به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، به ما گفته بودند که امام رضا (ع) خیلی رئوف است ولی امروز در آستانه میلاد ثامن الحجج (ع) مهربانی و رافت آن حضرت را با تمام وجود لمس کردیم؛ از همان زمانی که در نمایشگر ایرنا نوشته بودند که میزبان کاروان زیر سایه خورشید و حاملان پرچم مطهر امام رضا(ع) هستیم، دل های بسیاری روانه صحن و سرای امام رضا (ع) شد.
«وقتی هوای زیارت به سرت می زند، هر آنچه که مرغ خیال را راهی حرم کند، می شود نزدیک ترین راه به باب الجواد و صحن انقلاب و ایوان طلا» با ورود خادمان امام رئوف و روشن شدن چشم همکاران به پرچم سبز متبرک حرم آن حضرت، حال و هوای تحریریه هم عوض می شود و دوستداران زیارتش به گرد پرچم گرد آمده و با همکار مداح همزبان می شوند که «ای صفای قلب زارم، هر چه دارم از تو دارم؛ تا قیامت ای رضا جان، سر ز خاکت برندارم؛ منم خاک درت، غلام و نوکرت، مرا از در مران، به جان مادرت...»
با این که امروز، دهمین روز دهه کرامت و ایام جشن و میلاد است ولی برخی چشم ها همچون ابر بهاری شده‌اند و بغض بعضی ها هم اجازه نمی دهد که از مراسم فیلم بگیرند. یک یک همکاران با بوسیدن پرچم امام رئوف، در دل چیزهایی به آن حضرت می گویند که شاید هیچ‌وقت به کسی نگویند، ولی برخی خادمان امام رضا(ع) را هم واسطه می کنند و می گویند «هر وقت رفتید حرم برای ما هم دعا کنید» یکی از همکاران ملتمسانه از خادمیار امام می‌خواهد که در حرم علی بن موسی الرضا (ع) برای همسرش که سکته مغزی کرده دعا کند. دیگری می گوید یک بیمار دارد که بر روی تخت بیمارستان خوابیده است و تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل.
مدت ها بود این همه همکار را یک جا ندیده بودم، برای بوسه زدن به پرچم حرم امام رضا(ع) آمده بودند. بعضی همکاران می گفتند که دل‌هایشان، هوای امام رضا (ع) کرده و جای برخی همکاران هم خالی بود؛ چه آن ها که در این یکی دو سال گذشته بازنشسته شدند و چه آن ها که آسمانی.
خادمان طبقه به طبقه می‌آمدند و دل‌ها را امام رضایی می کردند و دود اسفند و صدای مرحوم محمدعلی کریمخانی با همان شعر ماندگار مرحوم حبیب الله چایچیان «آمدم ای شاه پناهم بده» یا شعر «قربون کبوترای حرمت» که شهید غلامعلی رجبی سروده، خاطره ای ماندگار برای همکاران به یادگار گذاشتند.
«ای همه بود و نبودم، خاک تو مهر سجودم. از ازل مهرت سرشته بر تمام تار و پودم. نظر کن بر دلم، اگرچه غافلم، دعا کن کربلا کند حق شاملم....»
عبدالله آبی‌پور خادم این خادمیاران که بعد از مداحی ذاکر اهل بیت(ع) به همکاران می گفت «تصور کنید با دیدن این پرچم، در مقابل ضریح حرم امام رضا (ع) هستید» در گفت و گو با خبرنگار معارف ایرنا به ذکر خاطره ای پرداخت و گفت: ما به یک مدرسه ابتدایی دخترانه رفتیم و دانش آموزان صف به صف پرچم را می بوسیدند و بعد معلمان و اولیای دانش آموزانی که در مدرسه بودند، زیارت کردند. موقع برگشتن، یک دانش آموز کوچک در حالی که دست دوستش را گرفته بود به من گفت «عمو! این دوستم ضریح امام رضا (ع) را زیارت نکرده» و درس این کودک هفت ساله این بود که پرچم را به ضریح امام رضا تشبیه کرد.
همکار مداح در هر طبقه دل‌ها را روانه حرم امام رضا (ع) می کرد «به دلم کن یک نگاهی، تا نماند یک گناهی، به یقین با یک نگاهت می شوم دور از تباهی، نگاهم سوی تو، بهشتم کوی تو، دلم خورده گره، به تار موی تو...» بعد هم این گونه دل ها را به کربلا برد «پنجره فولاد رضا، براتِ کربلا می ده، هر کی میره کربلا، از طرف رضا می ره»
یکی دیگر از همکاران مداح از حاضران خواست تا یک حمد شفا و صلوات برای همه بیماران قرائت کنند و در ادامه این گونه مداحی کرد «اینجاست طبیبی که ندارد نوبت، هر دل که شکسته تر بود، پیشتر است. دستم به روی سینه برای ارادات است. این بارگاه قدس امام کرامت است. فرقی نمی کند ز کجا می دهی سلام، او می دهد جواب تو را، اصل، نیت است.»
آری، اصل، نیت است. خود امام معصوم فرمود «ان قبورنا فی قلوب محبینا» حرم امام در دل دوستداران آن حضرت است.
برخی همکاران که پرچم و خادمان امام رضا (ع) را تا درِ سازمان بدرقه می کردند، گویی با امام رضا علیه آلاف الثناء و التحیه، وداع می کردند و دلشان نمی‌خواست از پرچم جدا شوند و حال دلشان این بود که «ولا جعله الله آخر العهد منی لزیارتکم».
آبی پور که خود را خادم کانون خدمت رضوی منطقه ۱۹ استان تهران معرفی کرد، یک جهادگر هم هست و خیریه ای با هفت هزار عضو دارد که به نیازمندان کمک می کنند. او گفت که این خیریه بزرگترین خیریه شرکت های صنعتی است و بیش از هزار و ۵۰۰ خانواده را در مناطق تهران و حومه مثل کرج، ورامین، رباط کریم، اسلام شهر و شهریار تحت پوشش دارد که توفیق کارهای دیگری مثل تهیه سبد کالا و جهیزیه و درمان نیازمندان را در ۱۸ سال اخیر داشته اند.
او گفت که در دهه کرامت رضوی به بیش از ۱۰۰ مدرسه، بیمارستان، دانشگاه، مسجد، کمپ و ادارات مختلف می روند و حال و هوای حرم را در دل های آماده زنده می کنند. جالب است که درحدود ۱۲ هزار نفر به عنوان خادمیار در استان تهران فعالیت می کنند که معمولا هر دو هفته یک بار یا ماهیانه با هزینه خود به مشهد رفت و خادم حرم امام رضا(ع) می شوند که بیش از صد خادم از این خادمان در این ایام توفیق حضور در برنامه های کاروان زیر سایه خورشید را دارند.
حدود 10 روز پیش مدیر کانون‌های خدمت رضوی استان تهران با برگزاری یک نشست خبری در ایرنا مهمترین برنامه های این کانون ها را دهه کرامت تشریح کرد و گفت که تاکنون ۵۳۵ زندانی با مشارکت خادمیاران رضوی و خیرین در استان تهران آزاد شده و روند آزادسازی زندانیان با مشارکت خادمیاران همچنان ادامه دارد.
صفرعلی براتلو گفت که ۳۰ هزار خادمیار رضوی در استان تهران فعالیت می کنند که حدود ۶ هزار نفر آنها فعال هستند و به محرومان خدمات ارائه می‌دهند.
هدف خادمیاران رضوی به گفته براتلو، ترویج فرهنگ رضوی در میان مردم و خیران و کمک به محرومان است. خادمیاران در گروه‌های جهادی اقدام به بازسازی خانه محرومین می کنند و ضمن ساخت و بازسازی مدارس در مناطق محروم، کارهای دیگری همچون اشتغالزایی برای بدسرپرستان فاقد شغل و اقدامات درمانی، تهیه و توزیع بسته‌های معیشتی را انجام می‌دهند و شرایط مناسب برای حضور زائر اولی‌های مشهد را برای زیارت امام رضا (ع) فراهم می‌کنند.
او بعد از نشست خبری گفت که اگر خبرنگاران به میدان بیایند و در انتشار اخبار کمک کنند، این فعالیت ها در سطح گسترده تری انجام خواهد شد و این را هم گفت که خبرنگاران می توانند به عنوان خادمیاران افتخاری فعالیت کنند. همین جمله براتلو باعث شد تا برخی همکاران و خبرنگاران سوال کنند که چگونه می توانند نام خود را جزو خادمان یا خادمیاران امام رضا(ع) ثبت کنند.
به حاشیه نروم و یک خاطره جالب از میهمان امروز ایرنا یعنی خادمیار رضوی استان تهران تعریف کنم. آبی پور، این خادمیار امام رضا (ع) گفت: روز ولادت حضرت معصومه (س) به بهشت زهرا رفته بودیم و بعد از مراسمی که در گلزار شهدا داشتیم، یک لحظه شنیدم که یک روضه خوان برای مادر شهید مشغول روضه خوانی است. به دوستان گفتم در مراسم تشییع این مادر شهید شرکت کنیم که وقتی حاضر شدیم با تعجب به ما نگاه کردند و پرسیدند که چه کسی شما را دعوت کرده است.
وی افزود: عروس مادر شهید علی نژادخیر، خیلی گریه می کرد و هنگامی که گفتم « ما از طرف امام رضا آمده ایم»، بیشتر منقلب شد و گفت که این مادر شوهر یک سال در بستر بیماری بود و آرزوی زیارت امام رضا را داشت ولی به خاطر بیماری نمی توانست به مشهد برود.» حال و هوای عجیبی پیش آمد که در تشییع مادر شهید خادمان امام رضا (ع) با پرچم متبرک حرم شرکت کنند.
بی اختیار به یاد داستان امام رضا (ع) افتادم که به یکی از شیعیان قول داده بود، هنگام مرگ به بالینش خواهد آمد و امام به قول خود وفا کرد و در روزی که به همراه یکی از شیعیان به جایی سفر می کردند، وارد روستایی شده و در تشییع شخصی شرکت کردند. همراه امام، از آن حضرت پرسید که این شخص ناشناس کیست که در این روستای دورافتاده در تشییع و تدفینش شرکت کردید و امام پاسخ داد که «به او قول داده بودم».