اصفهان - ایرنا - سرپرست هیات باستان‌شناسی گذر کمر زرین گفت: این گذر ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به سایت موزه و مکان گردشگری به‌منظور شناخت عموم مردم از گذشته شهر اصفهان دارد.  

به گزارش ایرنا، سایت موزه (موزه فضای باز) مکانی برای معرفی یافته‌ها و داده‌های مهم باستان‌شناسی است؛ زمانی‌که یک کاوش علمی باستان شناسی به نتایج مطلوب و کشف آثار ارزشمند غیرمنقول منجر می‌شود و قابل انتقال به موزه ها نیست، با فراهم آوردن شرایط و امکانات لازم، مکان مورد نظر برای بازدید عموم مهیا می شود.

علی شجاعی اصفهانی روز یکشنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: گردشگران با تبدیل شدن کمر زرین به گذر گردشگری، می‌توانند از طریق آن به راحتی به مسجد جامع به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی ایران و جهان نیز دسترسی پیدا کنند و این موضوع به‌طور خاص برای ساکنان محل و پس از آن کل شهر مفید است.

وی افزود: همانطور که کاوش اضطراری در چهارباغ در سال ۱۳۹۳ به کشف پی‌های کاخ جهان‌نما و یافته‌های مهم دیگری منجر شد و با توجه به ثبت آنها در فهرست میراث ملی، تغییراتی در نقشه مترو اصفهان بوجود آمد، هم اکنون یافته‌های کمر زرین نیز جذابیت و قابلیت دیگری به بافت تاریخی شهر اضافه خواهد کرد.

سرپرست هیات کاوش گذر کمر زرین ابراز امیدواری کرد که تبدیل شدن این مکان برای بازدید عموم، بتواند شناخت مردم را نسبت به گذشته با اهمیت شهر اصفهان ارتقا دهد.

شجاعی ادامه داد: این اراده در زمان حاضر در مدیریت شهری و به‌طور خاص سازمان نوسازی و بهسازی اصفهان وجود دارد و امید است با عرضه درست یافته‌های کاوش گذر کمر زرین برای مخاطبان و منطبق با استانداردهای بالای علمی، جاذبه خوبی برای این شهر به یادگار بگذاریم.

وی همچنین با تاکید بر اینکه کاوش گذر کمر زرین بر ضرورت مطالعات باستان‌شناسی اصفهان صحه گذاشت، گفت: کاوش‌های کنونی بر روی این گذر فرصت خوبی فراهم آورد تا بتوان ضرورت انجام مطالعات باستان شناسی شهری را نه تنها در مجاور مسجد جامع عتیق بلکه برای کل پهنه شهری اصفهان تبیین کرد.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه فصل نخست کاوش ها در گذر کمر زرین تا پایان فروردین امسال به اتمام رسید، افزود: با توجه به یافته های فصل اول، رویکرد اتخاذ شده برای فصل دوم، کاوش در دیگر بخش‌های گذر و شناسایی قدیمی‌ترین لایه‌های تاریخی است.
وی با بیان اینکه از هفته جاری با صدور مجوز و تامین اعتبار برای فصل دوم کاوش‌های گذر کمر زرین برنامه‌ریزی می‌کنیم، افزود: در فصل اول برای کاوش در ۶۰ تا ۷۰ متر مربع برنامه‌ریزی شده بود که با توجه به یافته ها و ضرورت بر جا ماندن آنها به نزدیک ۱۵۰ متر مربع رسید.
به گفته شجاعی، علاوه بر مطالعات میدانی، بخشی از کارِ باستان‌شناسی مطالعات روی یافته‌های منقول و منابع مکتوب ادوار مختلف است که هم اکنون در حال انجام است و نتایج آن در قالب انتشارات علمی منتشر خواهد شد.

وی، اختلاف ارتفاع‌ در گذر کمر زرین را یکی از چالش‌های محل کاوش دانست و تصریح کرد: این مساله به بررسی‌های بیشتر و کارِ کارشناسی نیاز دارد و علاوه بر باستان‌شناسان، افراد صاحبنظر در حوزه مدیریت شهری، شهرسازی، معماری و مرمت نیز باید در کنار هم تبادل نظر کنند تا بهترین کاری که به نفع کمر زرین باشد، انجام شود.

شجاعی گفت: امیدواریم رویکرد برنامه‌های باستان‌شناسی شهری همانند کشورهای پیشرو از اضطراری یا عملیات نجات‌بخشی به پیشگیرانه تبدیل شود و قبل از انجام ساخت و ساز، وضعیت شواهد بازمانده در زیر لایه های امروزی مشخص شود.
وی افزود: کاوش‌های پیشگیرانه موضوعی است که باید تلاش کرد با کمک مدیریت شهری و نهادهای بالادستی پیگیری شود و اصفهان می تواند در این مهم پیشگام باشد.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه گزینه های متفاوتی برای انجام کاوش‌های باستان‌شناسی مانند نجات‌بخشی و اضطراری وجود دارد، خاطرنشان کرد: کاوش کمر زرین در قالب اضطراری انجام شد و چون محل عبور و مرور مردم است باید هرچه سریع‌تر این عملیات شروع می‌شد.
به گزارش ایرنا، گذرِ تاریخی کمر زرین در یکی از کهن‌ترین نقاط اصفهان و در نزدیک مسجد «جامع عتیق» این شهر قرار دارد. پیشتر، عملیات گودبرداری با لودر برای احداث گذرِ کمرزرین به تخریب لایه‌های باستانی و مشهود شدن شواهدی از ۲ سازه معماری منجر و به این ترتیب این کار، متوقف و عملیات باستان‌شناسی شهری با توافق بین پژوهشگاه میراث فرهنگی، سازمان نوسازی و بهسازی شهر اصفهان و دانشگاه هنر آغاز شد.

متولی عملیات باستان‌شناسی شهری، سازمان نوسازی و بهسازی شهر اصفهان و مُجری آن دانشگاه هنر است و با نظارت اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان پیش می‌رود.

یافته‌های باستان‌شناسی در گذر کمر زرین از پیش از اسلام تا دوره قاجار قابل ردیابی است و تاکنون یک سازه آبی منقوش متعلق به دورانِ پیش از حمله مغول به اصفهان، یک کوره سُفال، یک سازه معماری متعلق به دوران متاخر اسلامی و دیواره‌های سنگی و کف‌های آجر فرش احتمالا سلجوقی کشف شده است و بررسی درباره قدمت هر کدام از این آثار همچنان ادامه دارد.