به گزارش خبرنگار ایرنا، شب‌زنده‌داری عاشورا در روستای دهصوفیان از توابع بخش شهمیرزاد در ۱۵ کیلومتری مرکز شهرستان مهدیشهر پیشنیه‌ای تاریخی دارد.
ریش‌سفیدان روستای دهصوفیان در چرایی برگزاری آیین شب‌زنده‌داری عاشورا و دسته‌روی «صبح صادق» می‌گویند: روز تاسوعا دشمن عرصه را بر امام حسین(ع) تنگ کرده بود، امام حسین (ع) از دشمن خواست تا در جنگ تاخیر اندازند و یک شب را مهلت دهند. عمر سعد که لشکر را آماده جنگ کرده بود، ابتدا قبول نکرد اما در نهایت پذیرفت و سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش آن شب را تا صبح به مناجات و دعا و تلاوت قرآن و نماز گذراندند.
روز تاسوعا به دستور عبیدالله بن زیاد، لشکر مجهزی از کوفه وارد کربلا شد و امام حسین(ع) در عصر روز تاسوعا برای یاران خود خطابه‌ای خواندند و اصحاب آن حضرت اعلام وفاداری و حمایت خود را تا پای جان اعلام کردند.
شهادت‌نامه یاران حسینی در شب عاشورا امضا شد، شبی که امام حسین (ع) بیعت خود را از آنان برداشت و سفارش کرد تا از تاریکی شب استفاده کرده و صحنه کربلا را رها کنند تا جان خود را نجات دهند؛ در این بین برخی از افراد که برای دنیا و به امید حکومت دنیایی امام حسین(ع) تا کربلا آمده و سیدالشهدا(ع) را همراهی کرده بودند، هنگامی که دیدند در روز عاشورا خون و شمشیر حاکم خواهد بود و خبری از لذت‌های دنیوی نیست، در تاریکی شب مسیر خود را جدا کرده و زندگی دنیای فانی را بر یاری امام خویش ترجیح دادند.
از سوی دیگر، زمانی که سیدالشهدا(ع) اخلاص و وفاداری یاران خود را مبنی بر حمایت و جانفشانی از امام و رهبر خود مشاهده کردند، جایگاه یاران عاشورایی را در بهشت به آنان نشان دادند و اینگونه شد که برخی اصحاب حسین(ع) در شب عاشورا به تلاوت قرآن، نماز، مناجات و دعا پرداختند و برخی نیز با یکدیگر شوخی می کردند.
اهالی روستای دهصوفیان نیز با شب‌زنده‌داری در شب عاشورا و خواندن نماز و مناجات‌های خاص این شب، از درگاه خداوند مهربان حاجت‌خواهی می‌کنند و فرهنگ حسینی و فلسفه عاشورا را به نسل جوان و فرزندان خود می‌آموزند.
عزاداران حسینی روستای دهصوفیان در شب‌زنده‌داری شب عاشورا هر کدام به وسع و سلیقه خود از محصولات روستا از جمله کشک و گردو و یا میوه‌های باغ خود در بین شب‌زنده‌داران توزیع می‌کنند و عزاداران نیز خوراکی‌ها را به عنوان تبرک به خانه می‌برند تا تمامی اعضای خانواده از تبرک شب‌زنده‌داری عاشورا بهره‌مند شوند.
مادران شب زنده‌دار در شب عاشورا با گذشت پاسی از شب روشنایی حسینیه اعظم دهصوفیان را خاموش می‌کنند و با روشن کردن شمع گرد گهواره حضرت علی‌اصغر(ع) با چشمانی بارانی و دل‌هایی بی‌تاب و بیقرار دست به درگاه خداوند بلند و با معبود خویش به راز و نیاز می‌پردازند.
عزاداری‌ها تا نزدیکای صبح‌دم ادامه می‌یابد و نزدیک به اذان صبح عزاداران خانم و آقا در حیاط حسینیه گرد هم می‌آیند و با لباس‌های مشکی بر تن و بیرق عزا در دست با خواندن نوای «ای صبح صادق وا مشو فردا حسین سر می‌دهد ۶ ماهه اصغر می‌دهد»، به برگزاری دسته‌روی در هنگامه صبح می‌پردازند، عزاداران در قسمت‌هایی از مسیر دسته‌روی در ظلمت شب مرز بین تاریکی و روشنایی در حالی که یک ضرب سینه می‌زنند فریاد «امان از دل زینب» سر می‌دهند.
در آیین دسته‌روی «صبح صادق» مردان ده‌صوفیانی با بیرق‌های سیاه‌پوش در پیشانی دسته و زنان به دنبال آنان از حسینیه اعظم تا امامزاده ذوالفقار(ع) و سپس امامزاده ابراهیم(ع) تا محل آغاز دسته با نوحه‌خوانی و سینه‌زنی عزاداری می‌کنند.
به گزارش خبرنگار ایرنا، امام حسین(ع) سومین اختر تابناک امامت و ولایت در سوم شعبان سال چهارم هجری قمری در خانه حضرت امیرالمومنین(ع) پیشوای اول شیعیان و حضرت فاطمه زهرا(س) یگانه دختر رسول اکرم(ص) در مدینه دیده به جهان گشود.
آن حضرت در مکتب نورانی حضرت محمد(ص) و پدرش مولای اول شیعیان(ع) و مادری چون حضرت زهرا(س) درس آزادی، ایستادگی و جوانمردی را آموخت و پس از شهادت پدرش، همدوش با برادرش امام حسن مجتبی(ع) در راه تبلیغ دین اسلام و آموزه‌های آن گام برداشت. هنگامی‌که امام دوم شیعیان در سال ۵۰ هجری قمری به شهادت رسیدند، رسالت سنگین امامت و هدایت مردم بر دوش امام حسین(ع) واگذار و آن حضرت به مدت ۱۱ سال عهده‌دار این امر مهم شدند.
سرانجام در روز دهم محرم (عاشورا) سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین(ع) و یارانش باوفایش در راه دین اسلام و ترویج آموزه‌های آن، احیای احکام دین و زدودن انواع انحراف‌های دینی به شهادت رسیدند و درس آزادی و ولایتمداری را در تاریخ ماندگار کردند.