به گزارش ایرنا از خبرگزاری ملی بنگلادش، دولت داکا روز یکشنبه با تکرار موضع خود اعلام کرد که نمی‌تواند هیچ‌گونه آواره جدیدی از روهینگیا را بپذیرد. این کشور از سایر کشورها و سازمان‌هایی که امکان پذیرش این آوارگان را دارند، خواست تا مسئولیت آوارگان جدید روهینگیایی را برعهده بگیرند.
توحید حسین مشاور امور خارجه بنگلادش، در نشستی در وزارت خارجه این کشور به خبرنگاران گفت: ما به کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) به طور واضح اعلام کردیم که پذیرش روهینگیاهای بیشتری برای ما ممکن نیست.
وی اشاره کرد که کمیساریای عالی سازمان ملل متحد از بنگلادش درخواست کرده بود تا آوارگان جدید را بپذیرد، اما دولت بنگلادش قاطعانه این درخواست را رد کرده است.
حسین خاطرنشان کرد که بنگلادش تاکنون با میزبانی از یک میلیون و ۲۰۰ هزار روهینگیایی بیشتر از حد انتظار از جامعه بین‌المللی حمایت کرده است.
وی افزود: کسانی که به ما توصیه می‌کنند، بگذارید خودشان پذیرای روهینگیاها باشند.
این مشاور همچنین بیان کرد که دولت بنگلادش در حال تلاش برای جلوگیری از ورود بیشتر روهینگیاها است، هرچند که مسدود کردن کامل مرز با میانمار همچنان یک چالش بزرگ باقی مانده است.
به گزارش ایرنا، در سال ۲۰۱۲ ده‌ها هزار نفر از مردم روهینگیا از ایالت راخین رانده و مجبور به زندگی در اردوگاه‌های محقر شدند. پنج سال بعد، ارتش میانمار یک عملیات پاکسازی علیه مسلمانان روهینگیا انجام داد و دست به کشتار هزاران نفر از آنها زد که در نهایت، ۷۰۰ هزار نفر از مردم روهینگیا به کشور همسایه بنگلادش رفتند.
در ۲۵ اوت ۲۰۱۷ برابر با سوم شهریور ۱۳۹۶، صدها هزار پناهجو در میان خشونت‌های دولت میانمار در ایالت راخین، پیاده و با قایق خود را به بنگلادش رساندند. دولت میانمار سرکوب وحشیانه ای را (علیه روهینگیا) آغاز کرده بود که جامعه بین المللی، از جمله سازمان ملل متحد آن را پاکسازی و نسل کشی ارزیابی کرد.
بنگلادش از سال ۲۰۱۷ میلادی بارها تلاش کرد تا پناهجویان روهینگیا را به کشورشان بازگرداند و دست‌کم ۲ بار طی این مدت از جامعه جهانی خواست برای ایجاد محیط آرام در این کشور برای بازگشت این پناهجویان، دولت میانمار را تحت فشار قرار دهد اما بار دیگر و پس از آغاز جنگ گروهی به نام «ارتش آراکان» (Arakan Army) علیه نیروهای امنیتی میانمار، وضعیت در ایالت راخین ناآرام شد و هرج و مرج به وجود آمده بار دیگر پناهندگان بیشتری را وادار کرد برای نجات جان خود به بنگلادش و جاهای دیگر فرار کنند.