تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۱:۱۱

گردشگری در خراسان جنوبی

خراسان‌جنوبی یکی از استان‌های مرزی کشورمان است که کمتر از آن‌چه باید در زمینه‌ی گردشگری به آن توجه شده است. مشهورترین دیدنی های خراسان جنوبی را اماکن مذهبی، بناهای تاریخی، جاذبه‌های طبیعی، روستاهای تاریخی و آرامگاه مشاهیر تشکیل می‌دهند. سومین استان پهناور ایران با مردمانی مهربان و مهمان‌نواز و دیدنی‌هایی که در گوشه‌وکنار استان پراکنده شده‌اند، می‌تواند به یکی از قطب‌های گردشگری کشور تبدیل شود.

خوسف؛ شهر زیبا و باستانی خوسف با بافت قدیمی خود در مساحتی حدود ۲۰ هکتار تعداد زیادی بناهای با ارزش تاریخی و فرهنگی را در خود جای داده است. مساجد، آب انبارها، مدرسه، قلعه، خانه‌های علوی و مالکی، آرامگاه ابن حسام و مزارع گل نرگس با عطر خاص خود، از جمله جاذبه‌های ارزشمند استان خراسان‌جنوبی به شمار می‌آید.

مسجد تاریخی روستای افین؛ مسجد جامع افین مربوط به دوره تیموریان است و در شهرستان زیرکوه، روستای افین واقع شده است. این اثر در تاریخ ۱۷ آذر ۱۳۷۷ با شماره‌ی ثبت ۲۱۸۲ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. عده‌ای معتقدند که قدمت اصل بنا به سده‌ی سوم تا چهارم هجری قمری برمی‌گردد.

روستای افین؛ قطب زرشک بدون دانه‌ی جهان.

تاجمیر، روستای عروسکهای افسانه‌ای؛ تاجمیر در کمتر از سه سال، از یک روستای ناشناخته و محروم، به قطب تولید عروسک‌های سنتی تبدیل شده است. عروسک‌سازی زندگی آنان را متحول کرده و باعث شده است تا روستاییان از هنر خود برای اشتغال‌زایی بهره‌ برده و مهاجرت نکنند.

تاجمیر؛ روستای عروسک‌های افسانه‌ای.

قلعه فورگ؛ مصالح به کار رفته در بنا، سنگ، آجر، خشت، گچ، آهک و ساروج است. فضای داخلی قلعه از قسمت‌های مختلف مانند محل زندگی خدمه، اصطبل، انبار مهمات و... تشکیل شده که به وسیله‌ی حصار قلعه و برج‌های مدور احاطه شده است.

کویر سه‌قلعه؛ کویر سه‌قلعه یکی از شهرهای واقع در خراسان جنوبی است که در جنوب شهرستان سرایان واقع شده است. شهر سه‌قلعه در فاصله ۲۴ کیلومتری جنوب غرب شهر سرایان و ۵۲ کیلومتری جنوب‌شرق شهر فردوس و در حاشیه کویر قرار گرفته است.

روستای تاریخی اصفهک؛ روستای اصفهک در طبس علیرغم کوچک بودن‌اش، به‌خاطر بافت تاریخی زیبایش مشهور است.

زاغ بور، در کویر سه‌قلعه؛ زاغ بور یکی از پرندگان اندمیک ایران است که در کویر سه‌قلعه زندگی می‌کند و پرنده‌نگران زیادی از سراسر دنیا برای دیدن آن به ایران سفر می‌کنند.

روستای اصفهک در طبس؛ زلزله طبس در سال ۱۳۵۷ جزء سخت‌ترین و دردناک‌ترین حوادث برای کشورمان ایران بود. این فاجعه در روستاهای اطراف طبس، به خصوص، روستای اصفهک، حدود ۸۰ نفر کشته بر جای گذاشت. شدت زلزله باعث تخریب بخش زیادی از بافت‌های روستا شد، به گونه‌ای که حدود ۵ سال پس از آن نیز، تقریبا نشانی از سکونت در روستای اصفهک به چشم نمی‌خورد.

کویر سه‌قلعه؛ منطقه سه‌قلعه دارای ابرناکی بسیار کم و آلودگی نوری بغایت اندک است، نتیجه آن‌که، تعداد شب‌هایی با آسمان صاف، در حدی بسیار فراتر از نیاز متعارف ستاره‌شناسان آماتور است.

کویر سه‌قلعه؛ کویر سه‌قلعه جز پاک‌ترین آسمان‌های دنیاست که از این رو، به بهشت منجمان معروف است.

کویر سه‌قلعه، معروف به بهشت منجمان ایران.

تاجمیر، روستای عروسکهای افسانه‌ای؛ در این روستا تقریبا تمام اهالی مشغول به ساخت عروسک‌های سنتی هستند. هر عروسک نماد یکی از داستان‌های افسانه‌ای فرهنگ خود مردم منطقه است.

تاجمیر، روستای عروسکهای افسانه‌ای؛ گل‌بی‌بی و پسرش الیاس کلندرزهی، ساکن روستای کوچک تاجمیر در استان خراسان‌جنوبی چند سالی است که به ساخت عروسک‌های سنتی می‌پردازند. گل‌بی‌بی عروسک می‌سازد و پسرش الیاس شناسنامه‌ای برای آنان می‌نویسد.

تاجمیر، روستای عروسکهای افسانه‌ای؛ تاجمیر روستایی است که در کمتر از سه سال از یک روستای ناشناخته و محروم، به قطب تولید عروسک‌های سنتی تبدیل شده است. این عروسک‌سازی زندگی آنان را متحول کرده و باعث شده در روستا از هنر خود بهره ببرند و مهاجرت نکنند.

روستای ماخونیک، روستای آدم کوچولوها؛ روستای ماخونیک روستای عجیب و جذاب در استان خراسان جنوبی که جز هفت روستا و دهکده عجیب در جهان است.

روستای ماخونیک؛ این روستا با معماری قابل توجه یکی از هفت روستای شگفت‌انگیز جهان است. اغلب ساکنان این روستا قدی کوتاه دارند و دلیل این امر ازدواج‌های فامیلی و رژیم غذایی نامناسب اجداد این افراد است. معماری خانه‌های این روستا نیز، تحت تاثیر فیزیک‌بدنی روستاییان، متفاوت از خانه‌های دیگر است.

روستای ماخونیک؛ علاوه بر ظاهر عجیب خانه‌های این روستا، در گذشته اهالی آن در مورد عادات غذا خوردن رفتاری عجیب داشتند و شاید جالب به نظر برسد که حتی چای هم نمی‌خوردند. این روستا در شهرستان سربیشه، استان خراسان جنوبی، نزدیک مرز ایران و افغانستان واقع شده است.

روستای ماخونیک، یک روستای منحصربه‌فرد در گوشه‌ای دور افتاده در استان خراسان جنوبی ایران که قدمت آن به صدها سال پیش برمی‌گردد. این دهکده مرموز که به عنوان سرزمین لی‌لی‌پوتیان شناخته می‌شود بیشتر ساکنانش افراد قد کوتاه هستند.

روستای ماخونیک؛ افرادی که ملیت افغان داشته‌اند و چند صد سال پیش به این منطقه مهاجرت كرده‌اند ساکنان اولیه و اصلی روستای ماخونیک هستند. البته این مهاجرت مربوط به حدود ۴۰۰ سال پیش است. با این وجود هیچ مدرک تاریخی مکتوبی درباره این روستا به جز سفرنامه کرونل چارلز ادوارد پیت که به خراسان و سیستان سفره کرده بود وجود ندارد،

روستای ماخونیک؛ این روستای جذاب و دیدنی سالانه پذیرای گردشگران داخلی و خارجی بی‌شماری است.

روستای ماخونیک در بالای تپه‌ای شکل گرفته است و خانه‌هایی با ارتفاع کم و با فاصله‌های کمی در کنار یکدیگر ساخته شده‌اند. کف خانه‌های روستای ماخونیک یک متر از سطح زمین پایین‌تر است و برای ورود به خانه گردشگران باید خم شوند و درهای چوبی را رد کنند و سپس باید یک یا دو پله پایین بیایند تا به کف خانه برسند

دور بودن روستای ماخونیک عاملی برای انزوا و تاثیرپذیری کمتر آن از محیط بیرونی شده است؛ به‌گونه‌ای که مسافران و سیاحانی که در قرن ۱۹ میلادی از این روستا دیدن کردند، از انزوای مردمان آن حیرت زده شدند. ماخونیک حتی تا ۴۰ سال پیش ارتباط بسیار محدودی با جامعه بیرون داشت و از دهه‌های اخیر است که این روستا به برخی از امکانات رفاهی دست پیدا کرده است

روستای ماخونیک؛ آب ‌و هوای ماخونیک و فقر طبیعت در این خطه محدودیت‌های زیادی برای این مردمان به وجود آورده است، اما ماخونیکی‌ها به‌خوبی با طبیعت سازگار شده‌اند. کشاورزی و دامداری پیشه اصلی ماخونیکی‌ها پیش از آمدن به این منطقه بوده است. در سال‌های اخیر نیز عده‌ای از جوانان به کار در معادن سنگ رفتند. صنایع دستی چون قالی‌بافی نیز در روستا رایج شده است.

روستای ماخونیک؛ مهاجرت و رفتن به شهر در بین ماخونیکی‌ها یعنی طرد جامعه و جابه‌جایی آن‌ها نیز منحصر به کلاته‌های منطقه ماخونیک است. آنان حتی با وجود فقر و مشکلاتی که داشته‌اند، حاضر به ترک روستا نمی‌شدند؛ هرچند که برای کارهای موقت و فصلی به‌جای دیگر می‌رفتند که تعداد آن‌ها بسیار کم بوده است.

روستای ماخونیک، شاید باورتان نشود تا ۱۰ سال پیش ساکنان روستای ماخونیک تنها دو وعده غذا می‌خوردند و در فرهنگ آن‌ها وعده‌ای غذایی به نام ناهار وجود نداشت. البته این نحوه غذا خوردن در بسیاری از مناطق اروپا در قرن‌های ۱۰ تا ۱۲ رایج بوده است. تا چند دهه قبل ماخونیکی‌ها با گندم آشنا نبودند و غذای سنتی آن‌ها چغندر و شلغم پخته به اسم پختک است و تا سال ۸۴ نیز همچنان قوت غالب آن‌ها بود.

روستای ماخونیک؛ مردمان ماخونیک لباس‌هایی به مانند بلوچی‌ها دارند و شلوار، پیراهن و دستار می‌پوشند.

طبس مسینا؛ قلعه طبس مسینا در شهرستان درمیان، واقع شده است. با توجه به پلان مدور قلعه احتمال می‌‌رود این اثر متعلق به قبل از اسلام باشد و در دوره اسلامی مورد بهره‌‌برداری قرارگرفته است.

آسبادهای طبس مسینا در دو بخش یکی در داخل و قسمت دیگر در خارج از محوطه شهر واقع شده و به فراخور نیاز، به معماری این آسبادها افزوده شده است و به نوعی نشانگر جمعیت در دوران ساخت آنها بوده است. آسبادها دارای معماری یک دست و منظم دارای دو اشکوبه شامل آس‌خانه طبقه فوقانی و طبقه همکف می‌باشد.

مسجد سنتی روستای فورگ؛ وستای فورگ کاملاً در دامنه کوه مؤمن آباد واقع شده، دارای آب‌‌و‌هوای سرد کوهستانی است و جزء مناطق ییلاقی خراسان‌جنوبی به شمار می‌رود.

قلعه فورگ؛ ساخت این قلعه در زمان نادرشاه توسط میرزا بقاخان، حاکم منطقه شروع شد. پس از او پسرش میرزا رفیع‌خان ساخت قلعه را به اتمام می‌رساند.

قلعه فورگ؛ قلعه فورگ در 110 کیلومتری شرق بیرجند، روستای فورگ، از توابع شهرستان درمیان و در فاصله 5 کیلومتری آن قرار دارد.

مسجد تاریخی هندوالان، باشکوه‌ترین اثر تاریخی شهر درمیان، متعلق به دوره تیموری و در استان خراسان جنوبی قرار گرفته است. مسجد جامع هندوالان دارای تزئینات زیبا و با ارزشی است که سبب برتری این مسجد در میان سایر مساجد شهرستان درمیان شده است. اهالی اين روستا معتقدند اين مسجد، هزار سال قدمت داشته و توسط «سيف الله» پسر «منصور» ساخته شده‌ است. روستای هندوالان را در گذشته هرندووا نیز می‌نامیدند، اما عظمت روستا باعث شد که به نام هند کوچک نیز معروف شود.

مسجد سنگی روستای هندوالان، قدیمی‌ترین اثر تاریخی بیرجند در شهرستان درمیان، با بیش از ۱۰۰۰ سال قدمت همچنان یکی از زیباترین بناهای این شهرستان است. این مسجد متعلق به قرون هفتم، هشتم هجری قمری است. بخش‌های این بنا شامل صحن گنبد آن که شبستان ستون‌دار در دو طرف گنبد خانه قرار گرفته روشنایی این بنا را تامین می‌کنند.

مسجد سنگی روستای هندوالان؛ معماری بسیار زیبای این مسجد آن را به مسجد سنگی نیز معروف کرده است.

چنشت، سرزمین رنگ‌های ایران؛ دامن‌های چین‌دار،روسری، شلوار و... همه رنگی هستند و اگر پولدارتر باشند، درخشندگی و براقیت این لباس‌ها بیشتر است. این‌جا حتی درٍ خانه نشستن هم آداب خودش را دارد. لباس‌های رنگی برق‌برقی، کفش پاشنه‌دار، جوراب‌های رنگی لباس‌های یک گردهمایی زنانه شیرین است که دقیقا مقابلِ درٍ ورودی خانه‌ها برگزار می‌شود.

چنشت، سرزمین رنگ‌های ایران؛ دامن‌های چین‌دار،روسری، شلوار و... همه رنگی هستند و اگر پولدارتر باشند، درخشندگی و براقیت این لباس‌ها بیشتر است. این‌جا حتی درٍ خانه نشستن هم آداب خودش را دارد. لباس‌های رنگی برق‌برقی، کفش پاشنه‌دار، جوراب‌های رنگی لباس‌های یک گردهمایی زنانه شیرین است که دقیقا مقابلِ درٍ ورودی خانه‌ها برگزار می‌شود.

در روستای چنشت هر زنی،حتی دختربچه‌ها، باید برای عروسی، یک کلاه پر از سکه‌های عتیقه نقره سر کند. هرقدر سن افراد بیشتر باشد این کلاه باید سکه نقره بیشتری داشته باشد. سکه‌های عتیقه‌ای که همیشه در عتیقه فروشی‌ها با بالاترین قیمت تهیه می‌شوند. اما برای خود عروس از چند لایه کلاه، تاج، انواع گردنبندها با وزن سنگین و قفل‌ها و چیزهایی که هرکدامشان نماد داستانی است،استفاده می‌شود. عروسک نماد عروس و آرایش عروس است و باید در خانه هر عروسی باشد.

آسبادهای قدیمی شهر طبس مسینا

قلعه فورگ؛ قلعه باعظمت و کم‌نظیر فورگ یا قلعه میرزا رفیع‌خان که خوشبختانه تا حدود زیادی از گزند حوادث مخرب طبیعی و مصنوعی و دست تطاول زمانه در امان مانده است، همچون نگینی شاهوار در میان آثار باستانی و تاریخی استان خراسان جنوبی می‌درخشد. این بنا در در زمره‌ی 10 قلعه تاریخی مهم کشور و از آثار مهم و قابل توجه ایران است که علاوه بر جایگاه ملی، ظرفیت ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو را دارا می‌باشد.

روستای چنشت؛ معروف به سرزمین رنگ‌های ایران.

مسجد تاریخی روستای هندوالان.

روستای چنشت؛ سرزمین رنگ‌های ایران. این روستای اسرارآمیز در 60 کیلومتری جنوب شرقى بیرجند در استان خراسان‌جنوبی قرار دارد. وقتی به این استان سفر می‌کنید، با عبور از راه‌های پرپیچ و خم کوهستانی، به دره‌ای می‌رسید که، چنشت رنگارنگ را در دل خود جای داده است. شاید در نگاه اول درها و پنجره‌های سبز و صورتی و نارنجیشان برایتان عجیب به نظر بیاید، اما کمی جلوتر، متوجه تنوع پوشش چشم‌نواز کودکانی می‌شوید که با لبخند از کنارتان عبور می‌کنند.

روستای چنشت؛ سرزمین رنگ‌های ایران. این روستای اسرارآمیز در 60 کیلومتری جنوب شرقى بیرجند در استان خراسان‌جنوبی قرار دارد. وقتی به این استان سفر می‌کنید، با عبور از راه‌های پرپیچ و خم کوهستانی، به دره‌ای می‌رسید که، چنشت رنگارنگ را در دل خود جای داده است. شاید در نگاه اول درها و پنجره‌های سبز و صورتی و نارنجیشان برایتان عجیب به نظر بیاید، اما کمی جلوتر، متوجه تنوع پوشش چشم‌نواز کودکانی می‌شوید که با لبخند از کنارتان عبور می‌کنند.

روستای چنشت؛ سرزمین رنگ‌های ایران. این روستای اسرارآمیز در 60 کیلومتری جنوب شرقى بیرجند در استان خراسان‌جنوبی قرار دارد. وقتی به این استان سفر می‌کنید، با عبور از راه‌های پرپیچ و خم کوهستانی، به دره‌ای می‌رسید که، چنشت رنگارنگ را در دل خود جای داده است. شاید در نگاه اول درها و پنجره‌های سبز و صورتی و نارنجیشان برایتان عجیب به نظر بیاید، اما کمی جلوتر، متوجه تنوع پوشش چشم‌نواز کودکانی می‌شوید که با لبخند از کنارتان عبور می‌کنند.

روستای چنشت؛ سرزمین رنگ‌های ایران. این روستای اسرارآمیز در 60 کیلومتری جنوب شرقى بیرجند در استان خراسان‌جنوبی قرار دارد. وقتی به این استان سفر می‌کنید، با عبور از راه‌های پرپیچ و خم کوهستانی، به دره‌ای می‌رسید که، چنشت رنگارنگ را در دل خود جای داده است. شاید در نگاه اول درها و پنجره‌های سبز و صورتی و نارنجیشان برایتان عجیب به نظر بیاید، اما کمی جلوتر، متوجه تنوع پوشش چشم‌نواز کودکانی می‌شوید که با لبخند از کنارتان عبور می‌کنند.

روستای چنشت؛ سرزمین رنگ‌های ایران. این روستای اسرارآمیز در 60 کیلومتری جنوب شرقى بیرجند در استان خراسان‌جنوبی قرار دارد. وقتی به این استان سفر می‌کنید، با عبور از راه‌های پرپیچ و خم کوهستانی، به دره‌ای می‌رسید که، چنشت رنگارنگ را در دل خود جای داده است. شاید در نگاه اول درها و پنجره‌های سبز و صورتی و نارنجیشان برایتان عجیب به نظر بیاید، اما کمی جلوتر، متوجه تنوع پوشش چشم‌نواز کودکانی می‌شوید که با لبخند از کنارتان عبور می‌کنند.

برچسب‌ها