به گزارش خبرنگار معارف ایرنا حجت الاسلام ایمان ضرابی در ابتدای کتاب راه و رسم بندگی نوشت: مجموعه پیش رو که در حقیقت تفسیر آیات پایانی سوره مبارکه فرقان است، به معرفی اوصاف و ویژگی های عبادالرحمن در قرآن کریم خواهد پرداخت؛ اوصافی که انسان را به کمال مطلوب رهنمون می سازد و موجبات رضایت الهی را فراهم می آورد.
وی افزود: اوصاف عبادالرحمن در سوره فرقان عبارت است از تواضع و فروتنی، بردباری و حلم در برابر جاهلان، شب زنده داری، دعا و نیایش، میانه روی در انفاق، توحید خالصانه، پرهیز از قتل نفس محترم، پرهیز از زنا و آلوده دامنی، پرهیز از شهادت دروغ، کریمانه از لغو گذشتن، تدبر و توجه در آیات ربانی، درخواست همسران و فرزندان و صالح و درخواست امامت پرهیزکاران. (صفحه ۹)
نویسنده در این کتاب که در ۲۲۴ صفحه منتشر شده، طی ۱۳ فصل با بیان روایات، ویژگی های عبادالرحمن را بررسی کرده و در پایان درباره پاداش و عاقبت نیک این بندگان پرداخته است.
خداوند متعال در این آیات، بندگی بندگان خاص و ویژه خود را منحصر در آدابی چون نماز و روزه معرفی نمی کند بلکه بندگی خود را به حقیقت انسانی گره می زند و از آنجا که انسان، موجودی اجتماعی است به بسیاری از مواجهات او با همنوعانش جنبه عبودیت و بندگی می دهد. زیرا بدون تردید بخشی از عبودیت انسان در مراودات و مراجعات و ارتباطات اجتماعی او با مردمان شکل می گیرد. (صفحه ۹)
در مقدمه کتاب می‌خوانیم: حقیقت عبودیت به معنای این است که انسان خودش را هزینه خداوند متعال کند. این هزینه کردن مخصوص انجام واجبات نیست. انجام واجبات بخشی از عبودیت است. عبودیت شامل عمل و اخلاق و اعتقاد مثبت می شود. باید بدانیم از زمان حضرت آدم تا به امروز هر کسی در پیشگاه پروردگار به جایی رسیده با مایه عبودیت رسیده است.
آثار عبودیت در عالم دنیا برای همگان به چشم نمی آید و ظاهر نمی شود. هنگامی که پرده های عالم ماده کنار برود، انسان هایی که در این راه قدم برداشتند وقتی مقامات خود را مشاهده می کنند، آرزو دارند ای کاش خداوند آنها را به دنیا برگرداند و این عبودیت را دو مرتبه تکرار کنند. البته برگشتی در کار نیست و آنجا تمام اهل نجات از وضعی که دارند، رضایت کامل داشته و هرگز احساس نمی کنند چیزی کم دارند (صفحه ۱۱)
بر اساس آیات الهی کسانی که اعتقادات، اخلاق و حال دلشان رنگ الهی دارد در عرصه زندگی از عمر خود کمال لذت را می برند و از آنچه دارند، راضی هستند. این حال مهمی است که انسان در روز قیامت از آن زندگی که نتیجه عبودیتش بوده و به او اعطا شده، کمال رضایت را داشته باشد.
در بخشی از کتاب می خوانیم: عبادالرحمن در پرتو تعالیم قرآن مراقب زبان و گویش خود نیز هستند. زیرا گاهی اوقات این اتفاق رخ می دهد انسان از صحنه ای می گذرد که شاید باعث لغزش زبان گردد و لذا امام باقر (ع) فرمودند «بزرگوارانه از لغو گذشتن اجتناب از به کار بردن الفاظ مستهجن و کلمات زشت است» در منابع اسلامی اشخاصی که مراقب زبان خود نیستند و به دیگران فحش می دهند و عفت کلام را رعایت نمی کنند، بسیار مورد مذمت قرار گرفته اند. رسول خدا(ص) فرمود «ورود انسان بدزبان به بهشت حرام است» و نیز امام باقر فرمود «بهتر و زیباتر از آنگونه که دوست دارید دیگران با شما سخن بگویند با آنان سخن بگویید. به درستی که خداوند کسی را که به مومنین ناسزا دهد و آنان را لعن کند و طعنه بزند، دشمن دارد».