حبیب الله ظفریان در گفت‌وگو با ایرنا، در مورد اهمیت تجارت گاز، اظهار داشت: ایران دارنده دومین ذخایر گازی متعارف دنیا است و از لحاظ تولید گاز در جایگاه سوم و مصرف گاز در جایگاه چهارم قرار دارد، ولی در تجارت گاز وضعیت خوبی ندارد و سهمش در بازار جهانی کمتر از 2 درصد است.
وی افزود: درصوتی که روسیه، قطر و ترکمنستان با توجه به جایگاهی که در منابع گازی دارند، سهم خوبی را از تجارت گاز کسب کرده‌اند، البته هدف‌گذاری شده بود که سهم ایران از صادرات گاز به ۸ تا ۱۰ درصد برسد، اما به دلیل رشد مصرف نتوانستیم به این مهم دست پیدا کنیم.
این کارشناس انرژی در مورد ضرورت تجارت گاز، گفت: سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی در بند ۱۳ به افزایش صادرات گاز و برق اشاره شده و در سیاست‌های کلی برنامه هفتم توسعه نیز به لزوم تبدیل ایران به مرکز مبادلات انرژی منطقه اشاره کرده است؛
ظفریان بیان کرد: همچنین در برنامه هفتم که اخیرا ابلاغ شده، تبدیل شدن ایران به هاب انرژی با محوریت تجارت گاز، مورد بحث قرار گرفته است که طبق آن سهم ایران از صادرات ۲۰ میلیارد متر مکعب گاز به ۴۰ میلیارد متر مکعب در سال برسد. در حال حاضر سهم ما از واردات گاز صفر و از صادرات گاز نیز حدود ۱۸ میلیارد متر مکعب است.
وی ادامه داد: تجارت گاز به علت ماهیتی که تولید برق و گرمایش در سطح کشورها دارد، قراردادهای آن بلندمدت و ابعاد استراتژیک جدیدی را در دو طرف معامله ایجاد می‌کند؛ از طرفی با ایجاد پیوند با محوریت تجارت گاز می‌توان، قدرت سیاسی کشور را افزایش داد که این موضوع برای کشوری مثل ایران به عنوان ابزار مهمی برای افزایش قدرت در سطح منطقه است.
کارشناس انژری گفت: مورد سومی که در اهمیت تجارت گاز باید به آن توجه کرد، جنگ گازی ایران در منطقه با آمریکا است، زیرا به دلیل ماهیت سیاسی تجارت گاز، آمریکا می‌تواند قدرت سیاسی خود را در منطقه افزایش دهد و در مسیر توسعه ایران کارشکنی کند مانند کارشکنی‌هایی که برای صادرات گاز ایران به هند و پاکستان انجام داد؛ لذا باید سهم خود را در تجارت گاز در منطقه افزایش دهیم.
ظفریان تصریح کرد: روسیه بعد از جنگ اوکراین، با مازاد ۱۰۰ میلیارد متر مکعبی گاز روبرو است و در حاضر روسیه بازاری زیادی برای جایگزینی ندارد، لذا بهترین گزینه جنوب و با استفاده از مسیر ایران است.
وی تاکید کرد: ما می‌توانیم گاز را از روسیه وارد و بعد از آن صادر کنیم و راهبرد تبدیل شدن به هاب انرژی رو پیش ببریم، لذا باید یک رویکرد واقع بینانه در این عرصه سیاست داشته باشیم. دو اصل مهم این تعامل گازی که باید پیگری شود این است که هر مقدار که واردات گاز داریم باید آن مقدار را صادر کنیم و نباید گاز صرف صنایع داخلی شود و ابتکارات این تجارت باید دست جمهوری اسلامی ایران باشد.