علیرضا سروری نژاد روز دوشنبه در تشریح اقدامات در راستای میزان بارندگی‌های اخیر باران در سیستان و بلوچستان به خبرنگار ایرنا اظهارکرد: حجم استحصال آب در هر مرحله از مراحل سامانه اخیر بیش از ۳۰۰ میلیون مترمکعب بوده که اگر فقط استحصال سیلاب‌های ۲ سامانه را در نظر بگیریم بیش از ۶۰۰ میلیون متر مکعب آب در سازه های آبخیزداری تله اندازی شده است.
وی افزود: تعداد سازه های سنگ و ملات، گابیون و خشکه چین ۳۰ هزار سازه آبخیزداری بوده و تعداد بندهای خاکی غیرتراکمی و تراکمی نیز سه هزار و ۲۰۰ سازه آبخیزداری است.
معاون آبخیزداری اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان با اشاره به اینکه کل حجم مخازن سازه های سه هزار و ۳۰۰ گانه اجرا شده فوق بیش از ۶۰۰ میلیون مترمکعب است، گفت: تاکنون ۳۰۰ میلیون مترمکعب رسوب در این سازه ها تله اندازی شده که اگر این سازه ها اجرا نمی شد این رسوبات به سد های بزرگ اب منطقه ای منتقل و از حجم مفید آنها به شدت کاسته می شد.
وی بیان کرد: میزان مدیریت سیلاب که عملا به معنای کاهش آسیب وخسارت به انواع زیرساخت های روستایی و شهری سیستان و بلوچستان محسوب می شود، در سامانه های بارش زای اخیر حدود یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون مترمکعب ( ۱۳۰۰ میلیون مترمکعب) بوده است.
وی افزود: با احداث بندخاکی عورکی به طول ۱۰ کیلومتر در منطقه دشتیاری شهرستان چابهار در سه سیلاب اخیر بیش از ۷۵۰ میلیون مترمکعب آب مدیریت شده و به نوعی از ورود رواناب ها به اراضی کشاورزی و روستاهای منطقه ممانعت شده که اگر این سازه عظیم اجرا نمی شد بسیاری از عرصه های کشاورزی بویژه اراضی تحت کشت موز و سایر محصولات گرمسیری توسط فرسایش آبکندها و گرگرو ها تخریب می‌شد و غالب آنها به اراضی متروکه تبدیل و بسیاری از ابنیه ها و زیرساخت ها بیش از پیش آسیب می دید.
سروری نژاد در خصوص فائق آمدن بر مشکلات ناشی از سیلاب‌ها در سیستان و بلوچستان گفت: با عنایت به اینکه این استان مادام تحت تاثیر سیلاب‌ها از یک طرف و کم آبی و خشکسالی مواجه است؛ انجام انواع عملیات آبخیزداری و آبخوانداری یکی از مهمترین راه های استحصال آب در بالادست است تا با افزایش نفوذ آب در خاک، کاهش شیب آبراهه ها از حجم سیلاب هاکاسته شود.
وی ادامه داد: به نوعی چاه ها و قنوات آبدار شوند و به صورت مستقیم و غیرمستقیم آبخیزنشینان از آبهای استحصال شده در پشت سازه های آبخیزداری و سفره های زیرزمینی، استفاده کنندکه در نهایت هم از تجمیع سیلاب ها در یک مقطع زمانی در پایین دست جلوگیری می شود، که این رویکرد ها خود انواع آسیب ها و خسارات در اراضی دشتی پایین دست جلوگیری می‌کند و هم در مواقع کم ابی و خشکسالی از تنشهای ابی کاسته می شود.