حجت الاسلام محمود اباذری به خبرنگار معارف ایرنا گفت: یکی از مهمترین شاخصه های منتظران مهدی موعود(عج)، مواسات با دیگران است. یعنی غم و درد و مشکل دیگران را غم و درد خود بداند و در پی کمک و نه تنها با مال، دستگیر مردم باشد بلکه در صورت ضرورت، جان خود را فدا کند؛ همچون رزمندگانی که زیر رگبار گلوله دشمن ، خمیده حرکت می کردند تا مردم، راست قامت بمانند و جان و مال و ناموسشان حفظ شود.
وی مواسات با برادران دینی را یکی از برترین و سریع ترین راه های تقریب به امام زمان (عج) دانست و گفت: بُرِید علجی یکی از یاران امام باقر(ع) به آن حضرت عرض کرد «شما یاران فراوانی دارید و همه گوش به فرمان شما هستند.» امام فرمود «آیا چنین صفا و صمیمیتی بین آنان هست که وقتی کسی از آنان نیازی داشته باشد، از جیب برادرش پول بردارد؟» گفت، نه و امام باقر (ع) فرمود «پس در بخشش جانشان بخیل تر خواهند بود؟» آن حضرت در ادامه فرمود «وقتی حضرت قائم قیام کند، رفاقت و دوستی برقرار خواهد شد و شخص، نیاز خودش را از جیب برادر دینی اش برمی دارد».
نویسنده کتاب دُرّ منتظران با اشاره به آیه ۱۶۵ سوره نساء گفت: سنت خدا درباره بعثت پیامبر اکرم (ص) این است که مردم، بخواهند یا نخواهند، خدا رسولش را می فرستد تا «بعد از این پیامبران، حجتی برای مردم بر خدا باقی نماند و بر همه اتمام حجت شود» اما قانون خدا درباره ظهور امام زمان (عج) این است که باید «مردم قیام به عدالت کنند».
وی ادامه داد: بنابر این خواست و تلاش و زمینه سازی مردم در این زمینه، تعیین کننده است؛ اگر شیعیان و منتظران، آنچه را که در توان دارند، به کار گرفتند و مرد میدان عمل بودند، نصرت و امداد الهی شامل حالشان خواهد شد و حجت حق، ظهور می کند و عالم گلستان می شود.
اباذری با اشاره به آیه ۱۱ سوره رعد گفت: خدا فرموده است که سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی دهد مگر آن که آنان آنچه در خودشان است تغییر دهند و این خواستن را باید در میدان عمل نشان داد که ما ابالفضلی هستیم نه زبیری و خوارجی.
این پژوهشگر حوزه مهدویت، علت طولانی شدن غیبت و تاخیر ظهور را همین مساله دانست و گفت: ما در اثر نشناختن ظرفیت های خود، اضطرار به امام را درک نکرده ایم و مرد میدان یاری‌اش نشده ایم.
وی با بیان روایتی از اصبغ بن نباته، یکی از یاران حضرت علی(ع) گفت: امیرمومنان(ع) درباره حضرت حجت (عج) می فرمود که «صاحب این امر، یک انسان شرید، طرید، فرید و وحید است.» شرید یعنی آواره و رانده شده. واژه طرید نیز به معنای کنار گذاشته شده و طردشده است. در اثر قدرنشانسی مردم در حق اهل بیت(ع)، ظالمان قدرت را به دست گرفتند و هر کدام از امامان را به شکلی به شهادت رساندند و آنگاه که خاتم اوصیاء یعنی امام زمان (عج) به امامت رسید، برای حفظ جان مبارکشان چاره ای جز غیبت نبود و آواره کوه و بیابان شدند. در واقع آن حضرت غریب و بی یاور هستند و یارانی همچون عاشوراییان ندارند که با کوله باری لبریز از معرفت، وفا و استقامت، پروانه شمع وجود امامشان شوند.