به گزارش روز سه شنبه ایرنا از این خبرگزاری، روز تشکیل (رژیم) اسرائیل که فلسطینی ها از آن به عنوان یوم‌النکبه یا روز نکبت (روز فاجعه) یاد می‌کنند، یادآور آوارگی حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی از خانه ها و سرزمین های اجدادی‌شان است.
پس از جنگ اعراب و اسرائیلی ها در سال ۱۹۴۸، رژیم صهیونیستی به فلسطینیان آواره اجازه بازگشت نداد، چرا که این امر منجر به ایجاد اکثریت فلسطینی در داخل مرزهای ادعایی این رژیم جعلی می شد. در نتیجه، فلسطینی‌ها تبدیل به جامعه پناهجویی شدند که اکنون تعدادشان به حدود ۶ میلیون نفر می رسد. بیشتر آوارگان فلسطینی در کمپ های پناهجویان و زاغه هایی در لبنان، سوریه، اردن و کرانه باختری زندگی می کنند.
فلسطینیان نگران تکرار تاریخ
آسوشیتدپرس با اشاره به این که حدود سه چهارم جمعیت کنونی باریکه غزه را پناهندگان و فرزندان آواره شده آنها در جریان اشغالگری سرزمین های فلسطینی توسط رژیم صهیونیستی تشکیل می دهند، نوشت: اکنون، بسیاری از فلسطینی‌ها از تکرار تاریخ دردناک خود در مقیاسی فاجعه‌بارتر از گذشته بیم دارند.
این گزارش افزود: نپذیرفتن حق بازگشت فلسطینی ها از سوی رژیم صهیونیستی یکی از موارد اصلی اختلافات در مناقشه میان دو طرف و یکی از تلخ ترین موضوعات در مذاکرات صلح بود که آخرین بار ۱۵ سال پیش شکست خورد. آوارگی فلسطینی‌ها همواره هسته اصلی مبارزات ملی آنها بوده، اما این آوارگی در مقایسه با فاجعه‌ای که اکنون در غزه رخ می دهد، بسیار کم رنگ است.
این گزارش با توصیف تصاویر سرازیر شدن انبوه غیرنظامیان فلسطینی از شمال نوار غزه که با هر وسیله ای خود را به مناطق ایمن‌تر جنوب این باریکه می رسانند، آن را با عکس های سیاه و سفید آوارگی فلسطینی‌ها در سال ۱۹۴۸ پس از روز نکبت مقایسه کرد و نوشت: جنگ غزه حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار فلسطینی - حدود سه چهارم جمعیت این باریکه - را مجبور به ترک چندین باره خانه‌های خود کرده است. این جمعیت بیش از ۲ برابر تعداد آوارگان فلسطینی پیش و در طول جنگ ۱۹۴۸ است.
جامعه بین‌المللی مخالف کوچ اجباری فلسطینیان
این خبرگزاری در ادامه با اشاره به استقبال اعضای راست افراطی کابینه رژیم صهیونیستی با اخراج دسته جمعی فلسطینی ها از غزه که آن را با عنوان «مهاجرت داوطلبانه» تبلیغ می کنند، افزود: جامعه بین المللی به شدت با انتقال دسته جمعی فلسطینی‌ها از این باریکه مخالفت کرده است.
سال ها است که رژیم صهیونیستی خواستار پذیرفته شدن آوارگان فلسطینی سال ۱۹۴۸ در کشورهای میزبان است. این رژیم ادعا می کند درخواست طرف فلسطینی برای بازگشت به سرزمین‌های مادری‌شان غیرواقعی بوده و موجودیت (جعلی) آن ها به عنوان یک کشور، با اکثریت یهودی را به خطر می اندازد. منظور از این اکثریت یهودی، صدها هزار یهودی است که طی دهه‌های گذشته از کشورهای دیگر به سرزمین‌های فلسطینی منتقل و خانه‌های فلسطینی ها در اورشلیم، یافا و دیگر شهرهای فلسطین را اشغال کردند.
آسوشیتدپرس افزود: حتی اگر فلسطینی‌ها به طور دسته جمعی از غزه آواره نشوند، این نگرانی وجود دارد که آنها هرگز نتوانند به خانه‌های خود بازگردند چرا که ویرانی‌های به بار آمده در این باریکه، زندگی در آنجا را غیرممکن کرده است.
بر اساس برآورد اخیر سازمان ملل متحد، بازسازی خانه‌های ویران شده در نوار غزه تا سال ۲۰۴۰ طول می کشد. طبق برآورد بانک جهانی ۱۸ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار خسارت به غزه وارد شده است که معادل حدودی تولید ناخالص داخلی کل سرزمین‌های فلسطینی در سال ۲۰۲۲ است.
این گزارش در پایان یادآوری می کند: حتی پیش از جنگ غزه نیز بسیاری از فلسطینی‌ها از یک نکبت در حال وقوع که در آن (رژیم) اسرائیل به تدریج آنها را از غزه، کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی آواره می کرد، در رنج بودند. فلسطینی‌ها به تخریب خانه‌ها، ساخت و ساز شهرک‌های صهیونیست‌نشین و دیگر سیاست‌های تبعیض‌آمیز اسرائیلی‌ها اشاره می کنند که مدت‌ها قبل از جنگ غزه در دستور کار این رژیم بود. اقداماتی که گروه های حقوق بشری آن را نوعی آپارتاید (نژادپرستی) توصیف می کنند.