به گزارش سه‌شنبه‌شب ایرنا، قانون سقف بودجه مانند فصل گذشته، امسال هم یکی از بحث‌های چالش‌برانگیز و از حواشی پررنگ لیگ است. مدیران باشگاه‌های متمول و بزرگ برای هزینه بیشتر از سقف کورس گذاشته‌اند تا این قانون مانند دوره گذشته لیگ، کمتر از سوی تیم‌هایی که دست بازتری برای هزینه کردن دارند، جدی گرفته شود.
گرچه در ظاهر همه تیم‌هایی که از نظر مالی حساب پرتری دارند، از رعایت سقف صحبت می‌کنند اما تنها یک حساب و کتاب ساده از بازیکنان جدیدی که این باشگاه‌ها جذب کرده‌اند، به همراه قراردادهایی که با بازیکنان فعلی‌شان دارند، عبور از سقف بودجه را آشکار می‌کند.
در چنین اوضاع و احوالی، شاید بهترین توصیف را مدیرعامل پرسپولیس از نوع مواجهه باشگاه‌ها با این قانون بیان کرد. هر چند درباره باشگاه پرسپولیس هم مانند چند تیم دیگر شائبه هزینه اضافه بر سقف بودجه مطرح است. با این حال رضا درویش، در مصاحبه‌ای عنوان کرده که «احترام به قانون در فوتبال ایران تنها یک واژه است» و مدعی شده است که «قانون‌گرایی در لیگ جایگاهی ندارد.»
زیر پا گذاشتن قانون سقف بودجه در شرایطی است که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ مصر هستند که تیم‌ها را پایبند به قانون نشان دهند و مدعی هستند اگر تیمی هم از این قانون تخطی کند، با توجه به ابزارهای کنترلی و تنبیهی که در این قانون گنجانده شده است، با تیم‌های متخلف برخورد می‌شود.
با وجود تاکید مسئولان سازمان لیگ، به نظر می‌رسد که با توجه به نقل‌وانتقالات صورت گرفته در تابستان و اعداد و ارقامی که به عنوان مبلغ قرارداد و پول رضایتنامه بازیکنان به گوش می‌رسد، تیم‌هایی که بنیه مالی بالایی دارند، با ترفندهای مختلف مانند زیرمیزی، سقف بودجه را دور زده‌اند و تنها تیم‌هایی بالاتر از سقف هزینه نکرده‌اند که توان مالی و بودجه لازم را برای هزینه بیشتر نداشته‌اند!
البته در این بین فدراسیون فوتبال هم با اضافه کردن بند و ماده و تبصره‌های مختلف به قانون سقف بودجه در طول فصل نقل و انتقالات، زمینه را برای زیر پاگذاشتن قانونی که خودش نوشته و تدوین کرده، فراهم کرده است. آخرین نمونه این تبصره‌ها را مدیرعامل پرسپولیس روز چهارشنبه فاش کرد و گفت که در فاصله چند روز تا پایان فصل نقل‌وانتقالات، مبلغی که برای ورودی لیگ نخبگان به باشگاه‌ها تعلق می‌گیرد، به سقف بودجه باشگاها اضافه می‌شود. چنین ارفاق‌هایی، قانون سقف بودجه را که فدراسیون برای کنترل و کاهش هزینه‌ها اعمال کرده است، خنثی می‌کند.
در چنین شرایطی به نظر می‌رسد پایبندی به قانون در ماجرای قانون سقف بودجه، هم از سوی قانون‌گذار و هم از جانب باشگاههایی که باید آن را رعایت کنند، رعایت نشده است. سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال به نوعی با اضافهکردن تبصره و ماده از سقف بودجه اولیه تخطی کرده‌اند و در سوی دیگر باشگاه‌ها هم با وجود اینکه سقف بودجه اولیه به طرق مختلف افزایش پیدا کرده است، اما باز هم سعی می‌کنند با ترفندهای مختلف این قانون را زیر پا بگذارند و آن را نقض کنند.
با توجه به این شرایط در ماجرای قانون سقف بودجه، نه باشگاه‌ها و نه فدراسیون فوتبال، هیچکدام مظلوم واقع نشده‌اند، بلکه این قانون است که برای هر دو طرف در جهت محکوم کردن یکدیگر، به یک حربه بدل شده است.
با این حال، نقش فدراسیون فوتبال به عنوان نهاد قانون‌گذار در مضحکه‌ای که به واسطه قانونی موسوم به سقف بودجه در فوتبال ایران به‌راه افتاده است را باید پررنگ‌تر از باشگاه‌ها دید. به خصوص که یک مجموعه وقتی قانونی را وضع می‌کند باید همه جوانب را بسنجد و با ابراز نظارتی و بازدارندگی کامل در جهت تحقق و اجرای آن تلاش کند.
با این حال آن اراده و آن ابزار نظارتی محکم که باشگاه‌ها را ملزم به رعایت قانون کند، دیده نمی‌شود و حتی مدیران فوتبال با اضافه کردن تبصره و ماده و افزایش سقف بودجه، سعی در نزدیک کردن سقف بودجه به عدد مورد نظر باشگاه‌های متمول دارند. آن هم در شرایطی که عطش برخی باشگاه‌ها برای هزینه بیشتر از سقف تعیین‌شده و زیرپاگذاشتن قانون آن قدر زیاد است که کوتاه آمدن فدراسیون و اضافه کردن به سقف اولیه هم راضی‌شان نمی‌کند تا باز هم سقف بودجه را زیرپا بگذارند و «قانون» قربانی بزرگ فوتبال ایران لقب بگیرد!