به گزارش ایرنا در این اطلاعیه که روز پنجشنبه در پایگاه اطلاع رسانی جامعه مدرسین منتشر شده آمده است: برگزاری مراسم تشییع، تدفین و مراسم ختم این عالم وارسته متعاقبا اطلاع رسانی خواهد شد.
زندگینامه آیت الله علی نکونام
علی نکونام گلپایگانی در سال ۱۳۲۳ هجری شمسی در سعید آباد گلپایگان چشم به جهان گشود. پدرش کشاورز بود و انس بسیاری با قرآن و نماز شب داشت؛ مادرش خانمی اهل تهجد و عبادت و از خانواده‌ای روحانی بود.
استاد نکونام تحصیلات خود را از مکتب خانه آغاز کرد و پس از فراگیری روخوانی قرآن مجید به دبستان رفت. او دروس دوره دبستان را به پایان برد و سپس دروس دینی را آغاز کرد. ابتدا به حوزه علمیه اراک رفت و پس از سه سال ـ یعنی در سال ۱۳۴۰ ـ به قم عزیمت کرد.
هدف او از استقرار در قم بهره مندی بیشتر و بهتر از استادان و فرزانگان آن دیار عالم خیز بود. او به سرعت دروس مقدمات و دروس دوره سطح را به پایان برد و در درس خارج فقه و اصول استادان مشهور دوره خود حضور پیدا کرد. در طی این سال ها در درس اخلاق استادانی چون آقا سید حسین فاطمی و آقای حاج شیخ عباس تهرانی شرکت جدی داشت تا علم خود را با عمل توامان سازد.
استاد نکونام در طول دوران تحصیل به محضر استادان بسیاری شرفیاب شد. او که دروس ادبیات را در اراک در محضر استاد رفیعی و نیز منطق را در محضر استادان رفیعی و احمدی فرا گرفته بود در قم در درس شرح لمعه استادان حضرات آیات و حجج اسلام صلواتی، حرم پناهی، سید ابوالفضل موسوی تبریزی و علم الهدی مشهدی حاضر شد و قوانین را نزد آیهت الله اعتمادی و کفایه را نزد آیات عظام فاضل لنکرانی و نوری همدانی و نیز مکاسب را نزد آیت الله خزعلی آموخت.
وی درس خارج فقه را عمدتاً از درس مرحوم آیت الله گلپایگانی و درس خارج اصول را عمدتاً از درس حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی استفاده نمود.
استاد نکونام در عرصه علم و فرهنگ، خدمات بسیار دارد. او سالها برای تبلیغ به شهرها و روستاهای مختلف کشور سفر کرد و مردمان بسیاری را با احکام اسلام آشنا ساخت. او بیش از ۳۵ سال به تدریس دوره سطح پرداخت و از این راه طلاب بسیاری را تربیت کرد که بسیاری از آنها خود، از مدرسان حوزه علمیه قم به شمار می‌آیند.
در سال ۱۳۸۳ عضو جامعه مدرسین شد و از سال ۱۳۹۱ به مدت چهار سال به عضویت شورای عالی حوزه های علمیه منصوب شد. وی از سال ۱۳۹۲ عضویت مجمع مشورتی فقهی شورای نگهبان را پذیرفت.
استاد نکونام در انقلاب همواره از سیل خروشان ملت ایران در برقراری نظام اسلامی و تحکیم پایه‌های آن جدا نبود و در مواقع نیاز انجام وظیفه نمود.