به گزارش ایرنا، شیفتگان خاندان عصمت و طهارت دراین روز غم‌بار با بر پایی آیین‌های عزاداری در سوگ شهادت امام محمد باقر(ع) بر سرو سینه می‌زنند و اشک ماتم می‌ریزند.
حرم مطهر و صحن‌های بارگاه ملکوتی حضرت معصومه(س)سیاهپوش شده و نوای نوحه‌خوانی و مرثیه‌سرایی در سوگ پنجمین امام شیعیان از ماذنه‌های آن به گوش می‌رسد.
صحن‌ها و شبستان‌های حرم مطهر مملو از جمعیتی داغدار است که هم نوا با مداحان اهل بیت(ع) مرثیه سرایی کرده و سخنرانان گوشه‌هایی از زندگانی و شخصیت گوهربار آن حضرت را بیان می‌کنند.
سر در مساجد، تکایا، اماکن و مغازه‌های قم هم سیاهپوش شده است و ارادتمندان اهل‌بیت عصمت و طهارت با نصب پارچه نوشته‌هایی در خیابان‌ها و معابر سالروز شهادت حضرت امام محمد باقر(ع) را تسلیت گفته‌اند.
همچنین در مسجد مقدس جمکران، بقاع امامزادگان، دفتر مقام معظم رهبری در قم ، بیوت آیات عظام و دیگر اماکن دینی و مذهبی،آیین‌های سوگواری به مناسبت سالروز شهادت امام محمد باقر(ع) برگزار شد.
مردم متدین و دوستدار ولایت قم همچنین با برپایی ایستگاه‌های صلواتی در نقاط مختلف این شهر مقدس از عزاداران حضرت امام محمد باقر(ع) پذیرایی می‌کنند.
مسلمانان خارجی مقیم قم نیز با برگزاری آیین‌های سوگواری به شیوه سنتی عشق و علاقه خود را به آن امام همام نشان دادند.
عصر روز گذشته نیز پرچم گنبد حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه(ع) به رنگ عزا و ماتم درآمد.
همچنین دیشب محفل عزاداری شب شهادت امام محمد باقر (ع) با حضور گسترده زائران و مجاوران حرم مطهر حضرت معصومه(س) در شبستان امام خمینی (ره) این مکان مقدس برگزار شد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین ناصر رفیعی دراین مراسم با اشاره به این که اگر کار انسان رضایت الهی را در پی داشته باشد، هیچگاه نباید از حرف مردم خوفی به دل راه دهد، خاطرنشان کرد: امام صادق(ع) که در مکتب امام محمدباقر(ع) درس خواندند، تصریح می‌کنند؛ پدرم همواره ذکر خدا را در همه حال، حتی در حال راه‌رفتن و غذاخوردن به‌جای می‌آوردند.
وی در ادامه به ویژگی‌های بارز امام محمدباقر(ع) اشاره کرد و گفت: آن حضرت سند رویدادهای کربلاست؛ چرا که بالغ بر ۳۷ سال همراه با پدر بزرگوارشان امام سجاد(ع) مکرراً وقایع کربلا را بازگو نمودند.
سخنران حرم مطهر بانوی کرامت اظهار داشت: امام محمد باقر(ع) در روایتی می‌فرمایند؛ شیعیان ما شناخته نمی‌شوند، مگر در فزونی تواضع، امانت‌داری، کثرت یاد خدا، روزه‌داری، زکات، احسان و نیکی به پدر و مادر، رسیدگی به همسایه‌ها، فقرا و مساکین، راست‌گویی و قرآن خواندن و این که شیعه زبانش را از ریختن آبروی دیگران حفظ می‌کند.
وی همچنین در تبیین رابطه امام باخدا با تأکید بر این که انبیای الهی و ائمه اطهار علیهم‌السلام آمده‌اند تا ما را باخدا آشنا کنند، یادآور شد: ائمه اطهار(ع) خود عامل ترین افراد به احکام الهی بوده و بالاترین مرتبه بندگی ذات اقدس الهی را داشتند.
امام محمد باقر(ع) پنجمین امام شیعیان، در سوم صفر سال ۵۷ هجری قمری و بنابر روایتی در اول رجب در مدینه دیده به جهان گشود. پدربزرگوار ایشان امام سجاد(ع)، فرزند امام حسین(ع) و مادر ارجمندشان، فاطمه(س) فرزند امام حسن مجتبی(ع) بود.
کنیه آن امام همام ابوجعفر و دارای القابی چون شاکر، هادی و از همه مهمتر باقر به معنای شکافنده علوم است. دوران کودکی امام باقر(ع) با حکومت یزیدبن معاویه و حادثه خونین کربلا همراه شد، دوران سخت و طاقت فرسایی که با صبر و تحمل آن امام بزرگوار سپری شد. دوره امامت امام محمد باقر(ع) از سال ۹۵هجری قمری با شهادت پدر ارجمندشان، امام زین العابدین(ع) آغاز شد و بیش از ۱۹سال ادامه داشت.
در دوران پربار امامت، ایشان وقایع مهمی را چون انقراض حکومت امویان، برروی کار آمدن عباسیان و شروع مشاجره های سیاسی، شاهد بودند. امام محمدباقر(ع) در سراسر عمر پربارش در راه نشر علم، معارف دینی، تعلیم حقایق قرآنی و احادیث نبوی گام بر می داشت، ایشان گنجینه با ارزش انوار حکمت و احکام الهی بود، صدها حدیث، روایت و کلمات قصار از امام باقر(ع) به یادگار مانده است.
آن امام همام با افکار و عقاید انحرافی و احادیث جعلی آن دوره به مبارزه علمی پرداخت و مردم را با فرهنگ اصیل و غنی اسلامی آشنا کرد، به گونه ای که می توان گفت در مکتب تربیتی امام باقر(ع) علم و فضیلت به شیوه ای مطلوب به مردم آموخته شد.
امام باقر(ع) علاوه بر علم و دانش، اخلاق و سیره بی نظیری داشت، بسیار مهربان، بردبار و بخشنده بود و هماره به یاری نیازمندان و مستمندان می شتافت، در کنار امامت؛ در فعالیت های اقتصادی و امور کشاورزی حضور گسترده ای داشت و همیشه اطرافیان را به کار و کوشش پند می داد.
امام محمدباقر(ع) که با علم و دانش فراوان خود به مبارزه با کفر و ظلم زمانه پرداخته بود، در هفتم ذی الحجه سال ۱۱۴هجری قمری در۵۷سالگی در مدینه توسط هشام بن عبدالملک مسموم شد و به شهادت رسید و پیکر مطهر ایشان در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.