جواد انصافی دارنده تنها مدرک دکتری «نمایش تخت حوضی»(درجه یک هنری) در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: من هدفمند عمل کردم؛ یعنی این که از دوران دبستان و دبیرستان کار طنز و نمایش فضای شادی‌آور انجام می‌دادم و از سال ۵۰ به صورت حرفه‌ای کار می‌کردم، اما در سال‌های ۵۳ و ۵۴ به خودم اجازه ندادم لباس سیاه بپوشم چرا که می‌گفتم این لباس حرمت خاصی دارد و باید اطلاعاتم به حدی برسد که بتوانم لباس سیاه بپوشم.
وی خاطرنشان کرد: اواخر سال ۵۳، حس کردم اطلاعاتی که می‌خواستم کسب کردم و به آن نتیجه رسیده‌ام و می‌توانم لباس سیاه بپوشم. در آنجا بود که برای اولین بار در سال ۵۴ نمایش سیاه‌بازی را روی صحنه بردم. در آنجا ابتکار دیگری که زدم این بود که برای نخستین بار یک سیاه زن را در کنار سیاه مرد روی صحنه بردم و سال‌ها این کار ادامه داشت و از سال ۵۸ به بعد اجازه این کار داده نشد.
انصافی همچنین درباره جایگاه پژوهش در تئاتر و نمایش گفت: متاسفانه پژوهش خیلی کم جا دارد. اکثر بچه‌ها پژوهش نمی‌کنند به همین دلیل نمایش پشتوانه محکمی ندارد. به همین دلیل، اکثر نمایش هایی که کار کردم با پژوهش بوده است.
وی افزود: راجع به نوروز یک پژوهش بزرگی به اتفاق فروغ یزدان همسرم انجام دادم و آن را با عنوان «نوید بهار» کتاب کردیم. دو نمایش دیگر هم از آن درآوردیم که همگی هم علمی است.
انصافی اظهار داشت: نوروز سال گذشته، کاری که در کانون پرورش فکری روی صحنه بردیم راجع به قصه عمو نوروز و ننه سرما بود و تمام نوروزخوانی‌هایی که وجود دارد. مردم فکر می‌کنند نوروزخوانی، فقط عمو نوروز و حاجی فیروز هستند. در حالی که در آن نمایش نشان دادیم که ما تنها پیام آور نوروزی نیستیم و در مورد استان‌های مختلف کشور نمادهای نوروز را بیان می‌کردیم.