به گزارش خبرنگار موسیقی ایرنا، این روزها خواننده جوانی از شهرهای جنوبی ایران برای نخستین بار پا به صحنه اجرا گذاشته که پیش از این در عرصه تئاتر و نقالی هنرنمایی های داشته و اجراهای پراکنده موسیقی او را به حضور در برنامه عصر جدید سوق می دهد؛ تا در نهایت با رای نجات امین حیایی نفر دوم این مسابقه تلویزیونی استعدادیابی شده و اکنون پس از چند سال تلاش بر صحنه اجرای کنسرت مقابل علاقمندانش بایستد.
در روزهای آخر خردادماه بلیت‌فروشی کنسرت عرفان طهماسبی آغاز شد که استقبال مخاطبان این اجرا را برای روزهای اول تیرماه تمدید کرد.
اولین اجرای این خواننده جوان در سالن هتل اسپیناس پالاس با حضور مخاطبانی از سراسر کشور برگزار شد. پیش از آغاز کنسرت، کدی بر صحنه نشان داده می‌شود که اسکن آن اطلاعات کاملی از خواننده، گروه موسیقی، ترتیب اجرای ترانه ها و زمان اجرا در اختیار مخاطبان قرار می‌دهد که به نظر می رسد ایده جدیدی است.
کنسرت در زمان اعلام شده با پخش یک کلیپ کوتاه آغاز شد؛ در این ویدیوی کوتاه، سایه‌ای از این خواننده جوان دیده می شود که در غروب آفتاب در حال صحبت با یکی از دوستان خود است و روایت می کند که از کودکی، خوانندگی را دوست داشته است.
طهماسبی داستان خود را این‌گونه تعریف می‌کند: وقتی بچه بودم، می رفتم حموم و دسته تی رو می‌گرفتم و به عنوان میکروفون ازش استفاده می کردم و صدای دوش را هم همراهی مخاطبان با خودم فرض می کردم و هرگز از این آرزو دست نکشیدم.
اجراهای دو هفته اخیر، فروش بلیت‌ها در همان دقایق ابتدایی، شور و هیجان مردم برای حضور در این کنسرت و همصدایی آنها در زمان اجرای آهنگ‌ها نشان می‌دهد این خواننده جوان توانسته در سالیان اخیر، جایگاه خوبی را در میان مردم پیدا کند
در ادامه این کلیپ، دو ویدئو از زمان کودکی طهماسبی پخش شد که با همان لهجه شیرین جنوبی به مخاطبانی که به کنسرت آمده اند و هموطنان ایرانی، سلام می کند و می گوید: «می خواهم چند آهنگی برای شما بخونم و از اینکه اومدید، ممنونم».
این کلیپ با شور و همراهی مخاطبان همراه می شود و موجی از شادی را در سالن ایجاد می کند و در پایان نیز با گفتن اینکه «حالا اون روزا گذشته و من واقعا می خوام با شما روبه‌رو بشم چون وقتشه که روی صحنه بیام»؛ ویدئو تمام می شود و در تاریکی صحنه، حرکت عرفان طهماسبی با گیتار، به سمت میکروفون دیده می شود؛ گیتاری که بخش هایی از آن با گلیم های دستبافت سنتی تزئین شده، که نشان از پایبندی این خواننده جوان میان زرق و برق های امروز به سنت و فرهنگ بومی خود دارد.
طهماسبی پس از تعظیم به جمعیت حاضر، اجرای خود را با آهنگ «گلم گلم» آغاز می کند که از موسیقی هایی است که با لهجه جنوبی خوانده و ترانه سرایی و آهنگ سازی آن را خودش انجام داده و نخستین بار بر صحنه عصر جدید اجرا کرد و توانست به مراحل بعدی راه یابد.
پس از آن، آهنگ «گل مهتاب» با تم ملایم اجرا می شود که ترانه سرایی و تنظیم آن را خودش انجام داده و همراهی مردم را به همراه داشت و «کجایی» که تمام ساخت آن را برعهده داشته را نیز همراه با زمزمه حاضران اجرا کرد.
«نجلا» که تیتراژ پایانی یکی از سریال های تلویزیونی در سال های گذشته بود، ترانه بعدی است که بیشتر مخاطبان با آن آشنایی داشتند و با موج همراهی عمومی اجرا شد و موسیقی آن شور و هیجان بسیاری را در سالن ایجاد کرد؛ «خداحافظ» نیز دیگر ترانه ای بود که همراهی مردم را به دنبال داشت و طهماسبی بخشی از آن را به دلیل همصدایی مردم، بدون موسیقی اجرا و خواندن آن را با گرفتن میکروفون به سمت مردم، به آنها واگذار کرد.
در این هنگام، طهماسبی نفرات گروه خود را معرفی کرد. برای اجرای «چه کنم با تو»، یک ردیف صندلی بر روی صحنه چیده شد و عرفان و گروهش با نشستن روی آن، اجرا را آغاز کردند که از آهنگ های معروف این خواننده محسوب می شود و به همین دلیل، صدای جمعیت گاهی حتی بیش از خواننده بود.
پس از «چه کنم با تو» نیاز به کمی آرامش احساس می‌شد که ترانه «بی من» توانست این حس را برای مخاطبان فراهم کند. پس از اجرای این قطعه، ترانه «پرسه» و همراهی مخاطبان با خواننده، بار دیگر سالن را روی هوا برد.
«ماه مو» دیگر موسیقی با زبان محلی بود که اجرا شد اما «گلوبند» انگار تنها ترانه و ریتمی بود که توانست تمام هیجان کنسرت را تامین کند، به طوری که هیچکس آرام نگیرد و سالن یکپارچه شوق شود، صدای نی انبان در سالن، گرمای دیگری ایجاد کرد و هلهله های جنوبی، شوری عجیب در سالن به راه انداخت. به همین دلیل بعد از پایان اجرا، «دوباره، دوباره، دوباره» چنان در سالن طنین‌انداز شد که حتی تعجب خواننده را به همراه داشت و گفتن جمله «بذارید بینش یه فاصله داشته باشیم» خواننده پس از «چشم اجرا می کنیم» در میان سروصدای جمعیت گم شد.
«تردید»، «تو»، «مترسک» و «وای اگر» ترانه های پایانی این کنسرت بودند که ترانه سرایی، آهنگ سازی و تنظیم بیشتر آنها را طهماسبی بر عهده داشت اما در دقایق پایانی این کنسرت ۹۰ دقیقه ای، بار دیگر «گلوبند» اجرا شد که سالن را به مرز انفجار رساند زیرا این کار، تنها موسیقی شاد این خواننده محسوب می‌شود.
این پایان ماجرا نبود زیرا پس از خداحافظی خواننده و ترک صحنه، با روشن شدن چراغ ها برای خروج حاضران، مخاطبان با ریتم و هلهله شروع به خواندن گلوبند کردند و این شور و هیجان، تا زمان ترک کامل سالن و رسیدن به مسیرهای منتهی به پارکینگ ادامه داشت.
اجراهای دو هفته اخیر، فروش بلیت ها در همان دقایق ابتدایی، شور و هیجان مردم برای حضور در این کنسرت و همراهی و همصدایی مخاطبان در زمان اجرای آهنگ ها نشان می دهد این خواننده جوان توانسته در سالیان اخیر، جایگاه خوبی را در میان مردم پیدا کند و به آرزوی زمان کودکی خود دست یابد تا بار دیگر به مردم یادآوری کند که نباید از خواسته خود دست کشید و هرگز نباید دست از رویاهای خود برداریم تا زمانی که آنها را زندگی کنیم.