قزوین - ایرنا - مدرس اقتصاد در دانشگاه آزاد اسلامی قزوین گفت: معلمان باید برای فراهم سازی زندگی سالم در افراد با آموزه‌های خود مشوق روحیه تلاش و کارآفرینی و مدیریت باشند.

مریم السادات موسوی روز سه شنبه به مناسبت ۱۲ اردیبهشت سالروز شهادت استاد مطهری و روز معلم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: آموزه‌های معلم می تواند سرانجام کشور را با افزایش تولیدات داخلی، رشد اقتصادی، کاهش معضل بیکاری و در نهایت اقتصاد سالم پیش ببرد.

وی بر ضرورت نگرشی جدید در سیاست‌های دولت اشاره کرد و یادآور شد: دولت می‌تواند با تغییر نگاه به هزینه‌های آموزش و پروش شرایطی را فراهم کند که نگاه سرمایه‌ای در نظام آموزش جایگزین نگاه مصرفی شود.

موسوی نقش معلم در اقتصاد کشور را بی بدیل عنوان کرد و گفت: سطح آموزش و کیفیت معلمان کشور پیش بینی کننده اقتصاد آتی ایران در بلند مدت است و طبق نظریات اقتصادی، سرمایه انسانی نقش مهمی در رشد اقتصادی دارد.

به گفته این مدرس اقتصاد، آموزش و پرورش ما با کمبود معلم مواجه نیست، بلکه با توزیع نامناسب، نبود شرایط برای نگهداشت معلمان کارآمد و پایین آمدن انگیزه و دلبستگی معلمان حرفه‌ای روبرو شده است.

مدرس اقتصاد در دانشگاه آزاد اسلامی قزوین تصریح کرد: مشکل دیگر در بهره‌مندی یکسان دانش آموزان از خدمات آموزشی با کیفیت است و از آنجایی که سرمایه‌های انسانی مهم ترین دارایی یک ملت محسوب می‌شوند، بنابراین باید فرصت‌های برابر برای رشد و شکوفایی فرد را فراهم کرد.

موسوی در ادامه بر اهمیت آموزش و پرورش در نظام اقتصادی تاکید کرد و گفت: نظریه سرمایه‌ انسانی در علم اقتصاد، همان فرضیه هنجار تحرک رقابتی است، بر اساس این فرضیه، مدرسه و کار فرصت‌هایی را ارایه می‌دهند که موفقیت فرد در این فرصت‌ها بستگی به این دارد که چقدر سخت‌ کوش بوده و چقدر مهارت آموزی و توانایی دارد.

وی یادآور شد: نقش آموزش در اقتصاد سابقه تاریخی بلندبالایی دارد و به عصر پدر علم اقتصاد، آدام اسمیت (بنیان‌گذار مکتب کلاسیک و پدر علم اقتصاد) باز می‌گردد که معتقد بود افراد با آموزش تواناتر خواهند شد و رشد و قابلیت‌های آن‌ها سبب می‌شود که نه تنها خود درآمد بیشتری داشته باشند، بلکه جامعه نیز از سرمایه‌گذاری آن‌ها منتفع شود.

موسوی در پایان اضافه کرد: از نظر آلفرد مارشال (اقتصاددان برجسته قرن نوزدهم)، آموزش و پرورش نوعی سرمایه گذاری ملی تلقی می‌شود، از همین رو کشورهای غربی بین جنگ جهانی دوم و بعد از آن به سرعت هزینه‌های آموزش و پرورش را افزایش داده و برای بهبود اوضاع دوران پس از جنگ به بازنگری نظام آموزشی پرداختند.