به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، پروژه موسیقی-نمایش «مجنون آن لیلی» از شب گذشته چهارم اردیبهشت در تالار حافظ روی صحنه رفت.
در موسیقی-نمایش «مجنون آن لیلی» عمار تفتی نقش مجنون و زهره فیروزی نقش لیلی را ایفا می‌کنند. استاد رشید کاکاوند نیز راوی بخش‌های مختلف این پروژه موسیقی-نمایشی است؛ مردی که ادبیات برای او رنگ و لعابی دیگر دارد و دغدغه همیشگی‌اش آن است که ادبیات به بخشی از زندگی مردم تبدیل شود.
کسانی که کاکاوند را می‌شناسند و منش دانشگاهی و ادبی و رسانه‌ای او را می‌دانند، شاید تعجب کنند که این اثر که براساس لیلی و مجنون نظامی طراحی شده، روایت خطی دارد و کاکاوند ادبیات را جدیدتر می‌بیند و سخت گیر است.
کاکاوند در این باره معتقد است جامعه مخاطب ما در این سال‌ها با ادبیات بیگانه و ارتباطش با ادبیات مکتوب ما کم شده و دغدغه باید پیوند مردم با ادبیات باشد. در نگاه این استاد ادبیات، کارهای تازه، بازآفرینی‌ها و ترفندهای جدید هنری برای متون قدیمی وقتی بهتر اتفاق می‌افتد که جامعه متن اصلی را دریافته باشد.
مردم لیلی و مجنون را می‌شناسند اما قصه آنان را نمی‌دانند و بخصوص با ابیات نظامی تجربه نکرده‌اند و روایت خطی حداقل فایده‌اش این است که مخاطب روی موضوع عشق، با نگاه اصیل و ایرانی و با متن زیبای نظامی تمرکز می‌کند.
«مجنون آن لیلی» مخاطب خاص خود را دارد
ملیکا شهاب که پیش از این در سریال «رهایم کن» و نمایش «خانه برناردا آلبا» ایفای نقش کرده، در «مجنون آن لیلی» قرار است نقش نجلا را ایفا کند. او در حاشیه تمرین گروه گفت: از بهمن ۱۴۰۲ تمرینات خودمان را آغاز کردیم. پیمان خازنی از پیشکسوتان حوزه موسیقی است و در این نمایش در جایگاه کارگردان و آهنگساز گروه را هدایت می‌کند، باعث افتخار است که در این گروه فعالیت می‌کنم. این اثر یک عاشقانه بسیار خوب است. این اثر مخاطب خاص خود را دارد.
شهاب اظهار کرد: معتقدم لیلی و مجنون ژانری متفاوت از دیگر عاشقانه‌هایی است که در هنرهای نمایشی به آن پرداخته شده است. روایتگری استاد کاکاوند در نوع خود بی‌نظیر است و «مجنون آن لیلی» یک کار یونیک و بی‌مانند است.
همچنین سپیده موسوی گفت: از ۱۵ سالگی در هنرستان سینما خواندم و در دانشگاه نیز کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته بازیگری گذراندم و تئاتر را از همان سنین نوجوانی آغاز کردم. «مجنون آن لیلی» برای من کار جذابی بود و در این اثر نقش نورا را بازی می کنم. نورا شخصیت جالبی دارد و پیچیدگی‌ها و چالش‌های آن را دوست داشتم. قصه لیلی و مجنون، قدیمی و نوستالژیک است و حضور گروه موسیقی و نمایشی در کنار هم اتفاق جذابی را رقم می‌زند. کارکردن با پیمان خازنی عالی است. او صبور و در رفتار، حرفه‌ای است.
با ادبیات کلاسیک آشتی کنیم
زهره فیروزی هم در حاشیه تمرین گروه به زاویه نگاه «مجنون آن لیلی» اشاره کرد و گفت: زاویه نگاه این موسیقی-نمایش با آثاری همچون «کافه عاشقی» که مربوط به داستان لیلی و مجنون است، متفاوت است. در آن اثر دو روایت موازی را داشتیم اما اینجا به طور انحصاری روایت لیلی و مجنون است. احساس می‌کنم در این اثر توجه به حس و حال مجنون بیشتر است. اشعاری که در «مجنون آن لیلی» انتخاب شده مرتبط با موضوع و متفاوت است.
وی مطرح کرد: سطح سلیقه جامعه متفاوت شده و شاید کارهای مربوط به اشعار کلاسیک، سطح عموم جامعه را نتواند راضی کند اما این آثار سلیقه افرادی که طرفدار ادبیات کلاسیک هستند راضی می‌کند.
این هنرمند اظهار کرد: قبل از کارهای دو سال اخیر که در کنسرت تئاترها حضور پیدا کنم، با پیمان خازنی کار کرده بودم. ملودی‌های او شیرین است، به گوش مخاطب دلنشین می‌آید، در ذهن می‌نشیند و با این ملودی‌ها در لحظه ارتباط می‌گیرم. امیدوارم کارهایی از این دست افزایش یابد تا سطح سلیقه عمومی جامعه افزایش یابد، با ادبیات کلاسیک آشتی کنیم و با شعرای بزرگ ایران زمین ارتباط بیشتری بگیریم. هرچه از این کارها بیشتر بسازیم بهتر و برای مردم جذاب‌تر است.
عشق و نفرت در این اثر کنار هم هستند
علی تیمورفامیان هم که پیش از این در نمایش «ناکجاآباد» با پیمان خازنی همکاری کرده است درباره «مجنون آن لیلی» گفت: این اثر برگرفته از یک روایت کلاسیک است و کاری که امروز انجام می‌شود وفاداری به متن کلاسیک و در عین حال بروزرسانی و مدرن کردن این اثر است. موسیقی به قصه لیلی و مجنون اضافه شده و با اثری خاص روبرو هستیم. عشق و نفرت در کنار هم هستند.
وی که نقش ابن سلام را بازی می‌کند درباره این کاراکتر بیان کرد: او باعث جدایی لیلی و غیث است اما من او را شخصیتی با درک می‌بینم. در شعرهای نظامی نیز اشاره شده که او پس از تلاش برای نزدیک شدن به لیلی، می‌فهمد او دلش جای دیگری است و به او نزدیک نمی‌شود. البته نفرتی از مجنون یا غیث به دل می‌گیرد. در این اثر، موسیقی و هنر را تجربه می‌کنم و کار موزیکال از اساس برایم لذت بخش است.
نارینه گالستانیان که طراحی فرم و حرکت این پروژه را برعهده دارد نیز گفت: جذابیت این اثر برای من در موسیقی ناب و اصیلی است که با نمایش تلفیق شده که همین موضوع هم الهام بخش طراحی حرکت‌ها بوده است. در این پروژه حرکات در سبک لیریکال با الهام از حرکات اصیل مینیاتوری ایرانی انجام شده است.
همه عوامل در تمرینات تحت تاثر قرار می‌گیرند
برخی اساتید مفاهیم ساده را پیچیده می‌کنند تا به اصطلاح کار فاخر بسازند اما کار فاخر یعنی از ادبیات فاخر بزرگان استفاده کنیم و این ادبیات را به زبان ساده به مخاطب ارائه کنیمسمانه حبیب‌پور هم که دستیار کارگردان است، درباره این نمایش بیان کرد: تلفیق تئاتر و موسیقی جذاب است؛ احساس در این نوع کارها بیشتر دیده می‌شود بخصوص وقتی محتوا درباره لیلی و مجنون باشد. خوب است که شاهد تلفیق بیش از پیش موسیقی و تئاتر باشیم. این نوع آثار مخاطب پسند است. ما بهترین روایت‌های داستانی را در ادبیات کهن داریم و بهترین اساتید با ما همراه هستند.
حبیب‌پور ادامه داد: اگر در فیلمنامه‌های درجه یک دنیا جستجو کنیم درمی‌یابیم که از اساس داستان‌های کهن استفاده کرده‌اند. ما داستان رستم و سهراب و... را داریم اما به درستی از آن استفاده نمی‌کنیم. کار تئاتر این است که مفهوم‌های سخت را به شکل آسان برای بیننده راحت کند و مخاطب آن را بفهمد. برخی اساتید مفاهیم ساده را پیچیده می‌کنند تا به اصطلاح کار فاخر بسازند اما کار فاخر یعنی از ادبیات فاخر بزرگان استفاده کنیم و این ادبیات را به زبان ساده به مخاطب ارائه کنیم.
او اضافه کرد: در «مجنون آن لیلی» روایت به طور ساده از طریق استاد کاکاوند به مخاطب ارائه می‌شود و موسیقی برای ما این روایت را قابل درک می‌کند. موسیقی هنر ما را زنده نگه می‌دارد و به آن احساس می‌دهد. کسی را ندیده‌ام که در تمرینات ما حضور پیدا کند و درگیر احساس نشود و اشک نریزد. امیدوارم به تولید چنین آثاری کمک کنند.