به گزارش ایرنا، با موافقت کنفدراسیون ناشنوایان آسیا، ایران به طور رسمی قرار است میزبان دهمین دوره بازی‌های آسیایی ناشنوایان در تهران باشد. این بازی‌ها پیشتر قرار بود در ۲۰ رشته ورزشی در جزیره کیش برگزار شود اما در نهایت تهران به عنوان این رویداد بین‌المللی انتخاب شد. این نخستین میزبانی کشورمان از این بازی‌ها است.
تهران از اواخر مهر تا ۱۰ آبان، میزبان ورزشکاران حدود ۲۰ کشور آسیایی است که در ۱۶ رشته ورزشی بایکدیگر رقابت خواهند کرد. درخواست ۱۱ کشور به صورت مکتوب ثبت شده و مابقی کشورها نیز فعلاً به صورت شفاهی اعلام آمادگی کرده‌اند.
طبق تصمیم اتخاذ شده از طرف مدیران ورزشی کشور، استاندار تهران به عنوان رئیس رئیس ستاد و علی جوادی، مدیر کل ورزش و جوانان استان تهران نیز به عنوان دبیرکل ستاد بازی‌های آسیایی ناشنوایان انتخاب شدند. نکته عجیب آن‌جایی است که رئیس فدراسیون ناشنوایان در میزبانی این رویداد بین‌المللی و بسیار مهم هیچ نقشی ندارد و تنها باید به آماده‌سازی تیم‌های ایرانی برسد.
این مسئله در نگاه اول عجیب به نظر می‌رسد اما وقتی به عملکرد کمتر از ۲ ماهه رئیس جدید نگاه می‌کنیم، این تصمیم، درست به نظر می‌رسد. مصطفی نکولعل آزاد از اواخر اسفند سال گذشته به عنوان رئیس فدراسیون ورزش‌های ناشنوایان انتخاب شد و برای اداره این فدراسیون، شعارهای امیدبخشی داد. با این حال لغو اعزام تیم‌های تکواندو و جودو به مسابقات جهانی به بهانه کمبود بودجه، اولین خروجی فدراسیون ناشنوایان در روزهای ابتدایی ریاست نکولعل آزاد در این فدراسیون بود.
در دوره‌های گذشته همه تلاش فدراسیون با وجود مشکلات اقتصادی این بود که هزینه اعزام ورزشکاران را مهیا کند تا زحمات آنها بی‌نتیجه نماند، ولی رئیس جدید در وهله اول تامین هزینه اعزام تیم‌های ناشنوایان را به انجمن‌های زیرمجموعه فدراسیون سپرد.
وی به دلیل تامین نشدن هزینه، ورزشکاران ناشنوا را به مسابقات جهانی اعزام نکرد. این در حالی است که ورزشکاران این حوزه در تورنمنت‌هایی که حضور پیدا می‌کنند، عناوین قابل توجهی را به دست می‌آوردند. برای مثال چندی پیش از مجمع انتخاباتی فدراسیون، تیم فوتسال ناشنوایان به رقابت‌های المپیک زمستانی ناشنوایان ۲۰۲۴ ترکیه اعزام و موفق به کسب عنوان قهرمانی شد. رشته‌های دیگری نیز به همین رویداد اعزام شدند که توانستند عناوین قابل توجهی کسب کنند ولی با وجود ظرفیت بالای ورزشکاران، اعزام‌ها لغو شد.
یکی از شعارهای مصطفی نکولعل آزاد در روز انتخابات، آوردن اسپانسرها و حامیان مالی به فدراسیون بود تا هم بدهی‌ها پرداخت شود و هم اعزام‌ها و تمرین‌ها را روی روال پیگیری شود. با این حال فدراسیون برای اعزام نکردن ورزشکاران به مسابقات قهرمانی جهان که مهم‌ترین رویداد برای یک ورزشکار است، بهانه بدهی را مطرح کرد که همچنان پرداخت نشده و درحال مشکل‌سازی بیشتر است.
رئیس جدید که برای توجیه عملکرد ضعیف خود، بحث هزینه‌ها را مطرح می‌کند، قبل از برگزاری مجمع انتخابات فدراسیون، از میزان بدهی‌ها خبر داشت ولی باز هم با شعارهای امیدبخش، روی کار آمد. کسی که با اطلاع از شرایط و قول حل مشکلات رای آورده باز هم می‌تواند از بدهی‌های گذشته فدراسیون گلایه داشته باشد و آن را دستاویز ناکارآمدی خود قرار دهد؟
اگر برنامه‌ای برای حل مشکلات وجود نداشت پس کاندیداتوری برای ریاست فدراسیون چه دلیلی داشت؟
رئیس فدراسیون ناشنوایان که در اعزام تیم‌ها و ورزشکاران ناشنوایان به رویدادهای بین‌المللی ناموفق بوده، قطعا نمی‌تواند رویداد بزرگی مثل بازی‌های‌آسیایی را مدیریت کند و به همین دلیل است که مدیریت این رویداد را به نهادهای دیگری سپرده شده است.
مهدی نصیبی، دبیر سابق فدراسیون ناشنوایان در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا، در خصوص وضعیت این فدراسیون اظهار داشت: فدراسیون ناشنوایان به جای اینکه به عنوان یک نهاد تخصصی در ورزش ناشنوایان، مسئولیت برگزاری بازی‌های آسیایی را بر عهده بگیرد، نهادهای غیرتخصصی این کار را انجام خواهند داد که این مسئله نشان دهنده ضعف فدراسیون است.
وی ادامه داد: در دوره جدید، اتفاقات عجیبی دیدیدم، مانند اعزام نکردن ورزشکاران و تیم‌ها به رویدادهای جهانی و بین‌المللی به بهانه فقدان منابع مالی. در واقع خود فدراسیون باید از تیم‌ها و ورزشکاران حمایت کند اما جذب منابع مالی را به انجمن‌ها سپرده که اصلا کار درستی نیست.
۱۴۷ نفر را با هزینه فدراسیون به المپیک زمستانی ناشنوایان در کشور برزیل فرستادیم اما در حال حاضر تیم‌های جودو و تکواندو به رقابت‌های جهانی اعزام نشدند زیرا فدراسیون نتوانست هزینه اعزام را تامین کند. به تازگی هم شنیدم اردوهای تیم والیبال را متوقف کردند و احتمالا اعزام آنها نیز لغو شود. ورزش ناشنوایان مثل فدراسیون فوتبال نیست که هر انجمن بتواند به سادگی اسپانسر پیدا کند.
دبیر سابق فدراسیون ناشنوایان تصریح کرد: اگر این ورزشکاران به قهرمانی جهان اعزام می‌شدند، با کسب هر مدالی، جایزه خوبی را در مراسم تجلیل از قهرمانان دریافت می‌کردند اما این بی‌توجهی و عدم کفایت فدراسیون نسبت به ورزشکاران باعث می‌شود که هر روز به مشکلات آنها افزوده شود و ورزشکاران نسبت به ادامه فعالیت حرفه‌ای خود بی‌انگیزه شوند.