به گزارش ایرنا، جریان‌سازی توسعه پایدار، مقوله‌ای مهم در حیات و نشاط هر کشور است و به این منظور نگاه حاکمیت باید به جایگاه رسانه تغییر کرده و در سطوح کلان تصمیم‌سازی به لحاظ قوانین، تقویت بنیه حرفه‌ای و تخصصی و نیروی انسانی به صورت ویژه دیده شود تا بتواند با بومی کردن مسایل و مقولات جهانی، منطبق با منافع ملی و فرهنگ جامعه، مسیر اهداف توسعه‌ای را تسهیل کند.
توسعه پایدار در چارچوب مشارکت توده انسانی آگاه، خودساخته و همراه با اهداف طراحی شده است و نقش بالقوه رسانه‌ها در فرآیند شکل‌گیری توسعه کشور با به اشتراک گذاری نوآوری و نظرات، پاسخگویی اصحاب قدرت، تقویت تریبون‌های گفت و گو در لایه‌های مختلف جامعه برجسته می‌شود و رسانه‌ای در ادای این تکلیف موفق است که متعهدانه و با برنامه حرکت کند و به عنوان پایه چهارم دموکراسی ظرفیت‌های خود را برای ترویج جریان آزاد اندیشه‌ها بارور کند.
با توجه به اینکه منطق و شکل هر رسانه در فراگرد ارتباطات توسعه‌ای موثر است، رسانه‌های محلی نیز با توجه به شرایط کشور و اقتضائات فرهنگی و اقتصادی جامعه باید با داشتن رویکرد توسعه‌ای به لحاظ ساختاری و محتوایی عامل تغییر به مطلوب باشند تا بتوانند نقش خویش را در فرایند توسعه ایفا کنند، زیرا همه اجزای جامعه بایستی متناسب با هم تغییر کنند تا توسعه اتفاق بیفتد.
ایفای نقش رسانه‌ها در جذب مردم و جلب همکاری آنان موجب تحقق توسعه همه جانبه کشور می‌شود و این امر نیازمند برنامه‌ریزی و اقدامات ویژه‌ای از جمله آشنا کردن مردم با محتوا و اهداف توسعه، جلب مشارکت کارشناسان و صاحب نظران در اهداف کلان کشور و نظارت عمومی و کمک به مسئولان برای تحقق توسعه است.
در مجموع می‌توان گفت توسعه به مثابه فرآیند تغییر و حرکت از وضعیت موجود به وضعیت مطلوب مستلزم تغییرات اساسی در رفتارها و نگرش‌های انسانی است و کشورهای در حال توسعه به این نتیجه رسیده‌اند که استفاده گسترده از رسانه‌ها در تحقق این مهم باید کانون توجه‌ها باشد، چرا که بدون رسانه مستقل و دلسوز و کارآمد و همراه به هیچ عنوان نمی‌توان گامی در مسیر توسعه همه جانبه جامعه برداشت.
کدام رسانه می‌تواند در توسعه پایدار جامعه تاثیرگذار باشد
باید توجه داشت که تنها رسانه‌ای می‌تواند در مسیر توسعه جامعه تاثیرگذار باشد و رسالت ذاتی خود را به منصه ظهور بگذارد که خود در مسیر توسعه قرار دهد، به این معنا که در افق بلندمدت، رسانه‌ها باید تغییر کنند و از طرفی نیازهای زمانه خود را جلوتر از دولت‌ها بشناسند.
عبور از روزنامه نگاری سنتی و مسلح شدن به ابزار و فناوری روز، تقویت جایگاه گزارش‌های تحقیقی، سازماندهی اطلاعات، اشراف به تحولات روز و تقویت اخلاق مداری حرفه‌ای در اطلاع رسانی، لازمه خانواده بزرگ اطلاع رسانی در کشور به منظور مشارکت در گفتمان‌سازی توسعه پایدار است و در این حوزه باید به سرعت در ساختارهای عملیاتی تغییرات محسوسی رخ دهد و طرحی نو درافکنده شود.
با توجه به عمیق‌تر شدن جراحات زیست محیطی، چالش کم آبی، ابعاد و زوایای تهدیدآمیز سلامت با عوامل نوپدید و بازپدید و تغییرات مناسبات جمعیت و اقلیم کشورها که در مدیریت هزاره نوین در تمامی کشورها به گونه‌ای نمود دارد و موفقیت در کاهش و مهار این مسایل به تنهایی در حوزه تصمیم‌سازی و اجرا امکان‌پذیر نیست، می‌طلبد که رسانه‌ها به عنوان شاهرگ گفتمان ساز در جامعه به کمک مدیران بیایند و در همراهی بخش‌های مختلف جامعه و افکار عمومی نقش آفرینی کنند.
کلام آخر:
رسانه‌ها با فرهنگ‌سازی، آموزش، حساسیت زایی، شورآفرینی، ایجاد امید و انگیزه، زدودن باورها و ذهنیات بازدارنده، توجه دادن به ضرورت و اهمیت توسعه همه جانبه و پایدار، اطلاع رسانی مستمر از کم و کیف فرآیند توسعه در همه ابعاد و آثار آن، آسیب شناسی و آسیب زایی از روند توسعه، شناسایی و برجسته‌سازی ضعف‌های توسعه در کشور ، ایجاد ارتباط با دستگاه‌های اجرایی، تبادل اطلاعات با دست اندرکاران و مجریان بخش‌های مختلف، می‌تواند جایگاه و نقش رسانه‌ها را در توسعه ایفا کند.
باوجود ظرفیت‌های برجسته و کارآمدی که در رسانه نهفته است، اما جایگاه آن همچنان در جامعه و به خصوص در لایه‌های مدیریتی نهادهای مختلف اجرایی و حاکمیتی آنچنان که باید شناخته شده نیست، بنابراین اگر از رسانه به عنوان پل ارتباطی مردم و مسئولان و چشمان بیدار جامعه انتظار بیان واقعیت‌ها، گفتمان‌سازی و جریان‌سازی مسائل مختلف جامعه می‌رود، این قشر هم از مسئولان انتظار دارند که نهایت همکاری با آنها را داشته باشند و هر بار که نیاز است پاسخگوی آنها باشند.
برخی افراد تمام ظرفیت‌های رسانه را خلاصه در دوربین رسانه ملی می‌دانند که این هم نشان از ناآگاهی این افراد از ظرفیت رسانه دارد، چرا که هر رسانه یک ظرفیت ویژه دارد و حتی یک کانال خبری در فضای مجازی که هیچ مجوزی از هیچ نهادی ندارد و حتی هویت مدیر آن کانال خبری هم مشخص نیست در جای خود می‌تواند با انتشار یک خبر مثبت امید و نشاط را در جامعه متبلور کند و در مقابل می‌تواند با یک خبر منفی آب در آسیاب دشمن بریزد، بنابراین رسانه‌ها انتظار دارند مدیران و مسئولان نهادهای اجرایی جایگاه رسانه‌ها را آنچنانکه هستند بشناسند و در انعکاس اخبار همه رسانه‌ها را با یک چشم ببینند و امتیازی برای رسانه‌ای خاص قائل نشوند.