به گزارش روز شنبه ایرنا، هووارد دبلیو فرنچ (Howard W. French) نویسنده و استاد روزنامه نگاری در دانشگاه کلمبیا در مقاله ای که در نشریه فارن پالسی منتشر شد، افزود: در چند شب گذشته، صدای بلند بالگردهایی که قبل از سحر در ارتفاع پایین بر فراز آسمان غرب منهتن در همسایگی محل اقامت من در نیویورک به پرواز در می آیند، به طور جدی خوابم را مختل کرده است. هر روز تلاش می کنم به محل این نمایش پلیسی در محوطه دانشگاه کلمبیا که مدتهای طولانی در آن تدریس کرده ام، و اکنون محل پیدایش جنبش اعتراضی مهم دانشجویان است، عزیمت کنم.
وی تاکید دارد: همزمان با آغاز اعتراضات در دانشگاه کلمبیا، این جنبش دانشجویی به شکل فزاینده ای احساسات را در دیگر دانشگاه های سراسر آمریکا برانگیخته و در مقابل باعث برانگیختن زنجیره فزاینده ای از واکنش ها توسط مدیران دانشگاه ها، سیاستمداران و پلیس شده است که به دنبال متوقف کردن، تحدید، محکومیت و سرکوب دانشجویان معترض هستند؛ اقداماتی که در موارد بسیاری با خشونت همراه شده است.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: بر خلاف ادعای برخی،آنچه که برهه کنونی به وضوح برای من آشکار کرده است، بحران در فرهنگ دانشجویی در آمریکا نیست بلکه بحران در سیاست های آمریکا با محوریت سیاست خارجی و به ویژه روابط نزدیک و دیرینه آن با (رژیم) اسرائیل است.
وی تصریح کرد: آنچه مطرح می شود دفاع از سخنان تنفرآمیز نیست. یهودستیزی مانند همه اشکال نژادپرستی به شکلی عمیق غیرقابل قبول است و مهم نیست که از طرف چه نژاد و رنگ پوستی مطرح می شود. این شامل سابقه عمیق یهودستیزی می شود که زمانی در دانشگاه محل تدریس من اعمال می شد و به لحاظ تاریخی پذیرش و استخدام یهودیان را به صورت عمده به دلیل محافظت از پروتستان های سفیدپوست از رقابت آکادمیک محدود می کرد.
فرنچ اضافه کرد: تردیدی ندارم که در روزهای اخیر مواردی از حمله، آزار و اذیت و توهین به دانشجویان یهودی یا هر یک از حامیان (رژیم) اسرائیل در دانشگاه های آمریکا رخ داده است که این اقدامات واقعا غیرقابل توجیه هستند. اما تجربه محدودی که از دانشگاه کلمبیا دارم نشان می دهد که چنین رفتارهایی رایج نیستند.
این استاد دانشگاه در ادامه به پخش تصاویری از شبکه فاکس نیوز درباره تهدید یک حامی حماس علیه فردی یهودی در ایستگاه متروی خارج از ورودی اصلی دانشگاه کلمبیا اشاره کرد و نوشت: مشخص است که فرد هتاک دانشجو نبوده است. گذشته از این، محوطه دانشگاه کلمبیا مملو از کادر تلویزیون است که هر روز ساعت های طولانی کار می کنند؛ بنابراین اگر حوادثی از این دست زیاد بود، به جای تکرار یک این رویارویی، شاهد موارد دیگری بودیم.
وی ادامه داد: آنچه که من در خارج ورودی های دانشگاه مشاهده کردم تصویر نمونه ای از رفتار متمدنانه بود. دانشجویان به شکل منظمی اردو زده اند و با آرامش گفت و گو می کنند. برخی از آنها در چمن دانشگاه در مقابل کتابخانه دانشگاه چادر زده اند. دانشجویان حتی کدهای دستوری قابل ستایشی را منتشر کرده اند که در بخش هایی از آن آمده است: «آشغال نریزید؛ مواد مخدر یا الکل استفاده نکنید، به محدوده های شخصی احترام بگذارید، با معترضان مخالف رو در رو نشوید».
این استاد روزنامه نگاری اضافه کرد: در روزهای اخیر همانطور که پیشتر بارها انجام داده‌ام، اسامی که در بالای نمای ستون‌دار نئوکلاسیک کتابخانه باتلر قرار گرفته بود مرور کردم: «هرودوت، سوفوکل، افلاطون، ارسطو، سیسرون، ورگیل و امثال آن». سپس از خودم پرسیدم: اعتراضات دانشگاه کلمبیا و اعتراضات دیگر متعاقب آن چه تهدیدی برای تمدن غرب، دموکراسی آمریکا یا حتی آموزش عالی دارد؟
وی ادامه داد: به نظر می رسد این ترس (ترس سیاستمداران و مقام های آمریکایی از اعتراضات) ناشی از آن چیزی است که دانشجویان می گویند، نه سوء استفاده آنها از کلام. مساله مهم این است که به نظر می رسد دانشجویان مطابق با کدهای رفتاری خود عمل می کنند و نه تنها بامخالفانشان، بلکه به ویژه با دانشجویان «صهیونیست» رو در رو نمی شوند.
فرنچ اظهار داشت: اما جنبش دانشجویی اخیر که از دانشگاه کلمبیا نشات گرفت، برخلاف ادعای برخی، علیه یهودیت نیست. این جنبش ناشی از شوک حاصل از خشونت وحشیانه و بدون تبعیض (رژیم) اسرائیل بعد از حملات هفتم اکتبر (۱۵ مهر) حماس بود. دانشجویان معترض مورد اهانت و تمسخر قرار گرفته اند و عامل روسیه و چین و بازیچه افرادی همچون جورج سوروس که خود یهودی است توصیف شده اند. بدتر از همه، منتقدان از جمله سیاستمداران ارشد آمریکایی آنها را به اشتباه عامل نفرت افکنی علیه یهودیان توصیف کرده اند.
وی ادامه داد: در روزهای اولیه اعتراضات بعد از این که نعمت شفیق رئیس دانشگاه کلمبیا اردو زدن دانشجویان را «خطر کنونی و آشکار» توصیف و پلیس را دعوت به اقدام کرد، افسران پلیس بیش از ۱۰۰ دانشجو را دست بسته از دانشگاه برد. از آن زمان به بعد در دیگر دانشگاه ها این جنبش اعتراضی آرام گسترش یافته است و دانشجویان کتک خورده و با گاز اشک آور با آنها برخورد شده است.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: دانشجویان دانشگاه ایندیانا و اوهایو شاهد تک تیراندازهایی بوده ند که در محوطه دانشگاه مستقر شده اند. این در حالیست که یک سخنگوی دانشگاه اوهایو مدعی است که آنها «سربازان ایالتی هستند که مانند تماشای بازی فوتبال» نظاره گر هستند. هر روز که می گذرد صحنه هایی از حمایت اعضای هیات علمی دانشگاه ها دیده می شود که توسط پلیس به زمین کوبیده و دست بسته به زور برده می شوند.
نویسنده این مقاله که همچنین کتاب «متولد شده در تاریکی؛ آفریقا، آفریقایی ها و ساختن جهان مدرن» را به نگارش در آورده است در ادامه می نویسد: اکنون وقت آن رسیده که آمریکایی ها از خود بپرسند اگر جنبش دانشجویی در چنین مقیاسی در کشورهای دیگری رخ می داد، واکنش آمریکا چه بود؟ آنچه که من می توانم تصور کنم محکومیت شدید الحن سخنگویان وزارت امور خارجه ایالات متحده و سرمقاله رسانه های برجسته آمریکایی درباره فقدان تحمل پذیری مستبدانه و زوال دموکراسی بود.
وی اضافه کرد: سوالات مهم دیگری نیز مطرح هستند: برای مثال واکنش مناسب شهروندان به وحشتی که در مقیاس کنونی آن در غزه شاهد هستیم، چیست؟ واشنگتن مقادیر هنگفتی سلاح های جدید را بدون محدودیت های واقعی در استفاده از آنها به (رژیم) اسرائیل ارسال کرده است با این حال برخی سیاستمداران آمریکایی معترضان را تهدید قلمداد می کنند. برخی دیگر هشدار می دهند که معترضان در آموزش دانشجویان غیر معترض اختلال ایجاد کرده اند. این دقیقا برعکس است. دانشجویان دانشگاه کلمبیا و تعداد فزاینده ای از دانشگاه های دیگر با اعتراضات مسالمت آمیز خود به جامعه آمریکا و در واقع جهان، آموزش دموکراسی و شهروندی داده اند.
این استاد دانشگاه اظهار داشت: این موضوع را در گفت و گو با دانشجویانی از چین و سایر کشورها در کنار چادرهای اعتراضی که از توانایی دانشجیوان کلمبیا در جریان اعتراضات شگفت زده شده اند، متوجه شدم. دانشجویان معترض در بحبوحه اقدامات وحشیانه [علیه خود] می گویند دیگر بس است و همواره این کار را به آرامی انجام داده ند. آنها می گویند ایستادگی در برابر وحشت، فوریت بیشتری نسبت به کارزارهایی با هدف نامه نگاری به اعضای کنگره یا به انتظار نشستن برای رای دادن در انتخابات آتی دارد.
وی اضافه کرد: [جنگ در] غزه فراتر از فقط یک وحشت در جهان است و ما همگی می توانیم از این ضرورت اخلاقی و مدنیت دانشجویان استفاده کنیم. اگر این دانشجویان نتوانند کاری کنند که دولت آمریکا برای توقف خشونت در غزه -و به شکل فزاینده ای در کرانه باختری که به صورت عمده نادیده گرفته شده است- کاری انجام دهد، دست‌کم می توانند دانشگاه های خود را مجبور کنند از حمایت از چنین خشونتی دست بردارند. بسیاری از منتقدان معتقدند این غیرواقع گرایانه است و کار نمی کند».
نویسنده این مقاله معتقد است: تهدید صهیونیسم امروز ناشی از دانشجویان معترض در دانشگاه های آمریکا نیست. بزرگترین تهدید صهیونیسم حتی از طرف حماس نیز نیست. بزرگترین تهدید ناشی از محو هر گونه مرزی بین صهیونیسم و نابودی زندگی و امید فلسطینی ها در آینده است.