به گزارش ایرنا از روابط عمومی نردبان، جدیدترین قسمت از برنامه تلویزیونی نردبان سراغ مستند قوی دل رفته و با عوامل آن گفت‌وگو کرده است. این مستند روایتی از تلاش‌های احمد قوی دل در ماجرای ورود خون‌های آلوده در دهه هفتاد به کشور است.
بخش اصلی این قسمت از نردبان، اختصاص به بررسی مستند قوی دل دارد و علی فراهانی صدر کارگردان آن در گفت و گو با مجری برنامه، حامد شکیبانیا درباره فرم و تولید این مستند و تجربیات خود از ساخت آن می‌گوید. همچنین سوژه اصلی این مستند، قوی دل به استودیوی نردبان می‌آید و درباره فعالیت‌های اجتماعی خود که بخشی از آن در مستند قوی دل به نمایش درآمده است، سخن می‌گوید.
این مستند به بررسی ماجرای ورود خون‌های آلوده فرانسوی به ایران و تلاش‌های قوی‌دل برای تحقق عدالت می‌پردازد. سعید الهی تهیه‌کننده و علی فراهانی صدر کارگردان آن است.
مستند قوی دل در جشنواره مستند سینماحقیقت خوش درخشید و موفق به کسب جایزه ویژه هیات داوران، جایزه ویژه شهید آوینی، جایزه ویژه تماشاگران و جایزه دبیر جشنواره به شخصیت مستند شد. همچنین این اثر توانست سیمرغ بلورین چهل و دوم جشنواره فیلم فجر را از آن خود کند.
پرونده بازسازی در سینمای مستند در بخش دیگری از برنامه باز شده و موضوع بازساختن در آثار هنری مورد بررسی قرار می‌گیرد. در بخش مستندهای خارجی نیز، مستند تحسین شده کالکتیو ساخته الکساندر نانائو مرور می‌شود.
در این قسمت از برنامه، پیشنهاد تماشای فیلم مستند و تمام زیبایی و خونریزی به کارگردانی لورا پویترس به مخاطبان داده می‌شود. این مستند درباره شیر طلایی ونیز ساخته شده است و آریان عطارپور مستندساز مروری بر این اثر دارد.
برنامه تلویزیونی نردبان تلاش می‌کند با نگاهی تخصصی به فیلم و عکس مستند، مروری بر آثار ایرانی و خارجی این حوزه داشته باشد. این برنامه با اجرای شکیبانیا، کارگردانی و تهیه‌کنندگی اصغر احمدپور و فاطمه بوربور با آیتم‌هایی متنوع جمعه‌ها ساعت ۱۷:۳۰ دقیقه روی آنتن شبکه مستند می‌رود و بازپخش آن شنبه‌ها ساعت ۲۴ و ۱۴:۳۰ دقیقه است.
ماجرای واردات خون‌های آلوده از فرانسه چه بود؟
حدود چهل سال از ورود خون‌های آلوده به کشور که جان بیماران هموفیلی را به محاق مرگ برد، می‌گذرد؛ در این چهار دهه هیچ مرهمی رنج این بیماران را التیام نداد و حتی پرونده شکایت از فرانسه به دلیل ارسال خون‌های آلوده به ویروس «اچ آی وی» به کشورمان به سرانجام نرسید.
پرونده «خون‌های آلوده» به یک مشکل جدی در حوزه سلامت عمومی در اواخر دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۵ میلادی اشاره دارد که به دلیل نبود شناخت کافی و صحیح نسبت به ویروس ایدز، انجام نشدن غربالگری صحیح و فقدان پروتکل‌های مناسب پیشگیری روی داد و باعث شد تعداد زیادی از بیماران هموفیلی به واسطه دریافت خون‌های حاوی ویروس ایدز و هپاتیت آلوده شوند.
در آن سال‌ها از طریق ارسال فاکتورهای انعقادی خون از کشور فرانسه در سال‌های دهه ۸۰ میلادی برای استفاده بیماران هموفیلی، برخی از این بیماران به ایدز مبتلا شدند و عده‌ای نیز جان باختند. قربانیان این خون‌های آلوده کشورهای بسیاری از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، پرتغال، عربستان، ایران، فرانسه، کانادا، ایرلند، بریتانیا، عراق و یونان را در بر می‌گرفت و برآوردها نشان داد که فقط در کانادا حدود ۳۳ هزار نفر به هپاتیت C و ایدز، در آمریکا حدود ۱۰ هزار نفر و در ایران هم ۱۹۳ نفر به دلیل خون‌های آلوده به ایدز مبتلا شدند.
در سال‌های دهه هشتاد میلادی، انستیتو مریو فرانسه فاکتورهای انعقادی خون را برای استفاده بیماران هموفیلی علاوه بر خود کشور فرانسه به ۱۰ کشور از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق، ایران و یونان صادر کرد.در سال‌های دهه هشتاد میلادی، انستیتو مریو فرانسه فاکتورهای انعقادی خون را برای استفاده بیماران هموفیلی علاوه بر خود کشور فرانسه به ۱۰ کشور از جمله آلمان، ایتالیا، آرژانتین، عربستان، عراق، ایران و یونان صادر کرد.
مدتی بعد فرانسه به کشورهای دریافت کننده خون اعلام کرد که خون‌ها حامل ویروس اچ‌آی‌وی/ ایدز است، برخی از کشورها خون‌ها را مرجوع کردند، برخی دور ریختند، اما در برخی موارد همچون ایران، سازمان انتقال خون ایران، خون‌ها را پیش از آزمایش به بیماران تزریق کرده بود.
نخستین بیمار هموفیلی مبتلا به «فاکتور ۸» که بر اثر دریافت این خون‌های آلوده قربانی شد، یک کودک هفت ساله بود که در سال ۶۶ فوت کرد.
این فرآورده‌ها در ایران در اختیار ۹۷۶ نفر از بیماران مبتلا به هموفیلی قرار گرفت و ۱۹۳ از آن‌ها را به ایدز مبتلا کرد. در سال ۱۳۶۶ و پس از کشف نخستین بیمار مبتلا به ایدز، به طور رسمی وجود ایدز در ایران علنی و با شکایت مبتلایان و خانواده‌هایشان، پرونده‌ای در سال ۱۳۷۶ در این مورد در محاکم قضایی ایران باز شد که همچنان مفتوح است. هرچند تا اردیبهشت ۱۳۹۰ بیماران دریافت‌کننده این خون‌ها جان باختند.