به گزارش روز شنبه ایرنا از این رسانه تحلیلی، کناره گیری جو بایدن، رییس جمهوری ایالات متحده از نامزدی حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری پیش رو و سخنرانی بی سابقه بنیامین نتایناهو، نخست وزیر (رژیم) اسرئیل در کنگره، دو رویداد مهم هفته اخیر است که تاثیر بسزایی در سیاست خارجی ایالات متحده در رابطه با اسرائیل و فلسطین و حتی فراتر از آن بر خاورمیانه خواهد داشت.
این مقاله با اشاره به معرفی کامالا هریس، معاون رییس جمهوری آمریکا از سوی بایدن به عنوان نامزد بعدی حزب دموکرات و حمایت قابل توجه دموکرات‌ها از این پیشنهاد نوشت: هریس در دولت آمریکا به طور سنتی در پشت صحنه کار کرده و نقش «پلیس بد» را در مورد حملات نظامی (رژیم) اسرائیل به غزه ایفا کرده است. برخی از کارشناسان و مقامات سابق آمریکایی سعی کرده‌اند بر درخواست‌های او در مورد لزوم موضع‌گیری بیشتر دولت آمریکا علیه نقض حقوق بشر توسط اسرائیل تاکید کرده‌اند.
این تحلیل افزود: چنین موضع گیری‌هایی سفر نتانیاهو به واشنگتن را تحت تاثیر قرار داده است. نخست‌وزیر اسرائیل در طول سخنرانی خود در کنگره، سخنرانی مبارزاتی را ارائه کرد که برای تقویت حمایت محافظه‌کاران از بقای سیاسی خودش طراحی شده بود. در واقع، نتانیاهو در حالی که به شهروندان آمریکایی (تجمع کنندگان ضد اسرائیلی) حمله می کرد، مورد تشویق شدید نمایندگان آمریکایی قرار گرفت و دروغ های متعددی را در مورد عملیات (نظامی) کشورش در غزه مطرح کرد. این در حالی بود که هریس تصمیم گرفت که ریاست جلسه مشترک کنگره _که معمولا با ریاست معاون رئیس جمهور صورت می گیرد- را بر عهده نگیرد. او به همراه تقریباً نیمی از نمایندگان کنگره حزب دموکرات که در مراسم سخنرانی نتانیاهو شرکت نکردند، در این جلسه غایب بود. ملاقات او با نخست وزیر اسرائیل نیز با یک استقبال و پذیرایی سرد انجام شد که بیشتر که برای حفظ فاصله او با نتانیاهو اینچنین طراحی شده بود.
نشنال اینترست در ادامه تحلیل خود افزود: چنین وضعیتی تا چند سال پیش بی سابقه بود. بی شک، اکثر نمایندگان دموکرات (که یا در جلسه سخنرانی نتانیاهو شرکت نکردند و یا از آن انتقاد کردند) پیش از حملات حماس در ۷ اکتبر (۱۵ مهر ۱۴۰۲) به شدت از اسرائیل حمایت کرده و یا حداقل آشکارا تمایلی قوی به جنبش طرفدار فلسطین نداشتند. با این حال، تغییر ناگهانی لحن و رویکرد حزب دموکرات نشان‌دهنده تغییری کند، طولانی‌مدت و البته مهم است که می‌تواند بر سیاست خارجی ایالات متحده تأثیر بگذارد، به‌ویژه اگر هریس در انتخابات ریاست‌جمهوری در نوامبر (آبان) پیروز شود.
نویسنده در بخشی از تحلیل خود افزود: احتمالا تغییرات عمده سیاسی در این زمینه به کندی اتفاق می‌افتد، چرا که شرایط کنونی نتیجه ناامیدی‌های سریع دموکرات‌ها از عملیات نظامی اسرائیل در غزه است. انتقاد از اسرائیل در تالارهای کنگره هنوز تا حدی تابو است - چیزی که دولت آینده هریس یک شبه آن را تغییر نخواهد داد. در واقع، معاون رئیس‌جمهور ریشه‌های سیاسی خود را از یک اردوگاه سنتی طرفدار اسرائیل می‌گیرد که هنوز بر حزب تسلط دارند. بنابراین، زمان نشان خواهد داد که آیا هریس واقعاً خواستار موضع سخت‌تر در قبال اسرائیل است یا تنها نقش بازی می کند.
این تحلیل نوشت: به نظر نمی‌رسد هریس با بایدن در مورد اسرائیل موافق باشد. از سویی، احساسات شخصی او به عنوان فردی که به اندازه یک رئیس جمهور در سیاسی خارجی تاثیر گذار است، حائز اهمیت است. این واقعیت که او سخنرانی نتانیاهو را نادیده گرفت باید نشان دهنده علاقه آشکار او به تغییر سیاست خارجی ایالات متحده در مقابل رویکرد منحصر به فرد بایدن باشد که اسرائیل را در آغوش گرفته و تمام قد از آن حمایت کرد. در این راستا، تفکر هریس می‌تواند منعکس‌کننده علاقه او به دوری کردن از نخست‌وزیر مسموم اسرائیل باشد. صرف نظر از این، دولت آینده هریس می تواند موضع سخت‌تری در مورد آتش بس دائمی، دسترسی به کمک های بشردوستانه و انتقاد از دولت راست افراطی اسرائیل – به ویژه در مورد شهرک سازی های غیرقانونی کرانه باختری – اتخاذ کند. کسانی که علاقه مند به تأثیرگذاری بر مبارزات انتخاباتی هریس هستند، به احتمال زیاد مواضع او، نحوه تغییر تیم سیاست خارجی کاخ سفید و سایر تغییراتی که در حال حاضر در حال انجام است را مورد توجه قرار می‌دهند.
در این رابطه، فیلیپ گوردون، مشاور سیاست خارجی هریس، فردی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. گوردون، یکی از مقامات سابق دولت اوباما، رییس جمهوری سابق آمریکا، از اجماع حاکم بر سیاست خارجی ایالات متحده در چند دهه اخیر کاملاً انتقاد کرده است. اظهارات و نوشته های قبلی او نشان‌دهنده نارضایتی اش از وضعیت موجود سیاست خارجی آمریکا به ویژه در مورد سیاست های دولت در مورد تغییر رژیم و ناامیدی عمومی از تمایل همیشگی واشنگتن برای اقدام سیاسی در همه جای دنیا است. با این حال، تیم گوردون و هریس محدودیت‌گرا نبوده و دیدگاه‌های نسبتاً سنتی در مورد اسرائیل و خاورمیانه، حداقل برای حزب دموکرات، دارند.
این تحلیل در پایان این چنین نتیجه گیری کرد: در آینده معلوم خواهد شد که آیا لفاظی‌ها و اقدامات پیشین هریس، در کنار اعتقادات تیم سیاست خارجی او، منجر به تغییر واقعی شود یا خیر. در هر حال، حضور نتانیاهو در واشنگتن و چگونگی دیدار هریس با او نشان دهنده اصطکاک جدی در روابط ایالات متحده و اسرائیل است که به سختی می توان آن را تغییر داد، به خصوص این که نخست وزیر اسرائیل مدام به دموکرات‌های منتقد، بهانه میدهد تا از ماهیت این رابطه انتقاد داشته باشند.