به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از تارنمای شبکه تلویزیونی تله‌سور، بر اساس گزارش رسمی که دولت انگلیس توسط تارنمای خبری تلگراف (The Telegraph) منتشر کرده است، این کشور قصد دارد دست‌کم ۵۰۰ میلیون بشکه نفت از جزایر مالویناس واقع در آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس جنوبی را غارت کند.
بر اساس این سند، منطقه استخراج نفت خام مصب جزیره لئونِس مارینوس (la Isla de los Leones Marinos) خواهد بود، سرزمینی که در ۲۴۰ کیلومتری جنوب جزیره سولداد (Isla Soledad) واقع شده است.
برای پیشبرد اقدامات استخراج و تصویب طرح بهره‌برداری، مقام‌های انگلیسی از طریق برگزاری یک رایزنی مردمی نظر ساکنان جزیره مالویناس را جویا شوند. این نظرسنجی ۲۴ ژوئن (چهارم تیر) برگزار شد و نتایج آن، پنجم اوت (۱۵ مرداد) اعلام خواهد شد.
این میدان «در مجموع حاوی یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون بشکه نفت است که چندین برابر بزرگتر از Rosebank (واقع در شمال‌غربی اسکاتلند) است؛ بزرگترین میدان با توسعه برنامه‌ریزی‌شده در دریای شمال که تخمین زده می‌شود حاوی ۳۰۰ میلیون بشکه نفت باشد».
میدان نفتی که لندن قصد غارت آن را دارد در حال حاضر تحت کنترل شرکت اسرائیلی ناویتاس پترولیوم (Navitas Petroleum) است. رسانه های انگلیسی خاطرنشان می‌کنند که اگر جزیره‌نشینان اقدامات استثماری را بپذیرند، «بیشتر سود به سهامداران اسرائیل و ایالات متحده می‌رسد».
همچنین سوخت تولید شده در جزیره لئونس مارینوس توسط یک «کشتی شناور تولید، ذخیره و تخلیه» پردازش خواهد شد و تانکرها نفت را برای فروش در بازارهای جهانی انرژی منتقل خواهند کرد.
تقاضا برای نفت خام لندن با وعده حزب کارگر که بر اساس آخرین نظرسنجی‌ها پیش از انتخابات ۴ ژوئیه (۱۴ تیر) پیشتاز است، مبنی بر ممنوعیت اکتشاف جدید نفت و گاز در آب‌های بریتانیا مطابقت دارد.
با این حال، این تعهدات شامل مالویناس نمی‌شود، زیرا به گفته رسانه‌های آرژانتینی، «دولت محلی در مورد حقوق حفاری در آب‌های اطراف، موضع دارد».
آرژانتین در زمان دولت آلبرتو فرناندز رئیس‌جمهوری سابق، از شرکت نفت اسرائیلی ناویتاس پترولیوم در جزایر شکایت کرده بود.
مناقشه انگلستان و آرژانتین بر سر جزایر مالویناس (فالکلند) سابقه‌ای نزدیک به دو قرن دارد. به طور دقیق‌تر این مناقشه به سال ۱۸۲۰ میلادی باز می‌گردد. انگلیس با وجود فاصله بیش از ۱۲ هزار کیلومتری لندن تا جزایر مورد مناقشه، ادعا می‌کند که یک دریانورد بریتانیایی برای اولین بار در سال ۱۵۹۲ میلادی آنجا را شناسایی و تقریباً یک قرن بعد در سال ۱۶۹۰ میلادی اولین انگلیسی بر جزایر مزبور گام نهاده است. مطابق این ادعا اولین استقرار فرانسوی‌ها در مالویناس نیز تا سال ۱۷۶۴ محقق نشده است. این کشور مستعمره فالکلند را دو سال بعد به اسپانیا واگذار می‌کند و از آن زمان به بعد این جزایر مورد اختلاف میان انگلیس و اسپانیا و سپس بین انگلیس و آرژانتین قرار گرفته است.
کارشناسان معتقدند که هدف اصلی انگلیس از اشغال جزایر مالویناس کنترل این تنگه است که یکی از پنج تنگه راهبردی جهان محسوب می‌شود. انگلیس با تکیه بر حاکمیت خود بر این جزایر مدعی تملک بخش بزرگی از قطب جنوب و شیلات این منطقه شده است. وجود منابع نفت و گاز در بخش‌هایی از آب‌های ساحلی آن، به موقعیت استراتژیک این جزایر افزوده و دست یافتن به منابع سرشار انرژی این منطقه باعث شده است تا انگلستان به این سلطه باقیمانده از دوران استعمار کهن ادامه دهد.