به گزارش خبرنگار ایرنا، نهم ماه محرم یا تاسوعا نزد مسلمانان و محبان اهل بیت(ع) به ویژه مردم سمنان اهمیت زیادی دارد؛ این روز هنگامه‌ای ارزشمند برای پاسداشت حرمت مقام و جایگاه حضرت عباس(ع) آموزگار بی‌بدیل فتوت و اسطوره وفا، حق طلبی و جوانمردی است که با شجاعت، جسارت و رشادت‌های بی‌مانند خود در مقابل طاغوت زمان ایستاد و تا آخرین نفس پرچم اسلام را برافراشته نگاه داشت. از دلایل اصلی بزرگداشت تاسوعا، ابراز ارادت و احترام به شخصیت والای حضرت ابوالفضل العباس(ع) به عنوان دومین شخصیت حماسه عاشورا است.
تاسوعا روزی است که یاران با وفای امام حسین (ع) با بصیرت، آگاهی کامل، خودشان را آماده کردند تا در راه دین خدا و پیغمبر اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) فدا کنند و به اباعبدالله(ع) گفتند: اگر هزار بار هم کشته شوند، باز در رکاب او در راه دین خدا خواهند جنگید.
امام صادق(ع) درباره روز تاسوعا می‌فرمایند: تاسوعا روزی است که امام حسین(ع) و یارانش در آن روز در کربلا محاصره شدند و سپاه شام پیرامونشان حلقه وار گردآمدند. او را از حرکت بازداشتند و پسر مرجانه(ابن زیاد) و «عمر بن سعد» در آن روز شادمان که لشکری انبوه، به اختیار دارند و امام حسین(ع) و یارانش را ضعیف شمردند و یقین کردند که دیگر امام، یار و یاوری ندارند و مردم به مدد او نخواهند آمد.
ایستادن در مقابل ظلم با کمترین یاور
علمدار کربلا با شجاعت و آگاهی و انتخاب مرگ با عزت در مقابل زندگی با ذلت، با تعداد کم یارانش در مقابل ظلم و جور نامردان ایستاد و پس از سالیان سال این جهاد با اخلاص و فرهنگ حسینی زنده مانده است.
عزاداران و عاشقان اهل بیت(ع) در سمنان روز تاسوعا با آیین‌های مختلف با بیان فضیلت‌های علمدار کربلا، به مرثیه‌سرایی و عزاداری پرداختند.
مردم دیار دارالمرحمه همزمان با صبح روز تاسوعا به یاد غریبی امام حسین(ع) و یارانش به بقاع متبرکه و امامزادگان در شهر و روستاهای اطراف رفتند و تا ظهر به عزاداری، سینه‌زنی و زنجیرزنی پرداختند.
نخل گردانی در سمنان
سمنانی‌ها بعد از اقامه نماز ظهر با شکوه حضور خود در محله جهادیه سمنان اجتماع و با برگزاری آیین نخل گردانی، سینه‌زنی و زنجیرزنی به یاد غربت سید و سالار شهیدان عزاداری کردند.
در این آیین، نخلی را که نمادی از تابوت امام حسین (ع) است و با پارچه‌های سبز و مشکی متبرک شده، به بارگاه آن حضرت می پوشانند؛ نخل بیشتر از چوب و در برخی موارد آهن ساخته می‌شود و وزن قابل توجهی دارد و به همت و ارادت عزاداران حمل می‌شود.
در آیین سنتی نخل‌گردانی تکیه جهادیه سمنان که با نوای سنج و دمام حال و هوای سوگواری حسینی را بیشتر می‌کند، نخل‌هایی از محله‌های نزدیک در تکیه به هم پیوستند و با فریاد «یا حسین و یا ابوالفضل» دور تکیه گردانده شدند.
حاجت‌خواهی از نخل آیین روز تاسوعا
حاجت‌مندان نیز سیب‌های سرخ و زرد خود را در محفظه‌ای که در نخل وجود دارد، قرار دادند و در پایان آیین تعدادی از آن را برای تبرک پس گرفتند.
غروب تاسوعا، سمنان غرق در حزن و اندوه سهمگین می‌شود، گویی که نینوا همینجاست، صدای طبل‌ها، سنج‌ها، دردمندانه و حاجت خواهانه مردمان امیدوار به نگاه علمدار کربلا تمام کوی و برزن شهر را فرا می‌گیرد.
دسته‌های عزاداری با نوایی حسینی در خیابان شهر به راه می‌افتند و در این دسته‌های عزاداری اقشار مختلف شهر با هر پست و مقامی، با هر سن و سالی به پای این مصیبت بزرگ و جانسوز جانانه به سینه زنی و زنجیرزنی می‌پردازند.
تجمع در خیابان طالقانی سمنان
مردم در دسته‌های عزاداری سمنان در یک آیین کهن بعد از نماز مغرب و عشاء، زیر پرچم متبرک حرم مطهر حضرت ابوالفضل عباس(ع) در خیابان طالقانی اجتماع و زیر پرچم متبرک سید و سالار کرب و بلا حاجت‌خواهی می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایرنا، امام حسین(ع) سومین اختر تابناک امامت و ولایت در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیشوای اول شیعیان و حضرت فاطمه زهرا(س) یگانه دختر رسول اکرم(ص) در مدینه دیده به جهان گشود.
آن حضرت در مکتب نورانی حضرت محمد(ص) و پدرش مولای اول شیعیان(ع) و مادری چون حضرت زهرا(س) درس آزادی، ایستادگی و جوانمردی را آموخت و پس از شهادت پدرش، همدوش با برادرش امام حسن مجتبی(ع) در راه تبلیغ دین اسلام و آموزه‌های آن گام برداشت. هنگامی‌که امام دوم شیعیان در سال ۵۰ هجری قمری به شهادت رسیدند، رسالت سنگین امامت و هدایت مردم بر دوش امام حسین(ع) واگذار و آن حضرت به مدت ۱۱ سال عهده‌دار این امر مهم شدند.
سرانجام در روز دهم محرم (عاشورا) سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین(ع) و یارانش باوفایش در راه دین اسلام و ترویج آموزه‌های آن، احیای احکام دین و زدودن انواع انحراف‌های دینی به شهادت رسیدند و درس آزادی و ولایتمداری را در تاریخ ماندگار کردند.