به گزارش ایرنا، محمدعلی بهمنی شاعر و غزل‌سرای برجسته معاصر متولد سال ۱۳۲۱ در دزفول بود و شامگاه نهم شهریور در پی عارضه مغزی در ۸۲ سالگی از دنیا رفت. «باغ لال»، «در بی‌وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود»، «این خانه واژه‌های نسوزی دارد»، «شاعر شنیدنی است»، «چتر برای چه، خیال که خیس نمی‌شود» و «من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم» از دفترهای شعر او هستند.
آیین بدرقه این شاعر فردا (یکشنبه، ۱۱ شهریور) در مقابل تالار وحدت برگزار می‌شود و مراسم تشییع و بزرگداشت این شاعر فقید سه‌شنبه -۱۳ شهریور- در فرهنگسرای آوینی بندرعباس خواهد بود.
حجت الاسلام سیدعبدالله حسینی شاعر، مدیر و موسس مرکز اسلامی آفریقای جنوبی در غم فراق بهمنی این‌گونه سرود:
سرود شاعر اگر عاشقانه، خواهد ماند؛ ز اهل عشق طنین ترانه، خواهد ماند
زده است مرگ بر اندام شهر شلاقی؛ که تا ابد اثر تازیانه خواهد ماند
اگر چه آتش قلبش فرونشست ولی؛ زشمع روشن عشق این زبانه خواهد ماند
خبر بروی دل آوار گشت بهمن وار؛ برای گریه مرا این بهانه خواهد ماند
تویی طنین غزل های منزوی، شاعر؛ صدای سبز تو در آسمانه خواهد ماند
به خاک تیره تو را با دریغ می کاریم؛ به جای از تو هزاران جوانه خواهد ماند
صدای بندرعباس رفت تا ملکوت؛ غم فراق به ذهن زمانه خواهد ماند
هزار نخل نجابت، هزار بوته غزل؛ نشانده ای و ز تو این نشانه خواهد ماند
کنار ناصر و نیما و منزوی خوش باش؛ هزار در دری زآن یگانه خواهد ماند
چرا برای تو گِریم که زنده‌تر از تو؛ کسی به‌جای بدل‌های ما نه خواهد ماند
شکوه باغ تغزل سفر بخیر برو؛که نام تو به جهان جاودانه خواهد ماند