تهران- ایرنا- یک مطالعه جدید نشان داده درختان مناطق دوردست شمالی در حال تغییر مکان به سمت زمین‌هایی هستند که در بردارنده قارچ‌های لازم برای همزیستی و حمایت از آنها نیستند.

به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از فیز، همزمان با گرم شدن زمین بسیاری گونه‌ها در حال تغییر مکان به مناطق جدید هستند؛ زیرا زیستگاه‌های تاریخی آنها قابل سکونت نیست. درختان هم از این قاعده مستثنی نیستند و محدوده‌های طبیعی بسیاری گونه‌ها دیگر سلامت آنها را تضمین نمی‌کند؛ اما تغییر (مکان) آنها به نواحی جدیدی که بتواند بهتر از آنها حمایت کند، کندتر از سایر گیاهان و حیوانات بوده است.

اکنون دانشمندان نشان داده‌اند علت این کندی ممکن است زیر زمین باشد. یک مطالعه انتشار یافته در نشریه آکادمی علوم آمریکا نشان داده است که درختان به خصوص در مناطق دوردست شمالی ممکن است در حال تغییر مکان به زمین‌هایی باشند که در بردارنده حیات قارچی برای حمایت از آنها نیست.

بسیاری از گیاهان زیر زمین با قارچ‌های میکوریزا (mycorrhizal fungi) همسفرگی‌هایی را تشکیل می‌دهند. این قارچ‌های میکروسکوپی در خاک رشد می‌کنند و با ریشه‌های گیاهان مرتبط می‌شوند و در ازای کربن مواد مغذی مهم را برای گیاهان تامین می‌کنند. بسیاری از درختان بزرگ مخروطی (coniferous ) در عرض‌های جغرافیایی شمالی با یک قارچ میکوریزا با نام قارچ اکتومیکوریزال (ectomycorrhizal) چنین رابطه‌ای دارند.

میکاییل فان نولاند اکولوژیست (بوم‌شناس) قارچی در جامعه محافظت از شبکه‌های زیرزمینی (SPUN) و نویسنده این مطالعه تحقیقی گفت: بررسی ما از آینده این روابط همزیستی (symbiotic) نشان می‌دهد ۳۵ درصد از همزیستی بین درختان و قارچ‌های تعامل کننده با ریشه درختان تحت تاثیر منفی ناشی از تغییرات آب و هوایی قرار خواهد داشت.

درختانی که در آمریکای شمالی با بیشترین خطر از این جهت روبرو می‌شوند درختان خانواده کاج هستند و مناطقی که به طور خاص موجب نگرانی هستند؛ لبه‌ها یا کرانه‌های محدوده‌های گونه‌ها هستند یعنی جایی که درختان در آنجا اغلب سخت‌ترین شرایط را دارند. این مطالعه نشان می‌دهد تغییرات آب و هوایی چه تاثیری ممکن است بر همزیستی گیاهی داشته باشد.

یکی از کارشناسان این مطالعه نیز گفت: در حالی که انتظار داریم مهاجرت ناشی از تغییرات آب و هوایی با عوامل نازیستی (abiotic) (تأثیرات ناشی از عوامل غیرحیاتی) در ارتفاعات بالاتر محدود باشد؛ معمولا محدودیت‌های زیستی (biotic) مانند در دسترس بودن شرکای همزیستی را در نظر نمی‌گیریم.