به گزارش خبرنگار ایرنا، برای چندمین بار پیاپی در یک سال اخیر رانندگان خودروهای سنگین با کنار گذاشتن سازه های آهنی و بتنی که در زیر این پل تاریخی نصب بود، تردد خودروهای سنگین را از زیر پل ۳۰۰ ساله بابل دوباره آغاز کردند.
در هفته های اخیر دوستداران میراث تاریخی بابل با تهیه فیلم از تردد خودوهای سنگین از زیر پل محمد حسن خان بابل و انتشار آن در شبکه های اجتماعی از مسوولان استانی و شهرستانی می خواهند که برای نجات این بنای تاریخی اقدام کنند اما تا کنون این تلاش ها بی نتیجه بود.
خطر تردد خودروهای سنگین و زخم های پی در پی بر سازه این بنا در حدی است که هفته های گذشته با انتقاد شدید گردشگران گیلانی که از این بنا بازدید کرده بودن همراه شد، و از مسوولان خواسته بودند، برای حفظ نماد تاریخی شهر بابل اقدام موثری انجام دهند.
پل تاریخی محمد حسن خان بابل که در سالهای اخیر زیر ضرب خودروهای سنگین و سبک قرار دارد بعد از کش و قوسهای فراوان و با پیگیری های بی وقفه دوستداران میراث فرهنگی با مصوبه شورای ترافیک شهرستان بابل در تاریخ ۲۶ دی ماه ۱۴۰۰ تردد خودروهای سنگین از زیر این پل تاریخی ممنوع شده بود. اما از آن تاریخ تاکنون چندین بار این مصوبه نقض و تردد خودروهای سنگین از زیر پل تاریخی محمد حسن خان آزاد شد.
سازه های آهنی و بتنی که در زیر این پل تاریخی نصب می شود به گونه ای است که رانندگان سنگین آن را از جا کنده و تردد خودروی خود را زیر این پل از سر می گیرند.
تردد خودروهای سنگین سبب ریزش بخشی از طاق های این پل شد و شکاف های جدیدی در سازه پل ایجاد کرد که هر روز عمق این شکاف ها بر روی سازه بیشتر می شود.
این پُل تاریخی که از گذشته های دور شهر بابل را به جنوب این شهرستان در بخش بندپی شرقی، بندپی غربی و گتاب متصل می کرد و در یک مقطعی از تاریخ عبور احشام از روی این پُل انجام می شد، میراث فرهنگی با قرار دادن نماد از تندیس کوچ دامداران بر روی این پُل فضای خاصی را ایجاد کرده که احتمال فروپاشی این بنای تاریخی و پایان خاطره بازی روستانشینان جنوب بابل با این بنا هر روز برنگرانی آنها می افزاید.
تردد خودروهای سنگین از زیر این پل تاریخی همزمان با حضور چند گردشگر گیلانی که برای بازدید از این بنای تاریخی به بابل آمده بودند شگفتی آنها را برانگیخت.
تاریخ نویسان هزینه ساخت این پل را که تا سال ۱۳۴۳ تنها راه ارتباطی بابل به بندپی، آمل، تهران و روستاهای جنوب و جنوب غربی شهرستان بود، ۱۲۰ هزار ریال ذکر کرده اند. پل محمدحسن خان با ۱۴۰ متر طول و ۶ متر عرض، دارای ۶ چشمه یا طاق اصلی و ۲ چشمه فرعی است و ارتفاع آن از بستر رودخانه ۱۱ متر است.
این پل به سبک پل های دوران صفوی و در اواخر دوران افشاریه ساخته شده است و از ویژگی های مهم آن استفاده از سفیده تخم مرغ و ساروج در ساختش است. پل تاریخی محمد حسن خان قاجار یک بار در زمان پهلوی اول ترمیم شد و در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۵۶ با شمارهٔ ثبت ۱۴۱۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد. این پل ۳۰۰ ساله حدود نیم قرن پیش با ثبت نامش در فهرست آثار ملی به شماره ۱۴۱۴ به سن بازنشستگی رسیده بود، ولی به علت نبود پل جایگزین مناسب زیر بار ترافیک باقی ماند. عبور و مرور ماشین بر روی پل محمدحسن خان پس از بهره برداری از پل سومی با همین نام در جوار آن ممنوع شد.