به گزارش روز دوشنبه ایرنا از نشریه نیهون کیزای ژاپن، سیدمحمد علی کارشناس امنیتی پاکستان در مورد تحریم‌های جدید آمریکا بر موسسات چینی، اظهار داشت: این بخشی از راهبرد بزرگ اقتصادی واشنگتن برای جلوگیری از پیشرفت دولت پکن است و ربطی به مهار اسلام‌آباد ندارد.
وی با اشاره به شواهد کم مربوط به نقش چین برای توسعه برنامه موشک‌های بالستیک هسته‌ای پاکستان، افزود: همکاری دفاعی این دو کشور مربوط به تسلیحات متعارف است تا نیازهای نیروهای بخش هوایی، دریایی و زمینی اسلام‌آباد را برآورده کند و برنامه موشکی بالستیک پاکستان هم به‌طور بومی توسعه یافته است.
به گزارش رسانه‌های غربی، وزارت امور خارجه آمریکا در هفته گذشته تحریم‌هایی را علیه «موسسه تحقیقات خودکارسازی برای صنعت ساخت ماشین‌آلات» پکن اعمال و دلیل آن را تلاش این شرکت برای تهیه تجهیزات جهت آزمایش موتورهای موشکی پاکستان اعلام کرد.
براساس گزارش وزارت امور خارجه آمریکا، این تحریم‌های جدید شامل سه شرکت چینی به نام‌های «شی‌آن لانگده» (Xi'an Longde)، «خوآچانگدا خوبئی» (Hubei Huachangda) و «یونیورسال» (Universal Enterprise) و یک شرکت پاکستانی به نام «تجهیزات نوآورانه» (Innovative Equipment) و همچنین یک شهروند چینی به اسم «لوو دونگ‌می» است. گزینه های یادشده به اتهام انتقال تجهیزاتی که تحت محدودیت‌های فناوری موشکی قرار دارد، هدف تحریم قرار گرفتند.
واشنگتن اعلام کرد که این تجهیزات برای موشک‌های بالستیک «شاهین- ۳» و «ابابیل» پاکستان بوده است. درهمین راستا، اسلام‌آباد به سرعت این تحریم‌ها را مغرضانه و با انگیزه سیاسی رد کرد.
زهرا بلوچ سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان تاکید داشت: همه می‌دانند که برخی کشورها، در حالی که ادعای پیروی سختگیرانه از هنجارهای عدم تکثیر دارند، به راحتی نیازهای مجوزی برای فناوری‌های پیشرفته نظامی را برای کشورهای مورد علاقه خود لغو کرده اند.
مایکل کوگلمان رئیس مرکز مطالعات جنوب آسیا در مرکز ویلسون واشنگتن در همین زمینه تاکید داشت: پاکستان یک رابطه ویژه دفاعی با چین دارد و در صورتی که پکن همچنان با اقدامات تنبیهی واشگتن روبرو شود، اسلام‌آباد شریک دیگری برای نیازهای توسعه موشکی خود نخواهد داشت.
به گزارش موسسه بین‌المللی تحقیقات صلح استکهلم، پکن در طول ۲۳ ساله گذشته بزرگترین منبع تامین تسلیحات عمده نظامی برای اسلام آباده بوده و ۴۴ درصد از کل صادرات تسلیحات عمده پاکستان را از آن خود کرده است.
پاکستان و چین به طور مشترک درحال توسعه جنگنده «جی‌اف-۱۷ تندر» (JF-۱۷ Thunder) و تانک «الخالد» (Al-Khalid) هستند و تانک «حیدر» (Haider) نسخه‌ای از تانک «وی‌تی-۴»(VT-۴) چینی است.
همچنین پاکستان ۲۵ فروند جنگنده «جی-۱۰ سی»(J-۱۰C) و پهپاد «وینگ لونگ-۲»(Wing Loong II) از چین خریداری کرده و هشت فروند زیردریایی تهاجمی «هانگور» (Hangor) را نیز سفارش داده است.
کوگلمان ادامه داد: روابط دفاعی [پاکستان و چین] در طول این مدت می‌تواند تحت تاثیر تحریم‌های بی‌وقفه آمریکا بر صنعت موشکی چین قرار بگیرند و ارائه تسلیحاتی به پاکستان را با چالش روبرو کند.
وی افزود: مهم است که این اقدامات آمریکا را در زمینه رقابت قدرت‌های بزرگ و جایگاه مرکزی که رقابت واشنگتن با پکن در سیاست خارجی ایالات متحده دارد، ببینیم.
پاکستان ممکن است در آینده بتواند تامین‌کنندگان جدیدی پیدا کند، اما این فرآیند ممکن است زمان‌بر باشد یا در یافتن شرکای جدید با مشکل مواجه شود.
درهمین پیوند، عیسی صدیقه رئیس پیشین مرکز تحقیقات نیروی دریایی پاکستان، تاکید داشت: این اقدامات به احتمال زیاد با توجه به هم‌پیمانان آمریکا در منطقه هند و اقیانوس آرام انجام شده است.
وی افزود: ایالات متحده می‌خواهد شرکای خود را در منطقه از تهدیدات حملات موشکی بالستیک حفظ و تقویت کند.