به گزارش روز یکشنبه ایرنا از خبرگزاری آسوشیتدپرس، این واکنش پرسش برانگیز پس از آن مطرح شد که یکی از معاونان توسک، ادعاها در مورد دست داشتن ورشو در این انفجار را رد کرد.
از سوی دیگر، وال استریت ژورنال روز پنجشنبه هفته گذشته در گزارشی نوشت: مقامات اوکراینی مسئول انفجار خطوط لوله نورد استریم ۱ و ۲ در سپتامبر ۲۰۲۲ (شهریور ۱۴۰۱) هستند؛ انفجاری که دسترسی آلمان را به یک منبع مهم انرژی قطع کرد و سبب وخیم تر شدن بحران انرژی در اروپا گردید.
آسوشیتدپرس یادآور شده است که آلمان در پروژه خط لوله نورد استریم با روسیه شراکت داشت و لهستان هم پیش از این انفجار و از مدت‌ها پیش اعلام کرده بود که منافع امنیتی آن در پی خط لوله نورد استریم لطمه دیده است.
به نوشته این خبرگزاری آمریکایی، به نظر می‌رسد توسک با این اظهارنظر در شبکه «ایکس»، به شیوه ای خاص به ادعای آگوست هانینگ رئیس پیشین آژانس اطلاعات خارجی آلمان که به روزنامه آلمانی «دی ولت» گفته بود حمله به خطوط لوله گاز نورد استریم باید با حمایت لهستان انجام گرفته باشد، واکنش نشان داده است. هانینگ در این مصاحبه تاکید کرده بود که آلمان باید به دنبال گرفتن غرامت از لهستان و اوکراین باشد.
هرچند کریستوف گوکوفسکی معاون نخست‌وزیر لهستان و وزیر امور دیجیتال، با رد اتهام های این مقام اطلاعاتی سابق آلمان، گفت که اظهارات وی از مسکو الهام گرفته شده و با هدف بی ثبات کردن کشورهای عضو پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است.
همزمان دادستان‌های لهستان چهارشنبه هفته گذشته و پیش از انتشار گزارش وال استریت ژورنال، از تائید حکم تحت تعقیب برای یک مرد اوکراینی به عنوان یکی از مظنونان حمله به خط لوله نورد استریم خبر دادند که گفته شد قبل از دستگیری کشور را ترک کرده است.
لهستان، آمریکا و اوکراین از جمله مخالفان پروژه نورد استریم بودند که با دو خط لوله و برای انتقال گاز از روسیه به اروپا در امتداد بستر دریای بالتیک ایجاد شد.
با اجرای این طرح، گاز روسیه به صورت مستقیم به اروپا ارسال می شد و لهستان و اوکراین را دور می زد.
وال استریت ژورنال هم در گزارش خود آورده است که در گفت‌وگو با چهار مقام ارشد دفاعی و امنیتی اوکراین که یا در این حمله شرکت و یا از انجام آن اطلاع داشته اند، همه آنها گفتند که خطوط لوله نورد استریم، یک هدف قانونی در جنگ دفاعی اوکراین علیه روسیه بوده است. اما مقامات اوکراینی این ادعاها را رد می کنند.
نورد استریم ۱ در سال ۲۰۱۱ تکمیل شد و آغاز بکار کرد. اما نورد استریم ۲ تا پاییز ۲۰۲۱ به پایان نرسید و در نهایت هم به دلیل جنگ روسیه و اوکراین که در فوریه ۲۰۲۲ (اسفند ۱۴۰۰) شروع شد، هرگز وارد فاز عملیاتی نشد.