به گزارش ایرنا، تیم ملی فوتبال اروگوئه در سال ۱۹۰۲ و در اولین بازی رسمی خود ۶ بر صفر به آرژانتین باخت اما این آغاز راهی بود که فوتبال در این کشور در مسیر پیشرفت قرار گیرد. برپایی تورهای تیم‌های انگلیسی از جمله اورتون و تاتنهام، تأثیر ماندگاری بر جای گذاشت و اروگوئه سبک پاس‌های کوتاه اروپایی‌ها را یاد گرفت. همین امر کافی بود تا آنها ۲۰ سال بعد و برای ۴ بار، قهرمان کوپا آمریکا شوند.
در سال ۱۹۲۴ اولین تیم فوتبال اروگوئه خود را برای حضور در المپیک آماده می‌کرد. بُعد مسافت و هزینه سنگین جابجایی در آن روزها از آمریکای جنوبی به اروپا هم نتوانست مانع حضور بازیکنان این تیم در آن بازی‌ها شود. اروگوئه در همان دور اول با نتیجه عجیب ۷ بر صفر مقابل یوگسلاوی به برتری دست یافت. آنها در ادامه و در فینال برابر سوئیس هم با نتیجه ۳بر صفر پیروز شدند تا به اولین مدال طلای المپیک خود در رشته فوتبال دست یابند.
با اعلام جشن ملی، «مونته‌ویدئو» پایتخت و بزرگ‌ترین شهر و بندر اصلی اروگوئه تبدیل به یک مهمانی بزرگ شد، تمبرهای یادبودی از قهرمانان چاپ و پس از بازگشت آنها جشنی در کنار اسکله برپا شد. در آن دوران آرژانتین مشتاق بود تا خود را به عنوان یکی از قدرت‌های جدید فوتبال معرفی کند. چهار سال بعد در آمستردام، هواداران فوتبال شاهد یک مسابقه فینال ناب آمریکای لاتین بودند. تیم‌های آرژانتین و اروگوئه با حضور در فینال قدرت خود را به رخ کشیدند. در آن زمان در فینال دو بازی انجام می‌شد (رفت و برگشت)، بازی نخست با تساوی یک بر یک خاتمه یافت اما بازی دوم با برتری ۲ بر یک اروگوئه همراه شد تا برای دومین دوره متوالی، آنها به مدال طلای فوتبال در بازی‌های المپیک برسند.
بعد از آن کنگره فیفا رای به برگزاری اولین جام‌جهانی در سال ۱۹۳۰ داد که در آن تیم‌های حرفه‌ای فوتبال به میدان آمدند. نخستین دوره جام‌جهانی فوتبال با حضور ۱۳ کشور آرژانتین، اروگوئه، برزیل، بولیوی، پاراگوئه، پرو، شیلی، آمریکا، مکزیک، بلژیک، رومانی، فرانسه و یوگسلاوی برگزار شد که در نهایت با برتری ۴ بر ۲ میزبان برابر آرژانتین در فینال به پایان رسید و اروگوئه در خانه جام قهرمانی را بالای سر برد.