواجهیم و هر آن، به دلیل متکلم وحده بودن، بیم افت ریتم می‌رود.
این هنرمند ادامه داد: ایجاد یک موازنه بین بخش‌های دیالوگ محور یعنی گفتگو میان مجری و روحانی و مونولوگ پایه، رسالت اصلی کارگردان تلویزیونی بود. تقسیم وظایف دوربین‌ها به منظور خلق میزانسن‌ها و کمک به فرایند دکوپاژ، همه وهمه به برآیندی منتج می شود که می توان بر اساس آن، حکم به باورپذیری یا باورناپذیری کلیت کار داد.