قزوین - ایرنا - امروز نقش بی‌بدیل خبرنگاران در آگاهی بخشی به جامعه و تنویر افکار عمومی بیش از هر زمان دیگری احساس می شود و مردم بیش از گذشته با سختی های این حرفه آشنا شده و به آگاهی رسیده اند.

به گزارش خبرنگار ایرنا، آخرین پیام و مکالمه شهید محمود صارمی با خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا)، خبر فوری وی مبنی بر سقوط مزار شریف در ۱۷ مرداد ماه سال ۷۷ به دست افراطیون طالبان بود که حتی جمله خود را نتوانست کامل کند و سرانجام نیز توسط این گروه افراطی به شهادت رسید و امروز نیز به روز خبرنگار نامگذاری شد.

خبرنگاری یعنی همین، دل به طوفان زدن و نوشتن از وقایع حقیقی حتی به قیمت گرفته شدن جان، باید عشق به نوشتن از حقیقت در وجودت ریشه داشته باشد که بتوانی در این حیطه فعالیت داشته باشی و آن را به عنوان یک شغل خود انتخاب کنی.

خبر، روز و شب نمی شناسد و مغز خبرنگاران هنگام خواب نیز بیدار است، افرادی که می‌خواهند وارد این شغل شوند، باید به طور حتم از ساعات کاری و نوع زندگی خبرنگاران مطلع باشند.

کجاست گوش شنوا؟

خبرنگار، عزت را می خرد و با ذلت در ستیز و از ظلم و بی‌عدالتی جهان گریزان و بیزار است و پای درددل تمام کسانی می نشیند که دردی دارند، یعنی گوش شنوای دل های پر و تنها است اما آیا کسی پای دردل خبرنگاران می نشیند؟ اگر نشست می تواند سختی ها و مشکلات موجود در این کار را درک کند؟

مشکلاتی از جمله شرایط سخت معیشتی خبرنگاران که باعث شده تعداد زیادی از آنان در همین قزوین به ناچار وارد مشاغل دیگر شوند یا اینکه در کنار حرفه خبرنگاری، کارهای دیگری نیز انجام دهند.

مشکلات این حرفه با وجود اهمیت فراوان این شغل در مسیر آگاهی، اما به درستی مورد توجه قرار نمی گیرد برای مثال یکی از مهمترین چالش‌های میان رسانه‌های قزوین عدم ساماندهی خبرنگاران در استان است، افرادی که توانایی و سواد لازم را در حوزه رسانه ندارند و به نام خبرنگاری در واقع راه بیراهه را می روند و در نهایت نیز منجر به آسیب دیدن و بی‌انگیزه شدن این حرفه در عرصه فعالیتشان می شود.

مشکلات این صنف فقط به این حوزه محدود نمی شود بلکه در حال حاضر فقدان بیمه برای برخی خبرنگاران و عدم امنیت شغلی نیز از دیگر معضلات پیش روی خبرنگاران محسوب می شود.

همچنین داشتن نگاه از بالا به پایین برخی از مسوولان، به خصوص زمانی که برای تهیه یک گزارش به آنها مراجعه می کنید، یا همکاری نمی کنند یا با اکراه پاسخ می دهند، نشان از عدم درک آنها از جایگاه رسانه دارد چرا که اگر قبول کنیم رسانه و خبرنگار می‌تواند بازوانی برای دولت، شرکت‌ها، سازمان‌ها و صنایع باشد، باید از این ظرفیت استفاده شود و نباید همواره دیدگاه کوچک کردن رسانه و کم توجهی به این حرفه را داشت.

نمی خواهیم چراغ حقیقت خاموش شود

ما خبرنگاران، دردهای مردم جامعه را می شنویم در مقابلش احساس مسوولیت می کنیم، برایش راه چاره می جوییم و حتی به قیمت زیر سوال رفتن خودمان، اما برای رفع و رجوع آنها تلاش می کنیم.

روز خبرنگار به ما یادآوری می کند که در سکوت مراقب جامعه هستیم، در بزنگاه ها حضورمان فعال می شود و با تمام مشکلات اما ادامه می دهیم چرا که نمی خواهیم چراغ حقیقت خاموش شود.

بر اساس آمار رسمی، روزنامه‌نگاری و خبرنگاری در کشورهای پیشرفته در زمره مشاغل معتبری قرار می‌گیرد که از درجه اهمیت قابل توجهی برخوردار است؛ این جایگاه برای اهالی خبر و خبرنگار، به دلایلی چون سختی و فشردگی کار، خطیر بودن، در مظان اتهام قرار گرفتن و بسیاری موارد دیگر بدیهی به نظر می‌رسد اما در کشور ما خبرنگاران با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند چرا که هیچ‌گونه تضمینی برای آینده شغلی آنان وجود ندارد.

رهاورد:

اگرچه تغییر اساسی به لحاظ کمی و کیفی در وجوهات مختلف عرصه خبرنگاری ایجاد شده، اما مشکلات خبرنگاران همچنان به قوت خود باقی است، شاید بتوان به جرات گفت که این حرفه این روزها استقلال خود را از دست داده و مسایل و مشکلات مالی برجسته‌ترین دغدغه خبرنگاران محسوب می شود، این مساله به عنوان جدی‌ترین آسیب در عرصه خبرنگاری تلقی می‌شود و مدیران عرصه مطبوعات نیز خود با این مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند.

همچنین مشکلات مالی مدیران نیز منجر به بی‌ثباتی مطبوعات و تحت‌الشعاع قرار گرفتن زندگی خبرنگاران می‌شود که به نظر می رسد تلاش بیشتر در این عرصه از سوی برخی نهادهای مربوط به این حرفه از جمله خانه مطبوعات می تواند تا حدودی مشکلات خبرنگاران را روز به روز کمرنگ و کمرنگ تر کند.