به گزارش خبرنگار ایرنا، محمد ثابت اقلیدی روز شنبه در جمع خبرنگاران، افزود: در گام نخست برنامه‌ریزی حفاظتی برای آثار صخرهای فارس، هشت نقش برجسته مهم فارس در هشت شهرستان حفاظت و مرمت می‌شود. و به این منظور کارگروه هفت نفره‌ای برای حفاظت و مرمت این نقوش صخرهای تشکیل شد.
وی عنوان کرد: براساس برنامه‌ریزی‌ها، این آثار شامل نقش برجسته کورانگون در شهرستان رستم، نقش رستم در مرودشت، نقش سرباز پارتی در قیروکارزین، نقش برجسته برم دلک در شیراز، نقش برجسته تنگ چوگان در کازرون، نقش برجسته سراب بهرام در ممسنی، کتیبه تنگ براق در اقلید و نقش شاپور در داراب است.
ثابت اقلیدی ادامه داد: کارگروه هفت نفره مرمت این میراث تاریخی با حضور نمایندگانی از معاونت میراث فرهنگی فارس، نماینده پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، نماینده انجمن صنفی مرمتگران استان و نمایندگان پایگاه‌های میراث جهانی تخت جمشید و پاسارگاد تشکیل شده است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی فارس گفت: این کارگروه تخصصی، وظیفه تهیه طرح و برنامه‌ریزی حفاظتی برای آثار صخرهای در معرض خطر استان رابه عهده دارد.
نجات دومین نقش برجسته قدیمی ایران در رستم فارس
وی اظهار کرد: در این قالب، عملیات ساماندهی و نجات بخشی نقش برجسته "کورانگون" به عنوان دومین نقش برجسته قدیمی ایران در شهرستان رستم در حال انجام است.
ثابت اقلیدی افزود: ۳۵ میلیارد ریال اعتبار به مرمت و ساماندهی کورانگون اختصاص یافته که ۱۵ میلیارد ریال آن از اعتبارات استانی و ۲۰ میلیارد نیز از محل مسئولیت اجتماعی وزارت نفت است.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی فارس ادامه داد: صخرهای که این نقش برجسته بر روی آن اجراشده، تحت تأثیر عوامل محیطی به‌شدت دچار ازهم‌پاشیدگی شده و این نگرانی وجود دارد که با ریزش قطعات جداشده و صخره، نقش برجسته نیز تخریب شود.
وی ادامه داد: عملیات استحکام‌بخشی از پایین‌ترین قسمت صخره شروع می‌شود و تا زیر نقش برجسته ادامه می‌یابد و فنس کشی و اجرای پوشش حفاظتی، ۲ اقدام دیگری است که در این نقش برجسته اجرا خواهد شد.
ثابت اقلیدی افزود: نقش برجسته کورانگون یکی از آثار تاریخی دوره ایلامی است که در سال ۱۳۱۵ به شماره ۲۵۴ در مجموعه آثار تاریخی ایران ثبت‌شده است.
وی با بیان اینکه این نقش برجسته بر فراز یک پرتگاه مشرف‌به رودخانه فهلیان واقع‌شده، گفت: نقش برجسته کورانگون از ابتدای قرن بیستم توسط پژوهشگران متعددی موردمطالعه قرار گرفت و بر این اساس، قدمت تاریخی آن به اواخر هزاره سوم پیش از میلاد یعنی حدود چهار هزار پیش می‌رسد.