به گزارش خبرنگار ایرنا - شهید "آیتالله رئیسی"، خادمی خاضع و خُسروِی خاشع بود که با اعجاز خاک، به افلاک رسید و با قبای همت و شوق خدمت به گنجِ شهادت رسید.
صاحب منصبی با ساغر سوز و ساحل محفوظ، خِرقه امیری را وانهاده، جامه نوکری پوشید و همرنگ پا برهنگان حاشیهنشین از میز، منزلت و مکانت فاصله گرفت و با عَلمِ عشق و تحفه تسکین در کوه کرامت و صخره سخاوت آذربایجانِ ابدیت ایران جاودانه شد.
او امیری عاشق و قائدی صادق بود که سرشار از دنای درد و گِردبادِ بیقراری با شمشیر شهامت به جنگ فتنه و فساد رفت تا با مَرهم مِهر و معجزه محبت، جراحت محرومینِ جامانده را التیام بخشیده و مفسدان مکار را نیز مجازات و به دار مکافات بسپارد.
خدمتگزاری خوش صولت و خاکساری نیکسیرت که آفتِ فساد و آسیب فریبکاری از تیر تقاصش در امان نبود و اکسیر سلامت و کیمیای کرامت در سیمای صادقش موج می زد.
یادش بخیر حضرت آیتالله "سید ابراهیم رئیسی" منتخب مخلص مردم که اخلاصش در مقابل عشایر بادیهنشین ایران و اقتدارش در برابر مستکبران جهان، حکمرانی علوی را در اذهان عالم متبادر و متجلی میکرد.
اولین حاکم مسلمانی که در سازمان ملل، قُرآن کریم را بالای سر برد و هیمنه سردار حاج قاسم سلیمانی را به رُخ قدرتهای ظالم دنیا کشید.
نخستین رئیس جمهوری که افتخار را در خدمت به بندگان خدا دید و در آخرین پروازش خلوص خدایی، وفای ولایی، محبت مردمی و پیمان پاکیش را در بلند آسمان ایران با خون پاک و اَبدانِ سوخته خود و یاران و همراهانش اثبات و امضاء کرد.
امروز و در عذاب فراقش خورشید خوبیهایش را می ستاییم و عرضه میداریم که" ای داغ بر دل نشسته و ای روح از تن گسسته، تو که به افتاح سدّ صفا و سازندگی رفتی چه شد که رود فرقت و اقیانوس هجرت به دشت دلهایمان گشودی و کنعان کدورت و غوغای غربت میهمانمان کردی؟
بدرود ای سید با سخاوت و ای سرباز بی تکلف وِلایت، خُلق نیک، دست پاک، چشم خدابین، گام استوار و خواستگاه مردمی شما در عرشه ارادت ما سبز است و تا سجده آسمان و بوسه بر آستان قدس شهیدانِ راه رستگاری خدمات خالص و نیت نورانی شما را ارج می نهیم و در محضر کریم کردگار، گواهی خواهیم داد که" اللّهُمَ اِنّا لا' نَعلَمُ مِنهُ الا خیرا".
آری؛ به مُلک و ملائک و ملکوت الهی خواهیم گفت که" تو به شوق خدمت ردای شهادت پوشیدی".
خرقه شهادت گوارایت باد ای قصه پر غصه روزگار ما، بدرود.