حجت‌الاسلام محمدصادق کفیل به خبرنگار معارف ایرنا گفت: اگر در منابع دینی علائمی به عنوان علامت های ظهور مطرح شده، یکی از دلایل مهم آن جلوگیری از حرکت مدعیان و مقابله با آنان بوده است تا مردم دچار آسیب ها و انحراف ها نشوند؛ نه این که خود این روایات ایجاد انحراف کند. بنابر این درخصوص روایاتی که درباره علائم ظهور مطرح شده باید به موضوع هایی همچون زمان بیان روایت و چگونگی بیان آن از سوی امام و این که روایت را برای چه کسی گفته، توجه کنیم و نکته دیگر این که معمولا روایات علائم ظهور، روایاتی ضعیف هستند.
وی افزود: علائم ظهور را نمی‌توان به عنوان مقدمه و شرط ظهور دانست و هر اتفاقی را نمی‌توان به ظهور امام زمان (عج) ارتباط داد. ظهور به شرایطی همچون عدالت خواهی، ظلم ستیزی و آمادگی دنیا ارتباط دارد. یعنی دنیا باید امام زمان (عج) را بخواهد و تشنه عدالت و ظلم ستیز باشد. بر همین اساس حرکت امام خمینی(ره) و انقلابی که در کشور رخ داد، بر اساس بسترسازی شرط ظهور بوده ولی حضرت امام(ره) هیچگاه در ادبیات گفتاری خود یا در شروع انقلاب اشاره ای بر اساس علائم ظهور نکردند.
وی اضافه کرد: استفاده از روایات علائم ظهور یکی از آسیب‌هایی است که در این حوزه وجود دارد ولی آسیب بدتر تطبیق حوادث با علائم است. یعنی اگر روایتی صحیح باشد و از سوی امام معصوم نیز صادر شده باشد، تطبیق آن روایت با یک موضوع اشکال دارد.
وی ادامه داد: مشکل بعدی و جدی تر این است که علائم به طور معمول نقشی در ظهور حضرت مهدی (عج) ندارد. یعنی بر فرض صحت روایت و صدور آن از سوی امام و بر فرض این که علامت مورد نظر با موضوعی که ما تطبیق می کنیم، درست باشد. مثلا اگر در روایت از مرگ سفید یاد شده و تطبیق مرگ سفید نیز درست باشد، این علامت نقشی در ظهور ندارد.
این پژوهشگر مذهبی ادامه داد: آسیب بدتری که در این زمینه وجود دارد این است که وقتی علائم ظهور را اینگونه مطرح می‌کنیم و حوادث مختلفی را به آن ارتباط می‌دهیم، معنای آن این است که باید از این وقایع خوشحال شویم. بنابراین وقتی مثلا از کرونا به عنوان علامت ظهور نام می بریم، باید از انتشار این ویروس خوشحال شویم و بگوییم ظهور نزدیک است!
وی افزود: کسانی که به چنین مسائلی دامن می زنند، متوجه این آسیب نیستند که طرح اینگونه مسائل باعث می شود جامعه از امام فاصله بگیرد. چون وقتی می گوییم آمدن امام زمان (عج) با چنین ضربه ها و سختی هایی همراه است، به طور طبیعی مردم می گویند ای کاش امام در زمان ما نمی آمدند.
کفیل اضافه کرد: برخی فکر می کنند با بیان این اتفاق ها امید را در میان مردم ایجاد می کنند و مردم به امام زمان عشق پیدا می کنند در حالی که فکر نمی کنند تطبیق این علائم و بیان این جملات سبب زدگی مردم از حضرت مهدی (عج) می شود و مردم می گویند اگر قرار است دچار چنین بدبختی هایی شویم، بهتر است که زمان ما دوران ظهور امام زمان نباشد.
وی اضافه کرد: البته تطبیق دادن علائم از سوی افراد است یا این که برخی با علائم ظهور می خواهند تعیین وقت کنند. به همین دلیل وقتی باران فراوانی می بارد، برخی می گویند این باران یکی از علامت های ظهور است و هر اتفاقی را به علامت ظهور ارتباط می دهند درحالی که بزرگان و اندیشمندان ما هیچگاه در طول تاریخ سرگرم علائم ظهور نشدند. بلکه گفتند باید برای ظهور آماده شویم و جامعه باید مهیا شود تا ظهور رخ دهد.
کفیل اضافه کرد: مهیا شدن برای ظهور امام زمان (عج) به معنای فرار از ظلم نیست بلکه شناخت عدل است. یعنی کسی که حرم امام معصوم را بشناسد، به سوی آن می رود نه این که هنگام بیماری به حرم برود. برخی تصور می کنند هنگام بیماری و گرفتاری باید به سوی خدا رفت درحالی که باید خدا را شناخت تا به سوی درگاه الهی رفت و زمانی که ما برکات ظهور را بدانیم، به سوی آن حرکت می کنیم و لذا لازم نیست به ستوه بیاییم آنگاه به سوی ظهور حرکت کنیم.