به گزارش ایرنا، روستای ۲۰۰ خانواری «دولهتو» در ۲۵ کیلومتری غربی شهر میرآباد قرار دارد و با توجه به اینکه در گذشته جزو شهرستان سردشت بوده همه به اسم «دولهتو» سردشت می شناسند.
«دولهتو» واژه کُردی به معنی منطقه یا مسیری که دارای توت است و این منطقه جنگلی شمالی ترین بخش زاگرس است و بدون شک در میان درختان بلوط این منطقه درختان توت نیز وجود دارد.
البته هم اکنون هم فاصله این روستا تا سردشت کمتر از فاصله آن تا میرآباد است و جاده منتهی از هر ۲ شهرستان سردشت و میرآباد به روستای «ساوان» منتهی می شود که در یک منطقه جنگلی با درختان انبوه بلوط قرار دارد.
اما چیزی که روستای «دولهتو» را در تقویم انقلاب مهم کرده جدا از مرزی بودن و مناطق جنگلی پیرامون آن؛ بحث زندان «دولهتو» در سالهای اوایل پیروزی انقلاب اسلامی و فعالیت گروهک های معاند در این منطقه است.
گروهک های معاند از زندان دولهتو که در واقع یک اصطبل و در پایین دست روستا قرار داشت، برای نگهداری موقت افراد دستگیر شده از نیروهای نظامی، انتظامی، سازمانهای انقلابی و پیشمرگان کرد مسلمان، استفاده می کردند.
موقعیت زندان که اکنون تنها خرابهای از آن باقی مانده از یک سو مشرف به کوه و از سویی مجاور به رودخانه بود و روزگاری دارای هشت اتاق و ۲۱۳ زندانی بود و این زندان در ۱۷ اردیبهشت ۱۳۶۰ توسط هواپیماها و هلیکوپترهای رژیم بعث عراق بمباران شد و تعداد زیادی از اسرای آن به شهادت رسیدند.
پیکر مطهر شهدا پس از تفحص برای آخرین خداحافظی به مسجد روستای دولهتو مننتقل شدند و شمار زیادی از زنان و مردان روستا برای بدرقه آنان آمده بودند پس از تلاوت قرآن بر پیکرهای مطهر، از میان حاضران تعدادی داوطلب برای انتقال شهدا آماده شدند و هر چهار نفر یک تابوت را حمل می کردند.
تعدادی بانوان با گلاب تابوت ها را معطر می کردند و برخی نیز خرما، انگور سیاه و شربت را میان مردم توزیع می کردند، اما کوچه روستای «دولهتو» که مملو از جمعیت شده بود، از این که امروز پیکرهای این قهرمانان را در دامن خود می دید بر جهانی فخر فروشی می کرد.
کاروان شهیدان در روستا به راه افتاده بود چند جوان اسب سوار در ابتدای کاروان حرکت می کردند و صدای سم اسب ها بر روی سنگ فرش روستا آهنگ رزم را می نواخت و با فاصله کوتاه گروهی دف نواز با سر دادن صلوات و مداحی کاروان را همراهی می کردند.
روستا سراسر شور و اشتیاق برای بدرقه مهمانانی شده بود که از حدود ۴۰ سال پیش در خاک این روستا آرام گرفته بودند و اکنون زمان وداع و خداحافظی رسیده بود، جوان و پیر، زن و مرد آمده بودند.
مسیر طولانی بود و برخی از شدت گریه و درد اشتیاق توان ادامه مسیر را نداشتند و به همین خاطر داوطلبانی دیگر جایگزین می شدند و این روند همچنان ادامه داشت و برخی سربازان و نیروهای مسلح نیز در حمل پیکرهای مظهر همراهی می کردند.
برای نخستین بار در طول عمر دیده بودم که شیرزنانی در روستای «دولهتو» مانند مردان تابوت شهدا بر بروی شانه های خود حمل کنند و بدون احساس خستگی مسیر حدود یک کیلومتری را بپیمایند.
در پایین دست روستا «دولهتو» و بر روی جاده خاکی روستا، چندین دستگاه خودرو تویوتا نظامی منتظر پیکرهای مطهر شهیدا بودند تا آنها را به سردشت منتقل کنند جمعیت که به همان مکان که در واقع بقایای زندان «دولهتو» نیز بود، رسیدند و سربازان می خواستند تابوت ها را مردم تحویل می گرفتند، صداهای گریه و شیون از مردم بلند شد و برخی از آنان اصرار داشتند که تابوت ها را تا بالای ارتفاع جاده روستا حمل کنند.
اما برنامه ریزی انجام شده این گونه بود و سربازان تابوت های پیکر شهدا را از مردم تحویل گرفتند و بر خودروهای تویوتا مستتقر کردند و یکی پس از دیگری به سمت جاده سردشت راه افتادند.
در مسیرجاده و در روستاهای «ساوان» و «کانیزرد» هم اهالی روستاها برای بدرقه شهدا به کنار جاده آمده بودند و در حالی که پرچم های کوچک در دست داشتند این شعار را زمزمه می کردند که شهدا همیشه زنده هستند.
سرانجام کاروان شهدا به شهر سردشت رسید و ضمن ادای احترام نظامی توسط همرزمان جدید و قدیم این شهیدا، گروه های مختلف مردم سردشت هم با نثار فاتحه و اهدای شاخه گل این شهیدان را بدرقه کردند.
پس از حدود یک ساعت مراسم تشییع پیکرهای مطهر شهدا در سردشت به پایان رسید و شهیدان با سرافرازی و در میان استقبال پرشور مردم سردشت برای خاکسپاری به زادگاهشان منتقل شدند.
پیکرهای شهدا با همت و تلاش مردم محلی پیدا شدند
فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح در حاشیه این آیین گفت: پیکر مطهر این شهدا در ۲ ماه اخیر با همت و تلاش مردم بومی مناطق اطراف سردشت و میرآباد و آلواتان و دولتو پیدا شده و همراهی مردم در تفحص شهدا بسیار قابل توجه بوده است.
سردار سیدمحمد باقرزاده افزود: ۹ تن از این شهدا در مناطق عملیاتی «بلفت» و «دوپازا» بودند و بقیه در مبارزه با ضدانقلاب به شهادت رسیدند این پیکرها را بعد از افزون بر ۴۰ سال پیدا کردیم و به آغوش خانواده آنان بازمی گردانیم.
فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح با قدردانی از مردم منطقه که میزبانان خوبی بودند و کمک کردند، ادامه داد: هنوز هم این تلاش ها ادامه دارد و اگر مردم اطلاعاتی در مورد شهدا دارند، اطلاع دهند تا پیکر شهدا را به آغوش خانواده هایشان بازگردانیم.
سردار باقرزاده گفت: پنجم مهرماه امسال پیکر مطهر ۳۵ شهید از مرز مهران وارد کشور خواهند شد و در هفتم مهرماه نیز پیکر مطهر ۹۷ شهید دیگر که در جنوب عراق به شهادت رسیده اند، از مرز شلمچه وارد کشور خواهند شد.
در پایان این آیین فرمانداران شهرستانهای سردشت و میرآباد از همراهی و استقبال باشکوه مردم این ۲ شهرستان به ویژه متعمدین و ریش سفیدان روستای «دولهتو» و روستاهای همجوار و مردم انقلابی سردشت پاشیدن عطر و گلاب در مسیر حرکت کاروان شهدا قدردانی کردند.
البته مردم روستای «دولهتو» هم از مسوولان گلایه هایی داشتند و می گفتند مردم این روستا در روزهای بسیار سخت جنگ روستا را ترک نکردند و در این راه شهیدان زیادی تقدیم انقلاب کردند اما هنوز جاده روستا خاکی است و در زمستان تردد در آن بسیار سخت است.
به دلیل نبود مدرسه در مقطع متوسطه دوم بسیاری از دانشآموزان روستا ناچار به ترک تحصیل می شوند و این دانش آموزان فرزندان همان پدران و مادرانی هستند که روزی همگام با رزمندان اسلام در این روستا برای دفاع از خاک ایران اسلامی جهاد کردند.
یکی از بانوان روستای «دولهتو» از ایرنا خواست که گلایه آنان را مبنی بر نبود مدرسه به گوش مسوولان استانی و کشوری و حتی وزیر آموزش و پرورش هم برساند که چگونه روستایی با این همه سابقه تاریخی و حماسی در سال ۱۴۰۳ هم بدون مدرسه باشد و نوجوانان آن نتوانند تا ادامه تحصیل دهند.
آری هنوز هم در خاک روستای «دولهتو» رازهای سر به مُهر زیادی باقی مانده است که باید توسط کودکان این دیار ثبت شوند و برای تداوم راه شهیدان این آب و خاک، ادامه تحصیل فرزندان آن در مقابل فداکاری نسل گذشته آنان چیز گرانبهایی نیست.
حماسه زندانیان روستای «دولهتو» هنوز به پایان نرسیده است و هنوز پیکرهای شهیدان زیادی که برای دفاع از این خاک جان خود را فدا کردند، در بین لایه خاک پر افتخار این دیار باقی ماندند تا برای آیندگان درس های حماسه، شهامت و شهادت را روایت کنند.
شهرستان مرزی میرآباد در جنوب آذربایجان غربی واقع شده است.