به گزارش ایرنا، شهرام احمدزاده که چند روزی است به همت مرکز هنرهای نمایشی، مهمان خراسان شمالی شده است تا اندوخته‌ها و تجربیات خود را در حوزه نمایشنامه نویسی در اختیار علاقه مندان به نمایشنامه نویسی قرار دهد و تلاش می‌کند تا با تربیت و پرورش استعدادهای موجود، نسل تازه ای از نمایشنامه نویسان خوب را به جامعه تئاتری تزریق کند، به بهانه این حضور گپ و گفتنی کوتاه داشتیم.
این مولف و پژوهشگر که بیش از ۲ دهه است در عرصه نمایشنامه نویسی فعالیت دارد و با او از ظرفیت‌های استان در عرصه نمایشنامه نویسی، چگونگی ورود تئاتر به سبد فرهنگی خانواده‌ها و نقش مدیران و دولت ها در بهبود و حمایت از جریان تئاتر سخن گفتیم.
سرمایه‌گذاری؛ حلقه مفقوده تئاتر
این نمایشنامه نویس مطرح با اشاره به ظرفیت‌های استان در عرصه نمایشنامه نویسی بر ضرورت سرمایه گذاری در این حوزه و برپایی کارگاه‌ها تاکید کرد و می گوید: از این طریق می‌توان استعدادهای فراوانی که در ادر زمینه نمایشنامه نویسی این خطه وجود دارد را شکوفا کرد.
احمدزاده با بیان این که در این چند روز شاهد استقبال خوب علاقه مندان و پیگیری آن‌ها برای یادگیری و تلاش برای نوشتن بودم، می افزاید: با وجود افراد مستعد به طور قطع می‌توان از این دوره به نمایشنامه‌های خوب رسید، البته این اتفاق منوط به صرف زمان یک تا یک و نیم ساله است تا تلاش‌ها به ثمر بنشیند.
وی البته به این مسئله که در بسیاری از مواقع شاهد برگزاری کارگاه‌های آموزشی در استان‌ها هستیم که به دلیل بعد مسافت به چند روز خلاصه می‌شود و تنها می‌توان انتقال تجربه داشت، گریزی زد و عنوان می کند آموزش زمان‌بر است و اگر مسئولان برنامه بلند مدت داشته و روی آموزش متمرکز شوند به طور قطع نتیجه آن را خواهیم دید.
آموزش؛ راه نجات تئاتر
این هنرمند ضمن استقبال برای حضور در سلسله کارگاه‌های نمایشنامه نویسی در استان به واسطه انرژی خوب هنرجویان و تلاش‌های آن‌ها و شناخت دوطرفه ای که در بستر این کارگاه شکل گرفته است، می گوید: با توجه به حجم بالای برنامه هایم، علاقه مندم در صوت زمان خالی، کارگاه‌های آموزشی را تداوم بخشم.
این مدرس کارگاه و مولف و پژوهشگر در بخش دیگری از سخنانش به اهمیت و نقش نمایشنامه در تولید اثر فاخر اشاره کرد و از این که ضعف نمایشنامه نویسی به مفهومی که مدیران فکر می کنند، نداریم، سخن گفت و می افزاید: اگر مسابقه نمایشنامه نویسی برگزار شود شاهد ارسال حجم بسیاری نمایشنامه هستیم، درحالی که ضعف نمایشنامه نویسی در بعد کیفیت و محتواست و نه کمیت.
وی ادامه می دهد: از این روی می‌طلبد روی آموزش سرمایه گذاری بلند مدت داشته باشیم؛ البته آموزش به معنای علمی و نه انتقال تجربه.
او که عضو هیات انتخاب بخش مسابقه «تئاتر دانشجویی» چهل و دومین جشنواره تئاتر فجر و انتخاب متون بخش صحنه‌ای جشنواره «سردار آسمانی» را در کارنامه هنری اش دارد، با مهم برشمردن تئاتر در دسته بندی فرهنگی و ضرورت سرمایه‌گذاری روی آن می گوید: متاسفانه در تئاتر با وجود این که مهم ترین بخش حوزه فرهنگ است، به اندازه سینما، موسیقی و هنرهای تجسمی سرمایه گذاری صورت نمی گیرد.
جشنواره‌زدگی مدیران؛ آفت اصلی تئاتر
وی در بخش دیگری از سخنانش جشنواره زدگی را آفت اصلی و مهم نگاه مدیران برشمرد و افزاید: وضعیت فرهنگ و هنر، توسعه عددی نیست بلکه ماهیت اجتماعی دارد و برای کاهش آسیب‌های اجتماعی، بالا بردن وضعیت فرهنگی جامعه، برطرف کردن گسست های اجتماعیبه طور قطع تئاتر راهگشاست.
مدرس کارگاه «نویسای نقش» با توجه به رویکرد ایجاد شده مبنی بر تولید تئاتر برای جشنواره و رسیدن به اجرای عموم نه بالعکس آن، معتقد است که مشکل، اهالی تئاتر نیستند زیرا ضرورت تئاتر را درک می کنند، بلکه این مدیران هستند که درکی از این مسئله ندارند.
وی ادامه می دهد اگر در استان تئاتر صرفا برای حضور در جشنواره تولید می‌شود به خاطر کم کاری و عدم حمایت مدیران است.
احمدزاده، اجرای عموم تئاتر در طول سال را همچون خونی در رگ‌های فرهنگ دانست و لازمه سرپا بودن فرهنگ را در جریان بودن تئاتر به عنوان مهم ترین بخش حوزه فرهنگ عنوان کرد.
این نویسنده؛ مدیریت و برنامه ریزی از سوی مدیران برای اجرای عموم در طول سال و زمانبندی اجرا و حضور در جشنواره را ضروری خواند و بر اهمیت آشتی دادن مخاطب با تئاتر تاکید کرد و گفت که در این میان نقش مدیران در تحقق این مهم ضروری است و مدیران فرهنگی باید در صحنه باشند و صرف برگزاری چندین رویداد برنامه ریزی شده، نمی توان راه به جایی برد.
نخستین دوره نمایشنامه نویسی «نویسای نقش» در قالب یکی از طرح های مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به همت انجمن هنرهای نمایشی ایران، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی و انجمن هنرهای نمایشی هفته گذشته برای علاقه مندان جوان به نمایشنامه نویسی در بجنورد برگزار شد.