به گزارش ایرنا، همیشه عادت داریم به انتقاد و هرگز تعریف و تمجید را به بهانه انجام یک کار مهم و بزرگ در دستور کار قرار نمی‌دهیم. در همه موارد چنین رفتاری را از خود نشان می‌دهیم و گویی که با نقد میانه بهتری نسبت به تمجید داریم. این اتفاق را همین حالا هم به چشم می‌بینیم. جایی که فدراسیون فوتبال خارج از حیطه وظایف خود قرار است برخی ورزشگاه‌ها را به سیستم وی ای آر تجهیز کند. کاری که در تمام دنیا بر عهده باشگاه‌ها است و نه فدراسیون فوتبال یا اتحادیه فوتبال.
اما پروسه تجهیز وی ای آر چطور است؟ پاسخ این پرسش می‌تواند کار فدراسیون فوتبال را مهمتر و بزرگتر جلوه بدهد. مثلاً اگر منچستریونایتد بخواهد ورزشگاه اولدترافورد را با سیستم وی ای آر تجهیز کند، باید ابتدا نامه‌ای به اتحادیه فوتبال انگلیس ارسال کند. اتحادیه تکنولوژی وی ای آر ا را معرفی می‌کند و تمام. دیگر بر عهده باشگاه مربوطه است تا با شرکت‌های مختلف برای تجهیز وی ای آر همکاری کند و البته هزینه‌هایش را متقبل شود. ساز و کار همین است، بدون ذره‌ای اغراق.
در ایران اما خلاف چنین موضوعی را مشاهده می‌کنیم. همه از فدراسیون فوتبال انتظار دارند تا با فیفا مکاتبه کند، وی ای آر را بیاورد و هزینه شرکت‌های مربوطه را نیز پرداخت کند. اتفاقاتی که هیچ جای جهان نمونه‌اش را نمی‌بینیم اما در ایران چرا. حالا به نمونه‌های کوچکتر هم اشاره می‌کنیم. فقط در ایران این اتفاق می‌افتد که رئیس فدراسیون فوتبال درگیر نصب صندلی‌های ورزشگاه تختی انزلی باشد یا شماره‌گذاری سکوهای دو استادیوم نقش جهان و فولادشهر تبدیل به یکی از دغدغه‌هایش شود. یا اینکه مدام در تماس باشد تا ببیند تجهیزات فیبر نوری در فلان ورزشگاه به کجا می‌رسد!
در اینکه فدراسیون، متولی فوتبال ایران است شکی وجود ندارد اما آیا باید فعالیتی خارج از حیطه وظایف خود انجام بدهد؟ آیا باید حواسش متمرکز صندلی‌های ورزشگاه یک تیم لیگ برتری باشد؟ آیا به رئیس فدراسیون فوتبال اسپانیا ارتباط دارد که مثلاً ورزشگاه خانگی مایورکا مجهز به صندلی‌های شماره‌دار است یا نه؟ همه این فعالیت‌های خارج از وظیفه انجام می‌شود و البته تعریف و تمجیدی هم متوجه مهدی تاج نمی‌شود. همان بحثی که ابتدا به آن اشاره کردیم. با تمجید غریبه هستیم اما تا دل‌تان بخواهد نقد می‌کنیم و از کاه کوه می‌سازیم.
ورود وی ای آر و تجهیز ورزشگاه‌ها به این سیستم اتفاق بزرگی است که باشگاه‌ها نقشی در آن ندارند. دقیقاً بر خلاف تمام دنیا که فدراسیون فوتبال فقط وظیفه نظارت را بر عهده دارد و دلاری هم هزینه نمی‌کند. در فوتبال ایران اما همه چیز برعکس است، مدیر باشگاه ارکان فدراسیون فوتبال را به سلابه می‌کشد اما وقتی پای ورود وی ای آر می‌رسد، کمکی نمی‌کند. رسم باشگاهداری در ایران همین است، نقش‌ها تغییر کرده و فدراسیون کارهایی را انجام می‌دهد که اصلاً بر عهده‌اش نیست. آیا نیازی به اطلاع‌رسانی و تعریف و تمجید نیست؟