به گزارش ایرنا، نقل و انتقالات تابستانی فوتبال ایران به روزهای داغ خود نزدیک شده است و تمام تیم‌ها از کوچکترین موقعیتی استفاده می‌کنند تا بتوانند بازیکنان مهم و درجه یک را جذب کنند. در این بین و با توجه به افت در چرخه بازیکن‌سازی و تکیه به چند بازیکن که به تازگی تبدیل به ستاره‌های لیگ برتر شده‌اند، باشگاه‌ها مجبورند با یکدیگر رقابت و با پرداخت مبالغ بالا رضایت آنها را برای امضای قرارداد جلب کنند.
این اتفاق در نقل و انتقالات بارها رخ داد و البته پرسپولیس در اغلب دوئل‌ها شکست خورد. از جمله انتقال مهدی لیموچی و جواد آقایی‌پور به سپاهان و حضور رامین رضاییان در استقلال. هرچند که اولی بیشتر از همه مورد توجه پرسپولیس قرار داشت و ۲ مورد بعدی در اولویت خریدهای این باشگاه نبودند.
این شکست‌ها شبیه یک پیروزی است. پیروزی در بخش مدیریتی و پایبندی به اصولی که رضا درویش (مدیرعامل باشگاه) از آن کوتاه نیامد و مقابل ستاره‌های لیگ برتری ایستاد. علی پروین زمانی که هدایت پرسپولیس را بر عهده داشت، یک سوم و بعضاً یک چهارم سایر باشگاه‌ها به بازیکنان پیشنهاد می‌داد. وقتی بازیکنی هم در مذاکره معترض می‌شد، در جواب می‌گفت: «اینجا پرسپولیس است. این لباس اندازه قرارداد سایر تیم‌ها ارزش دارد. اگر نمی‌خواهی، خداحافظ.»
بازیکنان هم وقتی می‌دیدند با حضور در پرسپولیس و درخشش در این تیم می‌توانند ببیشتر دیده شوند و به پیراهن تیم ملی برسند، پول کمتر را به حضور در سایه ترجیح می‌دادند و پای قرارداد را امضاء می‌زدند. رضا درویش هم سابقه سال‌ها رفاقت با علی پروین را دارد و خوب می‌داند پیراهن پرسپولیس و استقلال تا چه حد ارزشمند است.
در اینکه فوتبال حرفه‌ای شده و بازیکن باید در طول عمر ورزشی خود پول خوب بگیرد و پس‌انداز کند، شکی نیست اما برخی باشگاه‌ها طوری رفتار کرده‌اند که قیمت‌ها به طرز عجیبی افزایش یافته است. به عنوان نمونه، یک باشگاه بزرگ برای بازیکنی که فقط یک فصل سابقه بازی در لیگ برتر را دارد، حدود ۷۰ میلیارد تومان هزینه کرده است! هزینه‌ای سرسام‌آور که تقریبا معادل یک میلیون و ۱۵۰ هزار دلار است! همین مبلغ را به یک بازیکن خارجی باکیفیت بدهید، چشم‌بسته آن را می‌پذیرد.
درویش اما اصول پروین را در این نسل رعایت کرده و در مذاکرات هم هرگز مقابل بازیکن کوتاه نمی‌آید و از موضع بالا صحبت می‌کند. این موضوع را از زبان بازیکنانی شنیده‌ایم که طی یکی ۲ سال اخیر با درویش پای میز مذاکره نشسته‌اند. او تعارف ندارد و زیر بار خواسته‌های بازیکنان نمی‌رود. حتی اگر به کام هواداران پرسپولیس خوش نیاید، ناسزا بشنود و بازیکنان هم به سایر باشگاه‌ها بروند.
پرسپولیس در مذاکرات برای بازیکنان مهم ۲۴ میلیارد به عنوان دستمزد پایه و بعضاً ۳ تا ۶ میلیارد هم به عنوان آپشن پیشنهاد می‌دهد. درویش البته در مذاکرت همان حرف قدیمی پروین را هم می‌زند. او به چند بازیکن گفته است: «اگر یک باشگاه دیگر به شما ۵۰ میلیارد می‌دهد، باید در پرسپولیس نیمی از این مبلغ را بگیرید. نیمی دیگر هم همان پیراهن پرسپولیس است که بر تن می‌کنید.» نقل شده که وقتی بازیکنی به این رقم اعتراض می‌کند، درویش با کلمه «خداحافظی» و «از این پول‌ها نداریم بدهیم» آنها را بدرقه می‌کند.
به جرأت می‌توان گفت که اگر تمام مدیران باشگاه‌های لیگ برتری- به‌ویژه متمول‌ها- چنین رفتاری انجام داده و این اصول را رعایت می‌کردند، قیمت بازیکنان هم به شدت سقوط می‌کرد. آن‌وقت شاهد این ارقام عجیب و غریب نبودیم و باشگاهی ۷۰ میلیارد تومان برای یک بازیکن جوان هزینه نمی‌کرد. در نهایت هم با سقف بودجه ۴۰۰ میلیاردی می‌شد تیم خوبی بست و در لیگ برتر شرکت کرد. به همین سادگی!