فاطمه جعفریان روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با تاکید بر اینکه بسیاری از روش‌های تقویت خودمراقبتی در تعامل گروهی به صورت خودیاری انجام می‌شود، اظهار کرد: تشکیل گروه‌های خودیاری فرآیندی خودجوش است و در آن افرادی که مشکل یا آرمانی مشابه دارند به یکدیگر کمک می‌کنند تا سلامت‌شان ارتقا یابد به این معنی که از تاثیر بیماری و آسیب کاسته شود تا افراد در حد امکان به زندگی سالم و طبیعی خود بازگردند.
وی افزود: این گروه‌ها در فواصل زمانی منظم یکدیگر را ملاقات می‌کنند و فعالیت آنها در راستای کمک دوجانبه است.
رییس گروه آموزش و ارتقای سلامت مرکز بهداشت گلستان گفت: همچنین برای آموزش و توسعه خودمراقبتی، نیاز به تربیت «سفیر سلامت» در هر خانواده است و فردی که خود عضوی از اعضای خانواده محسوب می‌شود باید حداقل سواد خواندن و نوشتن را داشته باشد و به صورت داوطلبانه مسوولیت انتقال مطالب آموزشی به اعضای خانواده‌اش را بر عهده گرفته و از سلامت خود و عزیزانش مراقبت کند.
جعفریان افزود: اگر فردی مایل باشد گامی در تامین سلامت خود، اعضای خانواده و جامعه بردارد می‌تواند به نزدیکترین خانه بهداشت و پایگاه سلامت محل زندگی‌اش مراجعه و به عنوان سفیر سلامت خانواده ثبت نام کند و در ادامه راهنماهای ملی خودمراقبتی در اختیارش قرار گرفته و آموزش‌های لازم در این زمینه را فرا می‌گیرد.
وی با اشاره به ثبت نام ۱۶۳ هزار و ۱۹۹ نفر در گلستان به عنوان سفیر سلامت، افزود: از بین آنان تاکنون هشت هزار و ۶۶۴ نفر به عنوان رابط سلامت محله اعلام آمادگی کردند که علاوه بر مسوولیت انتقال محتواهای آموزشی به خانواده خود، این مسوولیت را در قبال پنج تا ۲۰ خانوار دیگر هم بر عهده دارند.
به اعتقاد کارشناسان، اگرچه نظام سلامت هر جامعه‌ای به عنوان مسوول می‌کوشد تا زمینه را طوری فراهم سازد که همه مردم به بالاترین سطح «امید به زندگی با کیفیت» دست یابند اما کافی نیست و جامعه برای سالم بودن به مشارکت مردم هم نیاز دارد.
یکی از عوامل موثر در کاهش بروز بیماری، خودمراقبتی است که مهمترین شکل مراقبت اولیه در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه شناخته می‌شود و طبق بررسی‌ها ۶۵ تا ۸۵ درصد همه مراقبت‌های سلامت به وسیله خود شخص و خانواده‌اش، بدون دخالت متخصصان اعمال می‌شود.
طبق اعلام کارشناسان، نظام سلامت مشارکت مردمی را جدی گرفته و برنامه ملی «ترویج و توسعه خودمراقبتی» را تدوین کرد که در آن توسعه ارتباط با خانواده‌ها، گروه‌ها و شبکه‌های اجتماعی برای ارتقای سلامت مورد توجه قرار گرفته است.
محافظت از سلامت جسمی و روانی، برآورده ساختن نیازهای اجتماعی، تلاش برای پیشگیری از بیماری‌ها یا حوادث و همچنین مراقبت هنگام درگیری با ناخوش‌ها و بیماری‌ها از جمله اقدامات مراقتبی است که عمل به آنها موجب کاهش استرس، بازیابی و تقویت اعتماد به نفس فرد و افزایش شور و شوق جوانی و انگیزه موفقیت در افراد، علاقمندی به درس خواندن بهتر و داشتن شغلی طبق سلیقه و رقم زدن آینده‌ای ایده آل برای خود و خانواده می‌شود.