به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از ناسا، ماموریت «دارت» (تست تغییر مسیر سیارک مضاعف» (DART) در سال ۲۰۲۲ انجام شد و طی آن سازمان ناسا فضاپیمایی را برای برخورد عمدی با سیارک «دیمورفوس» (Dimorphos) و تغییر مسیر آن ارسال کرد. اکنون دانشمندان به اطلاعات جدیدی درباره منشا آن سیارک همچنین علت تاثیرگذاری خوب فضاپیمای ارسالی در تغییر مدار دیمورفوس دست یافته اند.
این تیم از محققان در پنج مقاله جدید در نشریه ارتباطات طبیعت اقدام به بررسی زمین‌شناسی (ژئولوژی) آن منظومه سیارکی دوتایی شامل ماهک دیمورفوس و سیارک دیگر موسوم به «دیدیموس» (Didymos) کرده‌اند تا بتوانند منشا همچنین سیر تکامل آن و خصوصیات فیزیکی آن را مشخص کنند.
توماس استاتلر از دانشمندان ارشد ناسا گفت: این یافته‌ها به ما دیدگاه های جدیدی درباره نحوه تغییر سیارک‌ها در طول زمان می‌دهد. این مساله نه تنها برای شناخت اجرام نزدیک زمین که در مرکز توجه دفاع سیاره‌ای است بلکه برای توانایی خواندن تاریخ منظومه خورشیدی اهمیت دارد. این بخشی از دانش تازه‌ای است که از ماموریت دارت به دست آورده ایم.
این محققان در مقاله‌ای ژئولوژی هر دو سیارک را تحلیل کرده و به نتایجی درباره مواد سطح آنها و ویژگی‌های درونی آنها رسیده اند. برخی فرایندهای طبیعی وجود دارد که می‌تواند چرخش سیارک‌های کوچک را سریع کند و شواهد فزاینده‌ای در دست است که این فرایندها ممکن است مسئول تغییر شکل این اجرام یا حتی کنده شدن مواد از روی سطح آنها باشند.
بررسی داده‌ها نشان داده هر دو سیارک یاد شده خصوصیات سطحی ضعیفی دارند که موجب این نتیجه گیری شده که سطح دیدموس ۴۰ تا ۱۳۰ بار قدیمی‌تر از دیمورفوس است. قدمت اولی حدود ۱۲.۵ میلیون سال و دومی کمتر از ۳۰۰ هزار سال برآورد شده است. قوت پایین سطح دیمورفوس احتمالا موجب تاثیر مهم دارت بر مدار آن شده است. خصوصیات فیزیکی دیمورفوس نشان می‌دهد این سیارک در مراحلی شکل گرفته و احتمالا با مواد به ارث برده از سیارک مادر آن یعنی دیدیموس ساخته شده است.