به گزارش خبرنگار ایرنا، دومین دوره رقابت های بین المللی کشتی آزاد نوجوانان جام عبدالله موحد از صبح امروز (دوشنبه) با برگزاری مسابقات پنج وزن نخست در سالن شهدای نوبخت در بابلسر در حال انجام است.
پس از برگزاری مسابقات صبح ، نفرات راه یافته به دیدار فینال و رده بندی مشخص شدند:
۴۵ کیلوگرم:
فینال: امیرعباس رمضانی (ایران) – پاراتمش سوریکانت (هند)
رده بندی:
عرفان بوکان (ایران) – امیرحسین صابری نژاد (ایران)
محمدامین ساقی (ایران) – دانیال صفری (ایران)
۵۱ کیلوگرم:
فینال: بنیامین امیدی (ایران) – سام ارشد (ایران)
رده بندی:
سجاد صارمی (ایران) علی اکبر حسینی (ایران)
امیرمحمد سلیمانی (ایران) سید طاها هاشمی (ایران)
فینال: ۶۰ کیلوگرم: مبین گردشی (ایران) – یاسین طیبی (ایران)
رده بندی:
رضا شمسی پور (ایران) امیرعلی غضنفری (ایران)
کسری قدرتی (ایران) – شایان اردو (ایران)
۷۱ کیلوگرم:
فینال: صالح محمدی (ایران) – ابوالفضل شمسی پور (ایران)
رده بندی:
علی طاهرلو (ایران) – آرشام وهابیان (ایران)
۹۲ کیلوگرم:
فینال: امیررضا علی پور (ایران) – امیرحسین محمدی (ایران)
رده بندی:
رامتین روانبخش (ایران) – امیرمحمد رحیمی (ایران)
محمدصالح عزتی راد (ایران) کاویان تواهی (ایران)
بنا به اعلام دبیر هیات کشتی مازندران در این دوره از رقابت ها کشتی گیرانی سه تیم از کشورهای هند، عراق و قرقیزستان و منتخب کشتی مازندران و بابلسر حضور دارند.
در مسابقات بین‌المللی که در سالن ورزشی شهید نوبخت بابلسر جریان دارد ۱۶۰ کشتی گیر نوجوان در ۱۰ وزن طی ۲ روز با هم رقابت می کنند.
در روز نخست این مسابقات کشتی گیران در پنج وزن ۴۵کیلوگرم، ۵۱ کیلوگرم، ۶۰ کیلوگرم، ۷۱ کیلوگرم و ۹۲ کیلوگرم به روی تشک رفتند.
رقابت های پنج وزن ۴۸ کیلوگرم، ۵۵ کیلوگرم، ۶۵ کیلوگرم، ۸۵ کیلوگرم و ۱۱۰ کیلوگرم نیز فردا سه شنبه برگزار می شود.
استاد عبدالله موحد متولد ۲۹ اسفند ۱۳۱۸ در بابلسر، کشتی‌گیر بازنشسته کشتی آزاد میان‌وزن ایران است. وی با ۶ مدال طلای جهان و المپیک در جایگاه دوم فهرست مشاهیر کشتی ایران بعد از حمید سوریان و جایگاه یازدهم تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی برای قهرمانان کشتی آزاد در سده بیستم قرار دارد.
اوج فعالیت ورزشی آقا موحد در سال ۱۹۶۸ و در المپیک مکزیکو سیتی بود که یک مدال طلا برای ایران به‌دست‌آورد. اما به دلیل آسیب شانه از تکرار این موفقیت در المپیک ۱۹۷۲ بازماند. او کمی بعد به آمریکا رفت اما حاضر نشد به مربی‌گری برای ورزشکاران آن کشور بپردازد چرا که غرورش اجازه نمی‌داد تا فنونی را به شاگردان (آمریکایی) آموزش دهد که علیه کشتی‌گیران ایرانی استفاده کنند.