پرهیز از اختلافات داخلی و استفاده از ظرفیت همه جریان‌های سیاسی برای حل مشکلات کشور" دال مرکزی گفتمانی بود که مسعود پزشکیان در کمپین تبلیغاتی‌اش بر آن تآکید جدی داشت.
رئیس جمهور منتخب بعد از سال‌ها تجربه در عالم سیاست و تحقیق در آموزه‌های دینی، نیاز امروز کشور و معنای آیه ۱۰۳ سوره آل عمران "وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا" را که خداوند برای خاتمه دادن به اختلافات اوس و خزرج نازل کرده است، درک کرده و در مناظرات با همان سادگی و صداقت ذاتی خود آن را بارها بر زبان آورد.
مسعود پزشکیان به درستی از متون اسلامی آموخته است که تنها از خودگذشتگی مولا علی(ع) و پرهیز از اختلافات داخلی و به دنبال آن اجماع و وحدت صحابه رسول‌الله (ص) بعد از غائله سقیفه می‌توانست حکومت نوپای اسلامی را که نبی مکرم با مَشَقت فراوان شکل داده بود، تبدیل به قدرتی عالم‌گیر کند و سرزمین ریگ‌زار عربستان از یک‌سو به قول اخوان ثالث تا "ساحل پُر حاصل جیحون" و از سوی دیگر در مناطق شام و فلسطین و مصر گسترش یابد.
این صادق عالم سیاست در کتب تاریخ خوانده است که اجماع دین و دولت و در درون آن هماهنگی پادشاه، روحانیون و سپاهیان و حمایت مردم چه جایگاه بی‌نظیری به دولت ساسانیان داد و در نقطه مقابل در ادامه اختلافات درونی چه سرنوشت تلخی را برای آنان رقم زد.
آری پزشکیان آموخته است که وحدت و اجماع نظر علما، روشنفکران، سیاسیون، بازاریان و اقوام این سرزمین چه تأثیر شگرفی در به ثمر رسیدن انقلاب مشروطه داشت و در ادامه بروز اختلافات داخلی چگونه این انقلاب را بی‌اثر کرده و منجر به استبداد رضاخانی شد.
پزشکیان در سیر مطالعه منابع دریافته است که اجماع جریان‌های مختلف در ایران چگونه منجر به شکست انگلیس و استبداد پهلوی و ملی شدن صنعت نفت شد و در ادامه اختلافات و نزاع‌های داخلی چگونه این حرکت تاریخی را به نابودی کشاند.
او، به عینه دوران انقلاب و دفاع مقدس را درک و معجزه وحدت و اجماع طیف‌های سیاسی و اقشار مختلف مردم را در این دوران بی‌نظیر تاریخی به وضوح لمس کرده است.
پزشکیان با کوله‌باری از تجربه می‌داند که نباید به گذشته برگشت و راهکار تقویت دولت در تضعیف حاکمیت نیست و آورده‌های این ملت را نباید جناحی و حزبی تفسیر کرد.
او همچنین می‌داند که با توجه به شرایط خاص منطقه و تحولاتی که در حوزه بین‌الملل در حال شکل‌گیری‌ست، هرگونه نزاع و جناح‌بندی سیاسی به کشور آسیب جدی می‌رساند، سرمایه اجتماعی نظام را با چالش روبرو می‌کند و در نهایت دولتش نیز نمی‌تواند کارآمدی لازم را داشته باشد.
در مقابل یک انسجام درونی و اجماع و وفاق ملی، کارآمدی دولت را افزایش، سرمایه اجتماعی نظام را تقویت و مسیر آرامش و پیشرفت کشور را فراهم می‌کند که حمایت‌ها و فرمایشات مقام معظم رهبری در روزهای اخیر دال بر همین موضوع است.
رئیس‌جمهور منتخب ملت می‌داند که دولت اجماع ملی به معنای وادادگی سیاسی، تقسیم غنائم و دادن سهم به گروه‌های مختلف نیست، بلکه به معنای استفاده از ظرفیت جریانات، جناح‌های سیاسی و طیف‌های مختلف قومی و دینی برای حل مسائل و مشکلات کشور بر اساس معیارها و اصولی مشخص است و هر کسی با این معیارها و اصول همخوانی داشته باشد، از هر جناح سیاسی که باشد می‌تواند در دایره این دولت قرار گیرد.
دولت اجماع ملی یعنی دولتی متشکل از کارگزارانی که دل در گِرو ایران داشته، نظام و رهبری را قبول دارند، از تخصص و شایستگی علمی و اجرایی لازمه برخوردار باشند و در نهایت گرفتار افراط و تفریط نشوند.