حجت الاسلام محمدرضا صبوحی به خبرنگار معارف ایرنا گفت: هر سال روز نهم ربیع الاول به عنوان روز تجدید عهد با امام زمان (عج) مطرح می شود و دل های همه منتظران در هر کجا که هستند، به صورت خاص متوجه و متوسل به آن حضرت است و بر همین اساس شایسته است در چنین روزی میزان تعهد خود را با عهدی که با آن حضرت بسته ایم، مرور کنیم.
وی افزود: اگر امام رضا (ع) فرمود که امام زمان(عج) مانند خورشید تابانی است که نورش همه جا را فراگرفته، بنا بر این همانگونه که زندگی تمام موجودات بستگی به نور خورشید دارد، همه جهان نیز از کنار سفره آن حضرت بهره مند می شوند و آن حضرت واسطه فیض الهی هستند ولی باید بدانیم میزان استفاده همه افراد از این نور یکسان نیست. عده ای بین خود و آن نور درخشان مانع ایجاد می کنند و به همین دلیل در تاریکی می مانند.
صبوحی اضافه کرد: منتظران واقعی آن حضرت در دوران سخت غیبت امام زمان که با اعتقاد راسخ و با سلوک عملی و اخلاقی خود در این قافله نور قرار می گیرند، به «احدی الحسنین» (یکی از دو نیکی) می رسند. چون این افراد یا ظهور آن حضرت را درک می کنند و در کنار امام خواهند بود یا اگر زمان ظهور را درک نکردند، طبق روایات به منزله کسانی هستند که همراه آن حضرت جهاد می کنند.
وی با اشاره به آیه ۵۹ سوره نساء گفت: اطاعت پیامبر و جانشینان آن حضرت مانند اطاعت خدا بر همه مردم واجب است. شاید این سوال برای برخی مطرح شود که اگر اطاعت واجب است، بیعت چه معنایی دارد و چرا پیامبر اکرم (ص) گاهی از یارانش بیعت می گرفت؛ مثل بیعت رضوان یا بیعت با اهل مکه. در پاسخ باید گفت که این نوع بیعت ها تاکید بر وفاداری به ویژه در زمان های سخت است تا میزان وفاداری آنها مشخص شود. درمورد امام زمان نیز دوران سخت غیبت این عهد و بیعت ما تاکید بر وفاداری ماست.
این پژوهشگر قرآنی با استناد به آیه ۱۰ سوره فتح اظهار داشت: همانطور که خدا بیعت با پیامبر را بیعت با خود می خواند، بیعت با امام زمان نیز که جانشین رسول خدا و آخرین ذخیره عالم هستی است، در واقع بیعت با خداست و کسی که با خدا بیعت می کند، همیشه تحت توجه و عنایت های الهی قرار می گیرد.
وی اضافه کرد: ما باید توجه کنیم که با چه کسی بیعت می کنیم. وقتی در دعای عهد می خوانیم «اللهم انی اجدد له فی صبیحة یومی هذا ...» با کسی بیعت می کنیم که زمانی ظهور خواهد کرد و امام باقر(ع) فرمود نخستین کسی که بعد از ظهور آن حضرت، با امام بیعت می کند، جبرئیل امین است و در ادامه ۳۱۳ نفر از یاران ویژه آن حضرت و سپس دیگر یاران بیعت خواهند کرد.
تفاوت بیعت با عقد
صبوحی با اشاره به فرازی از دعای عهد درباره بیعت گفت: ریشه واژه بیعت از بیع به معنای فروختن کالا گرفته شده است. کسی که با امام عصر بیعت می کند، گویا مال و جان خود را برای اهداف آن حضرت در معرض فروش قرار می دهد و بعد با امام زمان (عج) عهدی می بندد که نه مدت دارد و نه بازگشت پذیر است ولی عقد که به معنای گره زدن است، به معنای آن است که وقتی با آن حضرت عهد بستیم، آن عهد را با نوشتن محکم می کنیم. یعنی همانگونه که گره را محکم می بندیم، در اینجا نیز عهد به عقدی تبدیل می شود که محکم و استوار روی آن بمانیم.