به گزارش خبرنگار ایرنا، در یک صف و پشت سر هم ایستاده بودند و در حالی که شاخه‌های گل در دست داشتند یکی یکی وارد آرامگاه سعدی شدند، گویا آمده بودند تا شادی‌های کودکانه‌شان را در نخستین روز از اردیبهشت با پادشاه مُلک سخن تقسیم کنند.
زیر گنبد فیروزه‌ای آرامگاه گرداگرد مقبره سعدی حلقه زدند و پس از خواندن سوره حمد و توحید گل‌های سرخی که در دست داشتند را بر روی سنگ مزار سعدی نهادند.
حضور پرشور آنها در این مکان حال و هوای خاصی به فضای معنوی آرامگاه بخشیده بود.
اما آنها تنها میهمانان این شاعر پرآوازه نبودند، امروز گوشه گوشه آرامگاه مملو از حضور شورآفرین شیرازی‌ها بود، حضوری که مهر تأیید بر دلبستگی مردم به این شاعر پارسی‌گوی بود، شاعری که بسیاری از صاحب‌نظران معتقدند پیوند عمیقی بین اشعار او با مردمی از نسل‌های مختلف برقرار است.
بوستان و گلستان سعدی را نه تنها مردم ایران دوست دارند و با اشتیاق می‌خوانند، بلکه دوستداران ادبیات جهان نیز برای این آثار ارزش بسیاری قائلند.
می‌توان گفت سعدی شاعر بزرگی است که زبان شعر او همچنان زنده و مرجع زبان فارسی و برای نسل امروز و فرداست.
و حالا در نخستین روز از اردیبهشت ماه و در روزی که در تقویم رسمی کشور به نام او مزین شده مقامش بیش از هر زمان دیگری پاس داشته می‌شود.
شاید زیبنده‌تر از اول اردیبهشت نمی‌شد روزی را برگزید تا بهانه‌ای باشد برای بزرگداشت سعدی شاعر طراوت‌های بی‌پایان زندگی.
با این حال از سعدی هر چه بگوییم نمی‌توانیم حق او را به سادگی ادا کنیم، سعدی بزرگ است و اشعارش در تفاسیر مختصر نمی‌گنجد؛ از زوایای مختلفی می‌توان درباره او سخن گفت.
بدون شک آشنایی نسل جدید با این شاعر بزرگ بیش از پیش نیاز به کشف ابعاد شخصیتی و شعری این استاد سخن و بررسی افق‌های فکری و اندیشگانی او دارد.
سعدی اندرزگویی برای همه نسل‌ها است و حکایت‌های او از این نظر بسیار حائز اهمیت هستند.