به گزارش ایرنا از روابط عمومی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، امیرحسین سمیعی شامگاه گذشته-۲۰ خردادماه- از استاد محمدعلی بهمنی شاعر نام آشنای کشور که در بیمارستان بستری است، عیادت کرد.
استاد بهمنی اخیراً در اثر سکته مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری است.
سمیعی در گفت‌وگو با دکتر هاشمیان پزشک معالج استاد بهمنی در جریان شرایط وی قرار گرفت. هاشمیان نیز بیان کرده که حال استاد بهمنی رو به بهبود است و قرار شده است تا سی‌تی آنژیو مغزی در کنار داروهایی که تجویز شده است، برای بررسی بیشتر انجام شود. امیدوار هستیم تا ۴۸ ساعت آینده عمده آسیب‌هایی که ایجاد شده کمتر شود و مداخلات جنبی نیز نیاز نباشد.
وی با بیان اینکه در چند ساعت گذشته حال استاد بهمنی بهتر شده است، افزود: با توجه به داروهایی که از قبل مصرف می‌کرده است و داروهای جدیدی که تجویز شده، امیدواریم وضعیت ایشان تا ۴۸ ساعت آینده بهتر شود و بتوانیم فشار خون را کنترل کنیم که نه خیلی پایین بیاید و نه افزایش یابد و از نظر نورولوژی و عصبی بهتر شود.
محمدعلی بهمنی شاعر و غزل سرا، متولد ۱۳۲۱ در دزفول است. فریدون مشیری نخستین کسی بود که توانایی شعرگویی را در بهمنی، پیدا کرد و او نخستین شعرش را در ۱۰ سالگی برای مادرش سرود و مجله «روشن فکر» در سال ۱۳۳۱ آن را چاپ کرد.
بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و و برنامه صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داده است. او از سال ۱۳۵۲ ساکن بندرعباس شد و پس از پیروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً به سال ۱۳۶۳ به بندرعباس عزیمت کرد و در حال حاضر نیز، ساکن همانجاست.
وی یکی از توانمندترین و موثرترین ترانه سرایان این دوره است و تاکنون با هنرمندان زیادی در عرصه موسیقی همکاری داشته است که از جمله شاخص‌ترین آنها زنده یاد ناصر عبدالهی است.
نخستین مجموعه بهمنی به نام «باغ لال» را انتشارات بامداد در سال۱۳۵۱ منتشر کرد و درپی آن آثار بسیاری از وی به دست مخاطبانش رسید. دو مجموعه «گاهی دلم برای خودم تنگ می شود» و «شاعر شنیدنی است» از آثار بسیار مشهور در کارنامه بهمنی، به چاپ دهم نیز رسیده است. بهمنی سال ۱۳۷۸ غزل سرای نمونه کشور شد و سال ۱۳۸۵ در نخستین دوره جشنواره شعر فجر به اتفاق حسین منزوی برگزیده بخش شعر کلاسیک شد و در فهرست چهره‌های ماندگار شعر قرار گرفت.
در بین آثار بهمنی «گاهی دلم برای خودم تنگ می شود» در رشد غزل معاصر، مجموعه‌ای تأثیرگذار است. عشق از جمله مضمون غزل‌های اوست. بسیاری بر این عقیده‌اند که غزل‌های او وام‌دار سبک و سیاق نیمایوشیج است. آنچنان که خود او می‌گوید: «جسمم غزل است اما روحم همه نیمایی است در آینه تلفیق این چهره تماشایی است.»